بخش اول: امام حسین و اهل بیت علیهم السلام
حدیث اول: پدر و مادر برتر
قالَ الْحُسَیْنُ بْنُ عَلّىٍ علیه السلام:
مَنْ عَرَفَ حَقَّ اَبَوَیْهِ الْأفْضَلَیْنِ: مُحَمَّدٍ وَعَلّىٍ وَاَطاعَهـُما حَقَّ طاعـَتِهِ، قیـلَ لَهُ: تَبَحْبَحْ فی اَىِّ جِنانٍ شِئْتَ
[موسوعه کلمات الامام الحسین علیه السلام 590، ح589.] کسى که حق دو پدر برتر (از پدر طبیعى) خود یعنى حضرت محمّد صلی الله علیه و آله و على علیه السلام را بشناسد و آنها را آنطور که شایسته است اطاعت کند به او گفته مى شود: در هر جاى بهشت که دوست دارى فرود آى و جاى بگیر.
حدیث دوم: گوهرهای گرانبها
قالَ الْحُسَیْنُ بْنُ عَلّىٍ علیه السلام:
نَحْنُ حِزْبُ اللّه ِ الْغالِبُونَ، وَعِتْرَهُ رَسُولِ اللّه ِ صلی الله علیه و آلهالاَْقْرَبُونَ، وَاَهْلُ بَیْتِهِ الطَّیِّبُونَ، وَأَحَدُالثَّقَلَیْنِ الَّذینَ جَعَلَنا رَسُولُ اللّه ِ ثانِىَ کِتابِ اللّه ِ . . .
[احتجاج طبرسى، 229، وسائل الشیعه، ج 18، ص 144.] ما حزب اللّه پیروزیم، و عترت نزدیکتر رسول خدا و خاندان پاک اوییم، و ما یکى از دو وزنه سنگینیم که رسول خدا ما را همتاى کتاب خدا قرار داده است.
حدیث سوم: حبّ اهل بیت
قالَ الْحُسَیْنُ بْنُ عَلّىٍ علیه السلام:
مَنْ أحَبَّنا لایُحِبُّنا إلاّ لِلّهِ، جِئْنا نَحْنُ وَهُوَ کَهاتَیْنِ ـ وَقَدَّرَ بَیْنَ سَبّابَتَیْهِ ـ وَمَنْ أَحَبَّنا لایُحِبُّنا إلاّ لِلدُّنْیا، فَإنَّهُ إذا قامَ قائِمُ الْعَدْلِ وَسِعَ عَدْلُهُ الْبِرَّ وَالْفاجِرَ.

[محاسن البرقى، ج 1، ص 134 ـ بحارالانوار، ج 27، ص 90]

کسى که ما را تنها، بخاطر خدا دوست بدارد، ما و او مثل این دو (اشاره به دو انگشت) مى آییم، و کسى که ما را بخاطر دنیا هم دوست داشته باشد (باز مفید است زیرا) هنگامى که امام زمان علیه السلام ظهور کند، عدالت او شامل خوب و بد مى شود.
حدیث چهارم: شناخت امام
قالَ الْحُسَیْنُ بْنُ عَلّىٍ علیه السلام:
اَیُّهَا النّاسُ! اِنَّ اللّه َ جَلَّ ذِکْرُهُ ماخَلَقَ الْعِبادَ اِلاّ لِیَعْرِفُوهُ، فَاِذا عَرَفُوهُ عَبَدُوهُ، فَإذا عَبَدُوهُ اسْتَغْنُوا بِعِبادَتِهِ عَنْ عِبادَهِ ماسِواهُ. فَقالَ لَهُ رَجُلٌ: یَابْنَ رَسُولِ اللّه ِ بِأَبى أَنْتَ وَاُمّی فَما مَعْرِفَهُ اللّه ِ؟ قالَ: «مَعْرِفَهُ أَهْلِ کُلِّ زَمانٍ إِمامَهُمْ اَلَّذى یَجِبُ عَلَیْهِمْ طاعَتُهُ.»
[علل الشرایع، ص 9.] اى مردم! همانا خداى بزرگ بندگان را نیافریده مگر براى آنکه او را بشناسند، وقتى او را شناختند او را پرستش خواهند کرد، هنگامى که او را پرستش کردند از بندگى غیر او بى نیاز مى شوند. مردى گفت: اى فرزند رسول خدا، پدر و مادرم فدایت باد، شناخت خدا چیست؟ فرمود: عبارتست از شناخت مردم هر زمان امامشان را، آن امامى که اطاعت او بر آنها واجب است.

حدیث پنجم: شناخت منافقین
قالَ الْحُسَیْنُ بْنُ عَلّىٍ علیه السلام:
ما کُنّا نَعْرِفُ الْمُنافِقِینَ عَلى عَهْدِ رَسُولِ اللّه ِ صلی الله علیه و آله اِلاّ بِبُغْضِهِمْ عـَلیـّاً وَوُلْـدَهُ علیه السلام.
[عیون اخبارالرضا، ج 2، ص 72 ـ بحارالانوار، ج 39، ص 302.] مـا زمان رسـول خدا صلی الله علیه و آله، منافقین را فقط با دشمنى با على علیه السلام و فرزندان او مى شناختیم.
حدیث ششم: ارزش اشک بر اهل بیت علیهما السلام
قالَ الْحُسَیْنُ بْنُ عَلّىٍ علیه السلام:
مَنْ دَمَعَتْ عَیْناهُ فینا دَمْعَهً بِقَطْرَهٍ اَعْطاهُ اللّه ُ تَعالى الْجَـنَّهَ.
[ینابیع الموده، ص 228.] کسى که چشمانش قطره اى اشک براى ما بریزد، خــداوند بهشت را بـه او عطا خواهـد کـرد.
حدیث هفتم: ظـهور فرزنـد حسـین علیه‏السلام

قالَ الْحُسَیْنُ بْنُ عَلّىٍ علیه السلام:

لَوْلَمْ یَبْقَ مِنَ الدُّنْیا إلاّیَوْمٌ واحِدٌ لَطَوَّلَ اللّه ُ عَزَّوَجَلَّ ذلِکَ الْیَوْمَ حَتّى یَخْرُجَ رَجُلٌ مِنْ وُلْدى، فَیَمْلاَءُها عَدْلاً وَقِسْطاً کَما مُلِئَتْ جَوْراً وَظُلْماً، کَذلِکَ سَمِعْتُ رَسُولَ اللّه ِ صلی الله علیه و آلهیَقُول.

[کمال الدین، ص317 ـ بحارالانوار، ج51، ص133.]

امام حسین علیه السلام فرمود: اگر از دنیا بجز یک روز باقى نمانده باشد، خـداوند آن روز را طـولانى خواهـد کـرد تا اینکه مردى از خاندان من ظهور کند، و دنـیا را پـر از عـدل و داد کند همانگونه که از ظلم و ستم پر شده است، از رسول خدا صلی الله علیه و آله چنین شنیدم.
حدث هشتم: شیـعیان واقـعى

قالَ رَجُلٌ لِلْحُسَیْنِ بْنِ عَلىٍّ علیه السلام: یا ابْنَ رَسُولِ اللّه ِ أَنَا مِنْ شیعَتِکُمْ، قالَ:

اتَّـقِ اللّه َ وَ لا تَدّْعِیَنَّ شَیْئاً یَقُولُ اللّه ُ لَکَ کَذِبْتَ وَفَجَرْتَ فِى دَعْواکَ، إِنَّ شیعَتَنا مَنْ سَلُمَتْ قُلُوبُهُمْ مِنْ کُلِّ غِشٍّ وَغِلٍّ وَدَغَلٍ، وَلکِنْ قُلْ أَنَا مِنْ مَوالِیکُمْ وَمُحِبّیکُمْ.

[بحارالانوار، ج 68، ص 156.]

مردى به امام حسین علیه السلام گفت: اى فرزند رسول خدا من از شیعیان شمایم، فرمود: از خدا بترس! چیزى را ادّعا نکن که خدا بگویدت دروغ گفتى و ادّعاى گزافى کردى، شیعیان ما کسانى اند که دلهایشان از هر نوع غلّ و غشّ و دغلکارى پاک باشد، ولى تو بگو: من از دوستان و علاقه مندان شمایم.
بخش دوم: امام حسین علیه‏السلام واهداف ومواضع وشعارها
حدیث نهم: امام حسین علیه‏السلام در زمان معاویه

قالَ الْحُسَیْنُ علیه السلام:

لِیَکُنْ کُلُّ امْرِئٍ مِنْکُمْ حِلْساً مِنْ اَحْلاسِ بَیْتِهِ مـادامَ هذَا الرَّجـُلُ حَیـّاً فَاِنْ یُهْلَکْ وَاَنْتُمْ أحْـیاءٌ رَجَوْنا اَنْ یُخَیِّرَاللّه ُ لَنا وَیُؤْتینا رُشْدَنا وَلا یَکِلَنا اِلى انْفُسِنا، «اِنَ اللّه َ مَعَ الَّذینَ اتَّقَوا وَالَّذینَ هُمْ مُحْسِنُون.»َ

[ ـ نحل، 128] [موسوعه کلمات الامام الحسین ص 205، ح 152.]

امام حسین علیه السلام فرمود: هریک از شما تا زمانى که این مرد (معاویه) زنده است خانه نشین در خانه خودش باشد (یعنى حرکتى نکند) پس وقتى که او به هلاکت رسید و شما زنده بودید امید است که خداوند رشد و رستگارى را براى ما برگزیند و ما را بخودمان وامگذارد، (همانطور که در قرآن وعده فرموده است که) خدا با کسانى است که تقوا پیشه کنند و کار نیکو انجام دهند.
حدیث دهم: امـام حسـین علیه‏السلام و سـکوت

قالَ الْحُسَیْنُ علیه السلام:

اِنّا لِلّهِ وَاِنّا اِلَیْهِ راجِعُونَ وَعَلَى الاِْسْلامِ الْسَّلامُ اِذ قَدْ بُلِیَتِ الاُْمَّهُ بِراعٍ مِثْلَ یَزیدَ، وَلَقَدْ سَمِعْتُ رَسُولَ اللّه ِ صلی الله علیه و آلهیَقُولُ: اَلْخِلافَهُ مُحَرَّمَهٌ عَلى آلِ اَبى سُفیانَ.

[موسوعه کلمات الامام الحسین علیه السلام 285، ح252.]

امام حسین علیه السلام(در پاسخ به پیشنهاد مروان بن حکم که با یزید بیعت کن) فرمود: در این صـورت باید گفت: انا للّه و انا الیه راجعون و فاتحه اسلام را خواند زیرا امّت اسلام گرفتار چوپانى همانند یزید شده است و من خودم از رسول خدا صلی الله علیه و آله شنیدم که مى فرمود: خـلافت بر آل ابوسـفیان حـرام است.
حدیث یازدهم: خـوارى و ذلّت هـرگز

قالَ الْحُسَیْنُ علیه السلام:

أَلا وَاِنَّ الدَّعِـىَّ ابْنَ الدَّعِـىِّ قـَدْ تَرَکَنى بَیْنَ السِلَّهِ وَالذِّلَهِ، وَهَیْهاتَ لَهُ ذلِکَ مِنّى! هَیْـهاتَ مِنَّـاالذِّلَّـهِ!! أَبَى اللّه ُ ذلِکَ لَنا وَرَسُولُهُ وَالْمُؤْمِنُونَ وَ حـُجـُورٌ طَهُرَتْ وَ جـُدُودٌ طابَتْ، اَنْ یُؤْثِرَ طاعَهَ اللِّئامِ عَلى مَصارِعِ الْکِرامِ.

[موسوعه کلمات الامام الحسین علیه السلام 425، ح412.]

امام حسین علیه السلام(در روز عاشورا) فرمود: آگاه باشید این حرام زاده پسر حرام زاده ما را میان شمشیر کشیده و خوارى (بیعت) قرار داده ولى خوارى و ذلّت از ما بدور است، ما و ذلّت هرگز!! خداوند و پیامبرش و مؤمنان و دامنهاى پاک و دودمان پاکیزه براى ما نپسندیدند که فرمان بردارى از پست فطرتان را بر جنگ با عزّت برگزینیم .
حدیث دوازدهم: مـرگ برتـر

قالَ الْحُسَیْنُ علیه السلام:

مَوْتٌ فی عِزٍّ خَیْرٌ مِنْ حَیاهٍ فی ذُلٍّ اَلْمَوْتُ اَوْلى مِنْ رُکُوبِ الْعارِ وَالْعارُ اَوْلى مِنْ دُخُولِ النّارِ

[موسوعه کلمات الامام الحسین علیه السلام 499، ح289.]

امام حسین علیه السلام(روز عاشورا) فرمود: مـرگ با عـزّت از زندگى ذلیـلانه بـرتر اسـت. مرگ برتر از همراه شدن با عار و خوارى است و خوارى از ورود در آتش برتر است.
حدیث سیزدهم: آزاد مـردى

قالَ الْحُسَیْنُ علیه السلام:

وَیْحَکُمْ یا شِیعَهَ آلِ اَبى سُفْیانَ، اِنْ لَمْ یَکُنْ لَکُمْ دِیْنٌ وَکُنْتُمْ لاتَخافُونَ الْمَعادَ فَکُونُوا اَحْـراراً فِى دُنْیـاکُمْ.

[بحارالانوار، ج 45، ص 51 ـ مقتل خوارزمى، ج 2، ص 33.]

امام حسین علیه السلام فرمود: واى بـر شـمااى پیـروان آل سـفیان، اگر دین ندارید و از روز قیامت نمى ترسید، پس حداقلّ در دنیاى خودتان آزادمرد باشید.
حدیث چهاردهم: امام حسین علیه‏السلام و مرگ و زندگى

قالَ الْحُسَیْنُ علیه السلام:

لَیْسَ شَأْنى شَأنُ مَنْ یَخافُ الْمَوْتَ، ما أَهْوَنَ الْمَوْتِ عَلى سَبیلِ نَیْلِ الْعِزِّ وَاِحْیاءِ الْحَقِّ، لَیْسَ الْمَوْتُ فی سَبیلِ الْعِزِّ اِلاّ حَیاهً خالِدَهً وَلَیْسَتِ الْحَیاهُ مَعَ الذُّلِّ اِلاَّالْمَوْتَ الَّذى لاحَیاهَ مَعَهُ، اَفَبِالْمَوْتِ تُخَوِّفُنى… وَهَلْ تَقْدِرُونَ عَلى أَکْثَرِ مِنْ قَتْلى؟! مَرْحَباً بِالْقَتْلِ فیسَبیلِ اللّه ِ، وَلکِنَّکُمْ لاتَقْدِروُنَ عَلى هَدْمِ مَجْدى وَمَحْوِ عِزّى وَشَرَفى.

[کلمات الامام الحسین علیه السلام، 360، ح 348]

امام حسین علیه السلام فرمود: جایگاه من جایگاه کسى که از مرگ بترسد نیست مرگ در راه عزّت و احیاى حقّ چقدر پیش من آسان است، مرگ در راه عزّت چیزى جز حیات جاودانه نیست و زندگى با ذلّت جز مرگ و نیستى که هیچ حیاتى همراه ندارد نیست، آیا مرا با مرگ مى ترسانید. آیا بیش از کشتن من مى توانید؟ آفرین به مرگ در راه خدا، ولى شما نمى توانید شکوه مرا نابود کنید و عزّت و شرافتم را از بین ببرید.
بخش سوم: امام حسین علیه‏السلام و اخلاق
حدیث پانزدهم: ادب اســلامى

سُئِلَ الاِْمامُ الْحُسَیْنُ علیه السلام عَنِ الاَْدَبِ، فَقالَ:

هُوَ اَنْ تَخْرُجَ مِنْ بَیْتِکَ، فَلا تُلْقِىَ اَحَداً اِلاّ رَأَیْتَ لَهُ الْفَضْلَ عَلَیْکَ.

[دیوان الامام الحسین علیه السلام، ص99، و موسوعه کلمات الامام الحسین علیه السلام، 910.]

از امام حسین علیه السلاممعناى ادب را پرسیدند؟ امام علیه السلام فرمود: ادب عبارتست از اینکه وقتى که از خانه خارج مى شوى به هرکسى برخورد مى کنى او را برتر از خود بینى. (یعنى همیشه دیگران را از خود بهتر بینى و احترام آنها را نگهدارى)
حدیث شانزدهم: انسـان مفـید

قالَ الْحُسَیْنُ علیه السلام:

خَمْسٌ مَنْ لَمْ تَکُنْ فِیهِ، لَمْ یَکُنْ فِیهِ کَثیرُ مُسْتَمْتَعٍ: اَلْعَقْلُ، وَالدّینُ وَالْأَدَبُ، وَالْحَیاءُ، وَحُسْنُ الْخُلْقِ.

[حیاه الامام الحسین علیه السلام، ج 1، ص 181.]

امام حسین علیه السلام فرمود: پنـج چیز است اگر در انسـان نباشد، در او بهـره زیادى نخـواهد بود: ۱ـ عقل ۲ ـ دین ۳ ـ ادب ۴ ـ حیا ۵ ـ خوش اخلاقى.
حدیث هفدهم: معـامله با خشنودى خدا

قالَ الْحُسَیْنُ علیه السلام:

لا اَفْلَحَ قَوْمِ اشْتَرَوْا مَرْضاهَ الْمَخْلُوقِ بِسَـخَطِ الْخـالِقِ.

[عوالم، ج 17، ص 234 ـ مقتل خوارزمى، ج 1، ص 239.]

امام حسین علیه السلام فرمود: ملّتى که خشنودى مردم را با خشم خدا معامله کند هرگز رستگار نخواهد شد.
حدیث هجدهم: نتـایج کردار نیـک

قالَ الْحُسَیْنُ علیه السلام:

اَلصِّدْقُ عِزٌّ، وَالْکِذْبُ عَجْزٌ، وَالسِّرُّ اَمانَهٌ، وَالْجِوارُ قَرابَهٌ، وَالْمَعُونَهُ صَداقَهٌ، وَالْعَمَلُ تَجْرِبَهٌ.

[تاریخ یعقوبى، ج 2، ص 246.]

امام حسین علیه السلام فرمود: راستگویى بزرگوارى است و دروغگویى ناتوانى، رازدارى امانت است، و همسایگى خویشاوندى و کمک کردن صداقت است و کار، تجربه.
حدیث نوزدهم: ثـواب ســلام

قالَ الْحُسَیْنُ علیه السلام:

لِلسَّلامِ سَبْـعُونَ حَسَنَهً تِسْعٌ وَسِتُّونَ لِلْمُبْتَدِى وَواحِدَهٌ لِلرّادِّ.

[تحف العقول، ص 177 ـ بحارالانوار، ج 78، ص 120.]

امام حسین علیه السلام فرمود: سلام، هفتاد حسنه دارد، شصت و نه حسنه براى سلام کننده و یکى براى پاسخ دهنده است.
حدیث بیستم: اوّل ســلام

قالَ الْحُسَیْنُ علیه السلام:

اَلسَّلامُ قَبْلَ الْکَلامِ عافاکَ اللّه ُ، ثُمَّ قالَ علیه السلام : لاتَأْذَنُوا لِأَحَدٍ حَتّى یُسَلِّمَ.

[تحف العقول، 175.]

امام حسین علیه السلام در جواب کسى که ابتدا احوالپرسى کرد فرمود: سلام قبل از گفتار است، خدا به تو عافیت دهد، سپس فرمود: اجازه ندهید به کسى (سخن بگوید) تا اینکه سلام کند.
حدیث بیست و یکم: آثـار صـله رحـم

قالَ الْحُسَیْنُ علیه السلام:

مَنْ سَرَّهُ أَنْ یُنْسَأَ فِى أَجَلِهِ وَیُزادَ فى رِزْقِهِ فَلْیَصِلْ رَحِمَهُ.

[عیون اخبار الرضا، ج 2، ص 48 ـ بحارالانوار، ج 74، ص 91.]

امام حسین علیه السلام فرمود: کسى که خرسند مى شود اجلش به تأخیر افتد و رزقش زیاد شود (دوست دارد چنین شود) پس صـله رحـم انجـام دهـد.
بخش چهارم: امام حسین علیه‏السلام و عبادت
حدیث بیست و دوم: انـواع عبـادتهـا

قالَ الْحُسَیْنُ علیه السلام:

اِنَّ قَوْماً عَبَدُوا اللّه َ رَغْبَهً فَتِلْکَ عِبادَهُ التُّجّارِ، وَاِنَّ قَوْماً عَبَدُوا اللّه َ رَهْبَهً فَتِلْکَ عِبادَهُ الْعَبیدِ، وَاِنَّ قَوْماً عَبَدُوا اللّه َ شُکْراً فَتِلْکَ عِبادَهُ الاَْحْرارِ، وَ هِىَ اَفْضَلُ العِبادَهِ.

[بحارالانوار، 78، 117. موسوعه کلمات الامام الحسین 748، ح 906. بلاغه الامام على بن الحسین، ص 171 باب سوم کلمات قصار.]

امام حسین علیه السلام فرمود: گروهى خدا را با علاقه (به پاداش) پرستش مى کنند، این عبادت تاجران است، گروهى خـدا را از روى تـرس عبادت مى کنند، این پرستش بردگان است، و گروهى خدا را بخاطر سـپاسگزارى و تشـکّر از او پرستش مى کنند، این عـبادت آزادمردان است و آن بهترین عبادت است.
حدیث بیست و سوم: آثـار عبـادت

قالَ الْحُسَیْنُ علیه السلام:

مَنْ عَبَدَاللّه َ حَقَّ عِبادَتِهِ آتاهُ اللّه ُ فَوْقَ اَمانِیهِ وَ کِفایَتِهِ.

[موسوعه کلمات الامام الحسین علیه السلام، 748، ح 906.]

امام حسین علیه السلام فرمود: کسى که خدا را آنطور که شایسته اوست عبادت کند خـداوند بیش ازآنچه آرزو وکفایت اوست به اومى دهد.
حدیث بیست و چهارم: نمـاز و قـرآن

قالَ لَهُ الْحُسَیْنُ علیه السلام:

اِرْجِعْ اِلَیْهِمْ فَاِنْ اسْتَطَعْتَ اَنْ تُؤَخِّرَهُمْ اِلى غَدْوَهٍ وَتَدْفَعَهُمْ عَنّا الْعَشِیَّهَ لَعَلَّنا نُصَلّى لِرَبِّنَا الْلَّیْلَهَ وَنَدْعُوَهُ وَنَسْتَغْفِرَهُ، فَهُوَ یَعْلَمُ اَنِّى قَدْ کُنْتُ اُحِبُّ الصَّلاهَ لَهُ وَتِلاوَهَ کِتابِهِ وَکَثْرَهَ الدُّعاءِ وَالاِسْتِغْفارِ.

[موسوعه کلمات الامام الحسین علیه السلام، حدیث 392، ح 379.]

امام حسین علیه السلام(شب عاشورا که لشکر عمرسعد خواست حمله را آغاز کند به برادرش ابوالفضل) فرمود: به طرف آنها برو، اگر توانستى آنرا تا فردا تأخیر بینداز و حمله آنها را امشب از ما دفع کن تا اینکه امشب براى پروردگارمان نماز بخوانیم و دعا کنیم و استغفار کنیم، زیرا خـدا مى داند که نماز براى او و تـلاوت قرآن و دعاى زیاد و استغفار را دوست دارم.
حدیث بیست و پنجم: حـکمت روزه

سُئِلَ الْحُسَیْنُ علیه السلام:

لِمَ افْتَرَضَ اللّه ُ عَزَّوَجّلَ عَلى عَبیدِهِ الصَّوْمَ؟ قالَ:لِیَجِدَ الْغَنىُّ مَسَّ الْجُوعِ فَیَعُودَ بِالْفَضْلِ عَلَى المَساکینَ.

[موسوعه کلمات الامام الحسین علیه السلام، ص 692، ح 759.]

از امام حسین علیه السلام سؤال شد: چرا خداوند روزه را بر بندگانش واجب کرد؟ امام علیه السلام فرمود: براى اینکه ثروتمند سختى گرسنگى را بچشد و در نتیجه از زیادى ثروتش به بیچارگان کمک کند.
حدیث بیست و ششم: نـاتوانترین مـردم

قالَ الْحُسَیْنُ علیه السلام:

اَعْجَزُ النّاسِ مَنْ عَجَزَ عَنِ الدُّعاءِ، وَاَبْخَلُ النّاسِ مَنْ بَخِلَ بالسَّلامِ.

[بحارالانوار، 93، 294. موسوعه کلمات الامام الحسین علیه السلام، 781، ح 971.]

امام حسین علیه السلام فرمود: ناتوان ترین مردم کسى است که از دعا عاجز باشد و بخیل ترین مردم کسى است که درسلام بُخل ورزد.
بخش پنجم: امام حسین علیه ‏السلام و پندها
حدیث بیست و هفتم: نـامه اعـمال

قالَ الْحُسَیْنُ علیه السلام لِمُعاوِیَهَ:

وَاعْـلَمْ أَنَّ لِلّهِ تَعالى کِـتاباً لایُغادِرُ صَغیرَهً وَلاکَبیرَهً اِلاّ اَحْصاها وَلَیْسَ اللّه ُ بِناسٍ لِأَخْذِکَ بِالْظِنَّهِ، وَقَتْلِکَ اَوْلِیاءَهُ…

[رجال کشى، ص 32.]

امام حسین علیه السلام به معاویه فرمود: بدان که خـداوند داراى کتـابى است که هیـچ ریز و درشتى را فرو نمى گذارد، و همه آنها را مى نویسد، و خداوند فراموش نمى کند کارهاى تو را که تنها با گمان، دستگیر مى کنى و دوستان خدا را مى کشى.
حدیث بیست و هشتم: امـام و آزادى مطلق

قالَ الْحُسَیْنُ علیه السلام:

اِفْعَلْ خَمْسَهَ أشْیاءَ وَاذْنِبْ ماشِئْتَ، فَأَوَّلُ ذلِکَ: لا تَأْکُلْ رِزْقَ اللّه ِ وَاذْنِبْ ماشِئْتَ، وَالثّانى: اُخْرُجْ مِنْ وِلایَهِ اللّه ِ وَاذْنِبْ ما شِئْتَ، وَالثالِثُ:اُطْلُبْ مَوْضِعاً لایَراکَ اللّه ُ وَاذْنِبْ ماشِئْتَ، وَالرّابِعُ: اِذا جاءَ مَلَکُ الْمَوْتِ لِیَقْبضَ رُوحَکَ فَادْفَعْهُ عَنْ نَفْسِکَ وَاذْنِبْ ما شِئْتَ، وَالْخامِسُ: اِذا اَدْخلَکَ مالِکٌ فى النّارِ فَلا تَدْخُلْ فِى النّارِ وَاذْنِبْ ما شِئْتَ.

[موسوعه کلمات الامام الحسین علیه السلام، ح 559]

مردى آمد خدمت امام حسین علیه السلام و گفت مردى گناهکارم و نمى توانم از گناه خودارى کنم مرا موعظه کن. امام علیه السلام در پاسخ فرمود: پنج کار انجام بده بعد هر چه خواستى گناه کن: ۱ ـ روزى خدا را نخور هر چه مى خواهى گناه کن؛ ۲ ـ از حکومت و سرپرستى خدا خارج شو، هر چه دلت مى خواهد انجام ده؛ ۳ ـ جایى را انتخـاب کن که خـدا تـو را نبیند بعـد هر چه مى خواهى گناه مرتکب شو؛ ۴ ـ زمانى که عزرائیل آمد روح ترا از بدنت بگیرد او را از خودت دور کن هر چه خواستى انجام بده؛ ۵ ـ وقتى که مالک جهنم خواست تو را وارد آتش کند وارد نشو بعد هرگناهى که مى خواهى انجام ده .
حدیث بیست و نهم: عرضه اعمال در هر روز

قالَ الْحُسَیْنُ علیه السلام:

إِنَّ اَعْمالَ هذِهِ الاُْمَّهِ ما مِنْ صَباحٍ اِلاّ وَتُعْـرَضُ عـَلَى اللّه ِ تَعالى.

[بحارالانوار، ج 73، ص 353. عیون اخبار الرضا، ج 2، ص 48.]

امام حسین علیه السلام فرمود: اعـمال این امّـت هـر روز بر خداوند متعال عرضه مى شود.
حدیث سی ام: هـمه چیز جز خــدا

قالَ الْحُسَیْنُ علیه السلام:

اِنَّ سُکّانَ السَّمواتِ یَفْنُونَ وَاَهْلَ الاَْرْضِ یَمُوتُونَ وَجَمِیعُ الْبَرِیَّهِ لا یَبْقُونَ وَکُلَّ شَىْ ءٍ هالِکٌ اِلاّ وَجْهَهُ.

[فتوح ابن اعثم، ج 5، ص 94 ـ مقاتل الطالبیین، ص 112.]

امام حسین علیه السلام فرمود: آسمانیان فانى مى شوند و زمینیان مى میرند، و همه آنها ناپایدارند و همه چیز از بین رفتنى است جـز خـــدا.
حدیث سی و یکم: لـوح موعـظه

عَنِ الْحُسَیْنِ علیه السلام قالَ:

وُجِدَ لَوْحٌ تَحْتَ حائِطِ مَدینَهٍ مِنْ الْمَدائِنِ مَکْتُوبٌ فِیهِ: عَجِبْتُ لِمَنْ اَیْقَنَ بِالْمَوْتِ کَیْفَ یَفْرَحُ؟ وَعَجِبْتُ لِمَنْ اَیْقَنَ بِالْقَدَرِ کَیْفَ یَحْزَنُ؟ وَعَجِبْتُ لِمَنِ اخْتَبَرَ الدُّنْیا کَیْفَ یَطْمَئِنُّ اِلَیْها.

[عیون اخبار الرضا، ج 2، ص 48.]

امام حسین علیه السلام فرمود: زیر دیوار شهرى از شهرها لوحى پیدا شد که در آن چنین نوشته شده بود: تعجّب مى کنم براى کسى که به مرگ یقین دارد چطور شادى مى کند، و در شگفتم از کسى که سرنوشت را قبول دارد چگونه اندوهگین مى شود، و عجب دارم از کسى که دنیا را آزمایش کرده، باز چگونه به آن اطمینان پیدا مى کند!
حدیث سی و دوم: عـبرت از گذشـتگان

قالَ الْحُسَیْنُ علیه السلام:

یَابْنَ آدَمَ تَفَکَّرْ وَقُلْ اَیْنَ مُلُوکُ الدُّنْیا وَاَرْبابُهَا الَّذینَ عَمَرُوا وَاحْتَفَرُوا أَنْهارَها وَغَرَسُوا أَشْجارَها وَمَدَنُوا مَدائِنَها، فارَقُوها وَهُمْ کارِهُونَ.

[ارشاد القلوب، ج 1، ص 29.]

امام حسین علیه السلام فرمود: اى فرزندآدم! اندیشه کن وبگو: کجایند پادشاهان جهان و صاحبان دنیا که آن را آباد کردند و نهرها کندند و درختان را کاشتند و شهرها را بنا کردند و بعد با ناخرسندى از آنها جدا شدند.
حدیث سی و سوم: فقر و بیـمارى و مرگ

قالَ الْحُسَیْنُ علیه السلام:

لَوْلا ثَلاثَهٌ ما وَضَعَ ابْنُ آدَمَ رَأْسَهُ لِشَىْ ءٍ: اَلْفَقْرُوَ الْمَرَضُ وَالْمَوْتُ.

[نزهه الناظر، ص 80.]

امام حسین علیه السلام فرمود: اگر سه چیز نبود انسان در مقابل هیچ چـیز سر فرود نمى آورد: ۱ ـ فقر و تنگدستى ۲ ـ بیـمارى ۳ ـ مـرگ.
حدیث سی و چهارم: منـزل تشریفـاتى

قالَ الْحُسَیْنُ علیه السلام:

اَخْرَبْتَ دارَکَ، وَعَمَّرْتَ دارَ غَیْرِکَ، غَرَّکَ مَنْ فِى الاَْرْضِ، وَمَقَّتَکَ مَنْ فِى السَّماءِ.

[تنبیه الخواطر، ج 1، ص 70 .مستدرک الوسائل، ج 3، ص 467.]

امام حسین علیه السلامبه کسى که خانه مجلل ساخته بود و از امام علیه السلامخواست تبرّک کند امام پس از بازدید خانه چنین فرمود: خانه خود را خراب کردى و خانه دیگران را آباد نمودى، کسى که روى زمین است تو را مغرور کرده وآنکه درآسمان است (خدا) تو را دشمن داشته است.
بخش ششم: امام حسین علیه‏السلام و مبارزه با گناه
حدیث سی و پنجم: چـرا عـذرخواهى!

قالَ الْحُسَیْنُ علیه السلام:

اِیّاکَ وَما تَعْتَذِرُ مِنْهُ، فَاِنَّ الْمُؤْمِنَ لایُسِى ءُ وَلا یَعْتَذِرُ وَالْمُنافِقَ کُلُّ یَوْمٍ یُسِى ءُ وَیَعْتَذِرُ.

[تحف العقول، ص 177 ـ بحارالانوار، ج 78، ص 120.]

امام حسین علیه السلام فرمود: از آنچه موجب عذرخواهى مى شود بپرهیز، زیرا مؤمن بد نمى کند، عذرخواهى هم نمى کند ولى منافق هر روز کار بد مى کند وبعد عذرخواهى مى کند.
حدیث سی و ششم: سـتم بر بیکسان

قالَ الْحُسَیْنُ علیه السلام:

یا بُنَىَّ اِیّاکَ وَظُلْمَ مَنْ لایَجِدُ عَلَیْکَ ناصِراً اِلاَّ اللّه َ.

[بحارالانوار، ج 75، ص 308 ـ اعیان الشیعه، ج 1، ص 620.]

امام حسین علیه السلام فرمود: فرزندم! بپرهـیز از سـتم بر کسى که غیر از خدا یاورى در مقابل تو ندارد.
حدیث سی و هفتم: بدترین خصلتهاى پادشاهان

قالَ الْحُسَیْنُ علیه السلام:

شَرُّ خِصالِ الْمُلُوکِ: اَلْجُبْنُ مِنَ الاَْعْداءِ، وَالْقَسْوَهُ عَلَى الضُّعَفاءِ وَالْبُخْلُ عِنْدَ الاِْعْطاءِ.

[مناقب ابن شهرآشوب، ج4، ص65 ـ بحارالانوار، ج44، ص189.]

امام حسین علیه السلام فرمود: بدترین خصلت پادشاهان عبارت است از: ۱ ـ ترس در مقابل دشمنان ۲ ـ قساوت در مورد ضعیفان ۳ ـ بخل ورزیدن هنگام بخشش.
حدیث سی و هشتم: لبـاس شهـرت

قالَ الْحُسَیْنُ علیه السلام:

مَنْ لَبِسَ ثَوْباً یُشْهِرُهُ کَساهُ اللّه ُ یَوْمَ الْقِیامَهِ ثَوْباً مِنَ النّارِ.

[فروع کافى، ج 6، ص 445 ـ وسائل الشیعه، ج 3، ص 354.]

امام حسین علیه السلام فرمود: کسى که لباسى بپوشد که او را مشهور (وانگشت نما) کند، خداوند روز قیامت لباسى از آتش بر او خواهد پوشاند.
حدیث سی و نهم: غیـبت، غذاى سگها

قالَ الْحُسَیْنُ علیه السلام لِرَجُلٍ اغْتابَ عِنْدَهُ رَجُلاً:

یا هَذا کُفَّ عَنِ الْغیبَهِ فَاِنَّها اِدامُ کِلابِ النّارِ.

[تحف العقول، ص 175 ـ بحارالانوار، ج 78، ص 117.]

امام حسین علیه السلامبه مردى که پیش او غیبت مرد دیگرى را کرد فرمود: فـلانى! از غیبت بپرهیز زیرا غیبت، خورشت سگهاى دوزخ است.
حدیث چهلم: انـکار منـکر

قالَ الْحُسَیْنُ علیه السلام:

لا یَنْبَغى لِنَفْسٍ مُؤْمِنَهٍ تَرى مَنْ یَعْصِى اللّه َ فَلا تُنْکِرُ.

[کنزالعمال، ج 3، ص 85.]

امام حسین علیه السلام فرمود: براى مؤمن شایسته نیست که ببیند کسى خدا را معصیت مى کند و از آن جلوگیرى و نهى نکند.
منبع : چهل حدیث « گهرهاى حسینی » علیه السلام‏ ، محمود شریفی