استاد اخلاق مرحوم حاج اسماعیل دولایی می فرماید:
محمد و آل محمد صلی الله علیه و آله و سلم شجره طیبه هستند و شیعیان و مومنین شاخ و برگش. اما نیت خوب هم برای مومنین شجره ی طیبه است. همانطور که نیت بد، آدم را به جای بد می برد، نیت خوب هم به جای خوب می برد.
آنها خودشان شجره طیبه را تشریح کرده اند، فرمودند: دوستان، حکم برگ شجره را دارند، زینت درخت هم به برگهای آن است. اصلا درخت اول برگ می کند و بعد گل. اینها مال آن درختند و درخت مال اهل بیت خداست. برگ از درخت آب می خورد؛ بنابراین ما میهمان اهل بیتیم.
درخت محمد و آل محمد صلی الله علیه و آله و سلم شجره ی خدایی است. خشک شدنی نیست. آبش از حوض کوثر است. ساقی کوثر، دوستانش و برگهای شجره طیبه را آب می دهد. آب کوثر، محبت این خانواده است. آدم را پاک می کند و مؤمن را چهل یا هفتاد مرتبه در حوض کوثر می شویند.
نمی بینید آن جا که ذکر آنها و یاد آنهاست چقدر قشنگ است و چقدر لذت می بریم. البته شبیه حوض کوثر است و شبیه آن هم، بزرگ است. یک قطره از آب کوثر آنقدر قوی است که مملکتی را زنده می کند متوجه خدا می کند.
بالاخره همه ی این درخت، همه روی زمین را فرا می گیرد. خدا خبیثها را هم از بین می برد. تیغها و خارها را هم از بین می برد. خود قرآن خبر داده است. «لیمیز الله الخبیث من الطیب» (1) یعنی خبیث را رد می کند و از طیب دور می کند، طیب را خدا آفریده بود و در جای خودش بود این خبیث بود که پیدا شد، اما خدا آنرا از بین می برد.
اگر خدای ناخواسته یک وقت دیدی خطایی یا گناهی از ما سر می زند و خدا آنها را عفو می کند و می بخشد، برای این است که به این خانواده و به این شجره ی طیبه بستگی و اتصال داریم، از دوستان و بستگان این خانواده ایم. لذا خبیث را از ما دور می کنند و خار و خاشاک را از درخت دور می کنند و نمی گذارند درخت را خشک کند.
خلاصه اینکه همه ما از این شجره طیبه داریم آب می خوریم و هر کس به اندازه خودش نمایش دارد و با نیت خوب هر چه رشد کند به درخت نزدیک تر می شود.

پی نوشت :

1- الانفال: 37.
منبع: برگرفته از کتاب طوبای محبت1، صفحات 21 تا 23