انقلاب ها، هر چه با عظمت تر باشند، دوستان و دشمنان بیشتری دارند. نهضت های توحیدی، شکوهمندترین حرکت تاریخ بوده و جریان های موافق و مخالف نیرومندی داشته اند. بازتاب نهضت امام مهدی
(علیه السلام) بیش از نهضت های رهایی بخش پیشین خواهد بود. آرمان های بلند، مشرک ستیزی و عدالت گستریِ بی مرز و جهان شمولِ آن، هم شور در دل مردمان محروم خواهد آفرید و هم دشمنان توحید و عدل را برخواهد آشفت. باید دید همراهان آن حضرت کیانند؟ شناخت معیارها و موازین یاران، ما را کمک خواهد کرد تا راه را بهتر شناخته و در صف منتظران با بصیرت قرار گیریم.
شهید مطهری (رحمه الله) درباره ی ویژگی یاران حضرت حجّت (عج) می فرماید: «در اوصاف اصحاب حضرت حجت (عج) تعبیری است که من نه فقط در یک حدیث بلکه در احادیث متعدد، آن را دیده ام «رُهْبانٌ بِالَّیْلِ، لُیُوث بِالنَّهارِ» راهبان شب اند، شب که سراغ آن ها می روی گویی سراغ یک عده راهب رفته ای ولی روز که سراغشان می روی [گویی] سراغ یک عده شیر رفته ای».
یاران امام، سنگ های زیرین انقلاب جهانی اند. منابع دینی ما، بر جایگاه والای آن جوان مردان اشاره دارد.
دو ویژگی که استاد مطهری (رحمه الله) در کلام خویش برای یاران امام بر شمرده است، عبادت شبانه و تلاش روزانه ی آن هاست. به گفته ی فضیل بن یسار: «رجالٌ لا یَنامُونَ اللیل لهم دوی فی صَلاتِهِمْ کدوی النحل یبیتون قیاماً عَلی اَطْرافِهِمْ رُهبانٌ بِالَّیْلِ اُسُدٌ بِالنَّهارِ ، مردانی که سبک خوابند و در نماز بسان زنبور عسل، زمزمه کنان».
امام در سفر و حضر، جنگ و صلح یاران را به تعبّد و تضرّع سفارش می کند تا مقصد فراموش نگردد و پیروزی های پیاپی، آنان را به غفلت و غرور دچار نسازد. همواره پیروزی را از جانب خدا ببینند و مناجات و نماز را کلید نصرت او.
امام باقر (علیه السلام) می فرماید: «حَتّی اذا صَعِدَ النجف قال لاصحابِهِ، تعبدوا لیلکم فیبتیون بین راکع و ساجد یتضرعون الی الله ; چون برفراز نجف برآید، به یاران خطاب کند: امشب را به عبادت به روز آورید. آنان برخی در رکوع و برخی در سجده شب را به سحر می رسانند و به درگاه خدا تضرّع می کنند».
نیز امام محمدباقر (علیه السلام) می فرماید: «گویا، قائم و یارانش را در نجف اشرف می نگرم، و توشه هایشان به پایان رسیده و لباس هایشان مندرس گشته است. جای سجده بر پیشانیشان نمایان است. شیران روزند و راهبان شب».
یاران مهدی (عج) مردان عبادتند و نیایش، شیران روز و نیایش گران شب. آن هم نه عبادتی عادت گونه و یا چون پرستش مزدوران و تاجران، بلکه نیایش عارفانه و پاکبازانه. روح بندگی و راز و نیاز با جانشان در هم آمیخته است. همواره خود را در محضر خدا می بینند و از یاد او لحظه ای غفلت نمیورزند. از ترس خدا، نیمه شب چونان مادران فرزند مرده می گریند و شب زنده داران و روزه دارانند.
ویژگی دیگری که استاد برای اصحاب حضرت حجت (عج) می شمرد این است که «آنان هم چون شیرند».
یاران امام مهدی (عج)، دلیر مرد و جنگاوران میدان نبرد هستند. دل هایی چون پولاد دارند و از انبوه دشمن، هراسی به دل راه نمی دهند. ایمان به هدف، همه ی وجودشان را تسخیر کرده و عشق به خاندان پیامبر اسلام (صلی الله علیه وآله)، به بازوانشان قوت بخشیده است. شجاعت بی مانندشان، ترسی را بر دل های مستکبران چیره ساخته که پیشاپیش، راه گریز پیش می گیرند.
امام باقر (علیه السلام) می فرماید: «گویا آنان را می نگرم، سیصد و اندی مرد، بر بلندای نجف ایستاده اند، دل هایی چون پولاد دارند. در هر سو، تا مسافت یک ماه راه، ترس بر دل های دشمنان سایه می افکند».
