نماز شب از ویژگیهای عباد الرحمن

نماز شب از ویژگیهای عباد الرحمن

والذین یبیتون لربّهم سجّداً و قیاماً.
کسانی که شب را برای پروردگارشان در حال سجده و قیام بیتوته می‌کنند.« فرقان ، 64»
در آیه‌ فوق به ویژگی آنها که عبادت خالصانه پروردگار می‌کنند پرداخته می‌گوید آنها کسانی هستند که شبانگاه برای پروردگارشان سجده و قیام می‌کنند.
در ظلمت شب که چشم غافلان در خواب است و جایی برای تظاهر و ریا وجود ندارد خواب خوش را بر خود حرام کرد و به ذکر خدا و قیام و سجود در پیشگاه با عظمت او می‌پردازند.
پاسی از شب را به مناجات با محبوب می‌گذرانند و قلب و جان خود را با یاد و نام او روشن می‌کنند.
گرچه جمله‌ (یبیتون) دلیل بر این است که آنهاشب را با سجود و قیام به صبح می‌آورند ولی معلوم است که منظور بخش قابل ملاحظه‌ای از شب است و یا اگر تمام شب باشد در بعضی از مواقع چنین است.
ضمناً تقدیم سجود بر قیام به خاطر اهمیت آن است هر چند در موقع نماز عملاً قیام مقدم بر سجود است.[1] مراد به این بیتوته در شب در حال سجده و حال ایستاده این است که شب را به عبادت خدا به آخر می‌رسانند که یکی از مصادیق عبادتشان همان نماز است که هم افتادن به خاک جزء آن است و هم به پا ایستادن.

[1] . نمونه، ج15، ص150.

مطالب مشابه

دیدگاهتان را ثبت کنید