و الّذین هم علی صلواتهم، یحافظون، اولئک هم الوارثون.
و آنها که از نمازها مواظبت می‌‌نمایند، آنها وارثانند. «مومنون ، 9 و 10»
در این آیه یکی از ویژگی مؤمنان را که محافظت بر نمازها است بیان کرده می‌گوید: آنها کسانی هستند که در حفظ نمازهای خویش می‌کوشند «و الذین هم علی صلواتهم یحافظون».
ـ جالب این که: نخستین ویژگی مؤمنان را خشوع در نماز و آخرین صفت آنها رامحافظت بر نماز شمرده است، از نماز شروع می‌شود و به نماز ختم می‌گردد چرا که نماز مهمترین رابطه خلق و خالق است.
نماز برترین مکتب عالی تربیت است.
نماز وسیله‌ بیداری روح و جان و بیمه کننده‌ انسان در برابر گناهان است.
خلاصه نماز هرگاه با آدابش انجام گیرد زمینه مطمئن برای همه‌‌ خوبی‌ها و نیکی‌ها خواهد بود.
(و الذین هم علی صلواتهم یحافظون) صلوات جمع صلاه (نماز) است و اگر فرموده: نماز را محافظت می‌کنند، خود قرینه‌ این است که مراد محافظت بر عدد آن است، پس مؤمنین محافظت دارند که یکی از نمازهایشان فوت نشود و دائماً مراقب آنند، حقّ ایمان هم همین است که مؤمنین را به چنین مراقبتی بخواند.
و به همین جهت کلمه صلوه را در اینجا جمع آورد و در جمله: (فی صلوتهم خاشعون) مفرد برای این که خشوع در جنس نماز، ‌و به طور مساوی شامل همه است دیگر لازم نیست که آن را جمع بیاورند.[1] [1] . تفسیر المیزان، ج 15، ص 14.