هیچ‌وقت برای بچه‌هایتان نقاشی نکشید و همین کافی است که درباره موضوع نقاشی برای آن‌ها توضیح بدهید؛ چون نقاشی یک بیان تصویری است و بچه‌ها وقتی لغت در گنجینه مغز خود کم دارند یا نمی‌توانند چیز‌هایی را توضیح بدهند، حرف‌های خود را با نقاشی می‌زنند.
هیچ‌وقت نقاشی بچه‌ها را با همدیگر مقایسه نکنید، چون هر بچه به شیوه خودش نقاشی می‌کشد و مقایسه شما باعث تقلید آن‌ها از کار‌های همدیگر می‌شود و ذوق و خلاقیت آن‌ها را کور می‌کند.
وسایل نقاشی خوب و مناسب برای بچه‌ها تهیه کنید، چون وسایل کم‌کیفیت روی نقاشی آن‌ها تأثیر می‌گذارد و اعتماد به نفس آن‌ها را کاهش می‌دهد.
هیچ‌وقت همه وسایل نقاشی مانند آب‌رنگ، پاستل و مدادرنگی را به‌طور هم‌زمان در اختیار بچه‌ها قرار ندهید، چون جذابیت وسایل برای آن‌ها از بین می‌رود و آن‌ها را در انتخاب وسیله مورد نظرشان سردرگم می‌کند؛ ضمن این‌که وسایل نیز بدین ترتیب، بی‌هدف و بیهوده از بین می‌روند.
دادن موضوع نقاشی به بچه‌ها بلامانع است اما حتماً درمورد موضوع به آن‌ها خوب توضیح بدهید.
برای بچه‌ها قصه بگویید و از آن‌ها بخواهید موضوع قصه را نقاشی کنند.
زمانی که کودک را به پارک می‌برید، قبل از هر چیزی به دنبال یافتن نیمکت مناسب برای خودتان نباشید، بلکه سعی کنید با انجام یک‌سری سؤال و جواب هدفمند، کنجکاوی او را تحریک کنید؛ مثلاً، از او بخواهید بلند‌ترین و کوتاه‌ترین درخت پارک را پیدا کند یا از آن‌چه در پارک دیده، نقاشی بکشد.
اگر احیاناً فرزند خردسالتان را گذاشتید کلاس نقاشی، هیچ اصراری به یک نتیجه خوب و فوری نداشته باشید. انتظار نداشته باشید که مثلاً بعد از ده جلسه، فرزندتان یک گل را درست نقاشی کند چون این کلاس‌ها برای بچه‌ها در درازمدت نتیجه می‌دهد.
از آموزش نقاشی به‌طور مستقیم و همراه با غلط‌گیری بپرهیزید؛ چون مهم‌ترین هدف از آموزش هنر، بالابردن سطح خلاقیت بچه‌ها است
منبع: ماهنامه تندرستی
