السلام علیک یا بنت رسول الله یا قره عین النبی! به دیار خاک نشینان خسته دل خوش آمدی! اعظم رسولان یار، منتظر قدومت بود تا بر دستان زیبای تو گل بوسه بنشاند. ای حبیبه ی حق! به شبستان دیده ی شیعه خوش آمدی! امروز کوچه های چشم و دیار دل را به مشکات شادی میلاد نور، چراغان نموده ایم؛ چه خجسته لحظه ای که روح قیام و نور نماز و طاووس بهشت، می دمد و می تابد و می خرامد از عرش برین به سوی ساکنین خاک.
امروز آسمانیان، مکه را سپیده باران کردند. نسیم عنایت یار، کوچه های صبح را آکنده ساخت. تبسم گلها فریاد عندلیبان مشتاق را برآورد. علت آفرینش بر اهل اندیشه، آشکار شد. غنچه های بساط چمن در پای یاسمن آل یاسین، شرم شکفتن دارند. امروز، قلم بر سجاده ی لوح، سر به سجده نهاده و اشک اشتیاق می ریزد. از لبان برگ سبز و خورشید سماء، سرود سرور می تراود. پروانه های ملکوت در کنار نهر وحی، سوره ی کوثر را تلاوت می کنند.
عطیه ی عرش را با هودج نور به بسیط خاک آوردند. آمد آنکه خاک قدومش توتیای چشم انبیاست؛ آنکه آستانه سرایش بوسه گاه صالحین و صدیقین و شهیدان است؛ آنکه ملتقای رسالت و ولایت است. آنکه امامت، ارمغان نگاه آسمانی اوست.
سلام بر اسوه ی نسوان و انیس تنهایی علی. دل های اهل ایمان فدای پینه ی دست هایت باد. تو دنیا را به هیچ انگاشتی و دریغا که عبرت آموزان از زیّ زاهدانه ات اندکند و دیده بر خشت های خاکی خانه ات فرو بسته اند. آسیای سنگی تو مطاف عرش نشینان بود و واحسرتا که خاکیان، شکوه چرخش آن را نمی بینند. تمام لحظه هایت چونان شعب ابی طالب، سرشار از عسرت و ایثار بود و وای بر آنانی که از تو نیاموزند و با فریبایی دنیا از صفوف اهل حق، بگسلند. تو روح جهاد علی بودی و تفسیر حماسه ی ذوالفقار.
مادر محمد(ص) شدی؛ و غبار یتیمی و رنج اعصار از سیمای زیبایش زدودی. بعثت و غدیر و عاشورا، حقیقت وجود حبیبه ی خدا، ام ابیهاست.
میلاد فاطمه(س)، ولادت فضائل و طلوع تا بنده نیکی هاست. یا فاطمه الزهرا(س)! آسمان و دریای نیلگون، یک جلوه از سیمای مهسای توست.
ای ولیه ی حق و عزیزه ی نبی! تو برای نبوت زیستی و در راه ولایت، شهادت را برگزیدی و بدین سان، مقتدای مجاهدان و اسوه ی ایمانیان شدی.
ای ماه منیر نبی! ای آفتاب آسمان علی! مولای ما خامنه ای از سلاله ی پاک توست و ارادت همگان به وجود زهرایی اش برای ارادت و دلدادگی او به ساحت مصفای آل رسول اعظم است.
امروز مردان ما مجاهدت و زنان ما عفاف و وقار را از تو پاره ی تن پیامبر اعظم (ص) می آموزند و کردار و کلام منورت، اهدا گر عزت است و سرافرازی سپیدارهای استوار فضیلت و فوز، از خروش و استقامت سرخ توست ای ام الائمه الهدی!
هم آوا با فرشتگان عرش و مقربان ملکوت، در خجسته میلاد آیت کبرای کردگار، حضرت صدیقه ی صالحه سلام الله علیها، زبان به تهنیت گشوده و دل به نشاط و شعف می سپاریم.
امروز نه مکه، تمامت خلقت به خاک وجد و وصال ولایت، جبین می سایند و به دیدار بهشت موعود می رسند. یا مولاتنا، یا فاطمه الزهرا! از تو آموختیم که حراست از حرمت ولایت، عین عاشقی است. امروز حریر قدوم سریر تو باد جان های بی قرار عاشقان.
حیرت صالحان و رسولان می انگیزد حیات و حریت و شجاعت و شکیب و استقامت تو. خدایا! سپاس بی قیاس، تو را سزاست که نعمت عطیه ی کوثر را به خاکیان عطا کردی.
امروز تمام عاشقان، هم آوای با هستی، نام نامی طاهره آل طه را زمزمه می کنند و آن سوتر، تبسم بر لبان تندیس هدایت و استقامت نشسته است. زبان ها مهیای «یا فاطمه» گفتن و جان ها مهد مهتاب مهر مادر امت محمدند و دل های اهل الست برای بیان «بلی» به ولای مرضیه، آنات را لبالب از تلواسه کرده اند. امروز ستاره ی امید احیای عشق و عاطفه از افق مکه می تابد و تا بارگاه ملکوت با سپیده و یاس، آذین می شود. سپیدارها به سجود ستایش و قرنفلان به قنوت قرب و یاسمن ها به رکوع رضایت یار می روند و آفرینش بر اریکه ی اشتیاق و سریر سرور می نشیند و آسمان، متکلم « فتبارک الله احسن الخالقین» خواهد شد.
ای آیت علیای خدا، ریحانه ی رسول، زهرا! به لحظه ولادت و به نور سیمایت سوگند؛ ما بهشتی به جز عنایت تو نمی خواهیم و بر ولایت خاندان خدایی ات پایداریم.
