در بسیاری موارد در خانواده میان همسران دلخوریهایی ایجاد میشود که در چنین مواردی ممکن است همسران ترجیح دهند کمتر به صحبت با یکدیگر بپردازند و شاید هم احساس کنند که سکوت میتواند از تبادل کلمات و عباراتی که مسئله را بغرنجتر کند جلوگیری کند.
اما آنچه باید به خاطر داشته باشید این است که شاید با هم ارتباط کلامی و لفظی نداشته باشید اما همچنان مشغول برقراری ارتباط احساسی و عاطفی هستید.
نکته مهم دیگر این است که اگر فرزند دارید باید توجه داشته باشید که فرزندان همواره بخشی جدایی ناپذیر از زندگی شما هستند و همان طور که حالات شما و همسرتان بر یکدیگر تأثیر میگذارد این ارتباط بر فرزندان نیز تأثیرگذار خواهد بود.
پس با وجود دلخوری راه ارتباطی را میان خود و همسرتان باز بگذارید. تا فرزندان نیز احساس فشار کمتری داشته باشند.
ممکن است در مراحل اولیه این ارتباط برایتان مشکل باشد اما چنانچه سعی کنید خواهید توانست مسئله ناراحت کننده را خارج از موضوع بحث قرار داده و به صحبت و گفتگو بپردازید.
در بسیاری از موارد ممکن است همسرتان تمایل به صحبت کردن داشته باشد اما رفتار سرد و کنارهگیری شما این امکان را به او ندهد و مشکل دیگر این است که در چنین وضعیتی فرزندان احساس نگرانی و در مواردی نیز گناه میکنند و از آنچه قرار است اتفاق بیفتد میترسند. پس باید به گونهای رفتار کنید که بدانند مشکل پیش آمده را خودتان و همسرتان به نوعی رفع میکنید و جایی برای اضطراب آنها وجود ندارد.
در عین حال وقتی با همسرتان مشکلی دارید نباید فرزندان را از محبت خود محروم سازید. حتی در مواردی اگر هم از شما سؤال کنند بهتر است مشکل ایجاد شده را برایشان تشریح نکنید.
بپذیرید که در هر مشکلی هر دو طرف تا حدی مقصرند و همواره یک نفر ظالم و دیگری قربانی نیست. در عین حال با توجه به احساس کنترلی که بر امور دارید سعی در برطرف کردن داشته باشید نه اینکه مدام سکوت کنید و حالت ناخوشایندی داشته باشید و انتظار داشته باشید همسرتان به تنهایی آن را حل کند.
باید با خود بگویید «در چنین وضعیتی چه میتوان کرد؟» موضوع را برای خود تشریح کنید. زیرا اگر این کار را صادقانه و صحیح انجام دهید و یک طرفه به قضیه ننگرید در بسیاری موارد متوجه میشوید که شما هم بیتقصیر نبودید و یا اینکه حداقل موضوع به آن بزرگی که شما میاندیشید نبوده است. بدین ترتیب به طور ناخودآگاه از شدت خشم و نارضایتیتان کاسته میشود.
حتی گاهی اوقات وقتی در مشاجرات خانوادگی یکی از طرفین حتی به طور غیر مستقیم علاقه خود را به خانواده نشان دهد مسئله تا حدی حل میشود چرا که عامل بسیاری از ناملایمات و مشاجرات در خانواده سوءتفاهم است.
احساس نارضایتی، خشم، حسادت و عدم امنیت ممکن است در هر مشاجرهای به فرد دست بدهد اما مهم، نگرش شما به قضیه و واقعبینیتان است.
میتوان ارتباط را به گونهای انعطاف پذیر کرد تا توقع گرفتن و دادن از بین رود. وقتی طرف مقابل در بحث شما را قانع میکند هرگز تصور نکنید مغلوب شدهاید یا شکست خوردهاید.
فقط باید ببینید آنچه که به دلیل پافشاری بر عقیده خود از دست خواهید داد ارزشش را دارد یا خیر؟
آیا راه دیگری برای رسیدن به اهداف معقولانه وجود ندارد که به فرزندان هم آسیبی نرساند؟
در ضمن ممکن است همسرتان چیزی گفته یا کاری کرده که اصلا درست نبوده اما گاهی واکنش شما نیز به این کار به قدری مبهم و در عین حال ناراحت کننده است که راهی را برای بازگشت نمیگذارد. در چنین مواردی با خود بیندیشید که اگر قرار باشد مشکل را به شکل فیلمی ببینید موقعیت رفتاری و کلامی شما چگونه است. آیا شما هم واکنشی به مراتب خشنتر و شدیدتر نداشته اید؟
بهترین راه در چنین موقعیتهایی این است که پس از زمانی برای آرامش با همسرتان صحبت کنید و در این گفتگوی دو جانبه نیز اهدافی را دنبال کنید:
به جای یافتن مقصر به دنبال این باشید که بدانید منظور واقعی او از این رفتار چه بوده است.
آیا شما مسئله را بیش از حد بزرگ نمیکنید.
احساس واقعی خود را بیان کنید.
در بسیاری از موارد یکی از همسران به دلیل علاقه شدیدی که به طرف مقابل دارد انتظار رفتار یا کلامی خاص را از طرف مقابل نداشته اما با بروز این مسئله چنان دگرگون میشود و رفتاری تند از خود نشان میدهد که همسرش تصور میکند اگر ذرهای محبت در دل او وجود داشت چنین نمیکرد.
پس به جای واکنشهای غیر مستقیم و آزاردهنده سعی کنید منظور واقعی و حتی علت واقعی ناراحتی خود را بیان کنید.
در ضمن بدانید که فرزندان هر لحظه در حال برقراری ارتباط با شما هستند و احساسات ناخوشایند شما فقط مختص به خودتان نیست بلکه به نحوی بر فرزندان نیز تاثیر میگذارد. پس در هر مشکلی مسئله را از زاویه دیگری نیز ببینید و ببینید بهترین و آرامشبخشترین راه برای نتیجه گرفتن چیست.
زیرا والدین ناراضی فرزندانی مضطرب خواهند داشت و نهایتا به کل خانواده صدمه میرسد.
منبع: http://www.al-shia.com