صداهای دوست داشتنی و دلنشین، اعصاب را آرام می کنند؛ اما آرامشی که در صدای مادر است، بیشترین تاثیر را در این زمینه دارد. دانشمندان اخیراً تحقیقاتی روی تعدادی مادر و دختر (60 نفر) انجام داده و به نتایج جالبی در این زمینه رسیده اند. دخترها 7-12 ساله بودند و بعد از برخوردی که با مادرهایشان داشتند، باید در یک آزمون ریاضی شرکت می کردند. قبل از حل معماها و سوالات ریاضی میزان و سطح دو هورمون مهم و قدرتمند اکسی تکسین و کورتیزول در هر یک از دخترها اندازه گیری شد. کورتیزول به هنگام استرس ترشح می شود و اکسی تکسین را هورمون عشق می نماند که در اثر تماس های فیزیکی با کسی که دوستش داریم، در بدن آزاد می شود؛ ولی دانشمندان در پی یافتن این معما بودند که آیا با تماس تلفنی نیز هورمون اکسی تکسین آزاد می شود؟ این دخترها به سه گروه تقسیم شدند. گروه اول به اتاقی فرستاده شدند که مادر هر یک از آنها با آغوش باز منتظر دختر خود بود. بعد از ورود دخترها به اتفاق، مادرها آنها را می بوسیدند، در آغوش می کشیدند و نوازش می کردند و به آنها اطمینان می دادند که در آزمون موفق خواهند شد. در اتاق دوم دخترها با مادران خود ارتباط تلفنی برقرار می کردند و فقط می توانستند صدای مادر خود را بشنوید و اتاق سوم، دخترها هیچ گونه تماس فیزیکی و تلفنی با مادران خود نداشتند و به جای ملاقات و حرف زدن با مادرها، دور هم نشسته و یک فیلم تاثیرگذار راجع به راهپیمایی پنگوئن تماشا کردند. در نهایت، پژوهشگران میزان اکسی تکسین را در هر سه گروه از دختران اندازه گیری کردند. دخترهایی که تماس فیزیکی با مادرشان داشتند، میزان ترشح اکسی تکسین آنها افزایش و ترشح کورتیزول بدنشان کاهش یافته بود. در دخترهایی که با مادرشان فقط تماس تلفنی داشتند، میزان هر دو هورمون تقریباً به یک اندازه بود؛ اما دخترهایی که فقط فیلم راهپیمایی پنگوئن ها را تماشا کرده بودند، افزایش اکسی تکسین نداشتند و در عوض میزان کورتیزول بدن آنها یک ساعت بعد از آزمون مرتباً در حال افزایش بود.
منبع: دنیای سلامت( شماره 61)