نویسنده: عذراسادات حکیم

ریواس دارای طبیعتی سرد است.
از جمله ویتامین‌های ریواس می‌توان به ویتامین‌های A ,C اشاره نمود. همچنین ریواس دارای املاح معدنی پتاسیم، سدیم و کلسیم نیز هست.
از جمله فایده‌های درمانی ریواس می‌توان به موارد زیر اشاره نمود:
حفره دهان را پاک می‌کند و آن را برای چشیدن غذای بعدی آماده می‌نماید.
اشتها را تحریک نموده و برای تقویت معده و کبد مفید است.
قلب و اعصاب را تقویت می‌نماید. برای بیمار تب دار مفید است.
یرقان، سستی و وسواس را درمان می‌نماید، صفرا و حصبه را از بین می‌برد. قابض است ودل به هم خوردگی را درمان می‌نماید.
عملکرد روده‌ها را تنظیم کرده، یبوست و بواسیر را درمان می‌نماید.
عملکرد دستگاه گوارش را فعال کرده و خون ریزی معده و روده رادرمان می‌نماید؛ اختلالات قاعدگی را از بین می‌برد.
ورم چشم، سوختگی و زخم‌های چرکی سطحی را درمان می‌نماید.
جراحت‌های ناشی از ضربه‌ها وصدمات جسمانی را تسکین می‌دهد.
موجب ترشح معده و کبد می‌شود و کرم را از بین می‌برد.
سبب جذب چربی از روده می‌شود. (1)

ضررها:
ریواس برای کسانی که به بیماری‌های سنگ کلیه ومثانه مبتلا هستند، خطرناک است.
شیر مادرانی که ریواس می‌خورند، در کودکان منجر به اسهال می‌شود.

پی نوشت ها :

1. میوه و گیاهان دارویی، صفحه 185.
منبع: حکیم، عذراسادات؛ (1388) میوه درمانی با بهره گیری از دستورهای اسلامی، قم، عصر غیبت، چاپ نخست.