حج از دیدگاه مقام معظم رهبری (2)

حج از دیدگاه مقام معظم رهبری (2)

*هدیه ای تمام نشدنی و سرچشمه ای همیشه جوشان

ذى حجهالحرام با ذخیره‏ى ابدى‏اش براى امّت اسلامى از راه رسیده است. خدا را سپاس، بر این هدیه‏ى تمام نشدنى و سرچشمه‏ى همیشه جوشان که مسلمانان جهان به قدر همت و معرفت خود، مى‏توانند هر ساله از آن بهره‏مند گردند و توشه بردارند. گستردگى و تنوع مصالح و منافعى که دست علم و حکمت الهى در فریضه‏ى حج گنجانده، به قدرى است که در هیچ فریضه‏ى دیگر اسلامى شبیه آن دیده نمى‏شود، از ذکر و حضور معنوى و خویشتن‏یابى انسان مسلمان در خلوت خود با خدا و شستشوى دل از زنگارهاى گناه و غفلت، تا احساس حضور فرد در جمع و احساس وحدت هر مسلمان با همه‏ى امت اسلامى و احساس اقتدار ناشى از عظمت جماعت مسلمین. و از تلاش هر فرد براى شفا یافتن از زخم‏ها و بیمارى‏هاى معنوى یعنى گناهان، تا کنجکاوى و تلاش براى شناختن و درمان کردن دردها و جراحتهاى عمیق پیکره‏ى امّت، و همدردى با ملتهاى مسلمان، یعنى اندامهاى این پیکره‏ى عظیم، همه و همه در حج و در کالبد اعمال و مناسک گوناگون آن گنجانیده شده است. قرآن اعمال حج را«شعائر» مى‏نامد. این بدان معنى است که اینها فقط عملى فردى و براى اداى تکلیفى شخصى نیست، بلکه نشانه‏یى است تا برانگیزاننده‏ى شعور و معرفت انسان به چیزى باشد که این عمل، علامت و نشانه‏ى آن است. در وراى این نشانه‏ها، توحید قرار دارد یعنى نفى همه‏ى قدرتهایى که به نحوى جسم و جان آدمى را در قبضه‏ى اقتدار خویش گرفته‏اند، و اثبات حاکمیت مطلق الهى بر همه‏ى وجود و به عبارت روشن و آشنا: حاکمیت نظام اسلامى و مقررات اسلامى بر زندگى فردى و اجتماعىِ مسلمین.
پیام به حجاج بیت‏ اللَّه الحرام (‏1368/04/14)

*واجب بی نظیر

واجبِ حج، حقیقتاً یک واجب بى‏نظیر است. چنان که اگر ما در همه تعالیم اسلامى غور کنیم، شبیه آن را نخواهیم یافت. حج وضع مخصوصى دارد و جنبه معنوى در آن فوق‏العاده است. مثلاً، یک نوبت نماز را که شما ملاحظه کنید، چند دقیقه ذکر خداست. اما حج، از آغاز پرداختن به اعمال مربوطه که طى چند روز انجام مى‏گیرد – چه در داخل خانه خدا، چه در مسعاى شریف، چه در عرفات، چه در مشعر، چه در منى‏، چه در اعمال گوناگون، چه در طوافهاى مختلف، چه در نشست و برخاستها و چه در افاضه از نقطه‏اى به نقطه دیگر – همه‏اش ذکر خداست. این از جنبه معنوى که معلوم مى‏کند ذکر الهى در حج، یک قلمِ بسیار درشت است.
از طرف دیگر جنبه دنیایى و مربوط به زندگىِ حج هم بى‏نظیر است. یعنى واجبى است که فقط مربوط به یک فرد یا یک ملت نیست؛ بلکه مربوط به همه دنیاى اسلام است. خداى متعال نقطه‏اى را معین فرموده و در زمانى معلوم – ایّام معلومات – همه مسلمانان را به آن نقطه دعوت کرده است. آیا مى‏شد که همه مسلمانان، نه یکپارچه که در گروههاى مجزّا، و نه در ایامى معلوم که در طول سال، در این نقطه جمع شوند؟ این نکته از حج باید مورد اهتمام بیشترى قرار گیرد که خداى متعال فقط اراده نفرمود که همه در مکه و منى‏ و مشعر و عرفات، جمع شوند. چون اگر حرکت مردم به این مناطق اصل قضایا بود، مى‏شد همه را در طول یک سال در آن‏جا جمع کنند. این‏که خداى متعال امر به تجمّع همه مسلمانان در این نقطه، آن هم دریک مجموعه از روزها داده است، براى چیست؟ نکته اساسى و مهم همین است.
بدیهى است تجمّعى با این کیفیّت، به خاطر آن است که آحاد مردم مسلمان، خود را در کنار یکدیگر بیابند. یعنى احساس وحدت و جماعت کنند و در بعدى وسیعتر، احساس عظمت ناشى از اجتماعِ ملتها و شعوب، بر همه حاکم گردد. اگر این احساس مورد توجّه نبود، لزومى نداشت که ایام معلومات و معدودات در حج مقرّر شود. و اما این‏که امّت اسلام – هر ملتى از ملتهاى مسلمان – کسانى از خودشان را در یک روز به یک نقطه مى‏فرستند تا آنها با هم اجتماع کنند، این اجتماع براى چیست؟ اینها نکات و دقایقى است که به تعبیر امام صادق علیه‏الصّلاهوالسلام: «یعرف هذا و اشباهه من کتاب اللَّه؛» باید هر مسلمانى از مفاهیم قرآنى و اسلامى بداند.
خداى متعال، از همه ملل مسلمان، جماعتى را دعوت مى‏کند و به آنها مى‏گوید: بیایید در این ایام معلوم، دور هم و با هم باشید. «ثم افیضوا من حیث افاض النّاس؛» همه با هم حرکت کنید. همه با هم افاضه کنید، و همه با هم طواف بپردازید. این اجتماع همگانى براى چیست؟ مسلمان نقاط مختلف دنیا، در یک نقطه گرد هم بیایند که چه کنند؟ دور هم جمع شوند و در سکوت، به صورت همدیگر نگاه کنند و بعد از چند روز هم به اوطان خود برگردند؟! چرا دور هم جمع مى‏شوند؟ جمع شوند تا اختلافات خود را با هم مطرح کنند؟ این جمع شدن به چه معنى است؟ جواب این است که جمع شدن افرادى از همه ملتها در یک نقطه، آن هم یک نقطه مقدّس، فقط مى‏تواند یک فایده و یک معنا داشته باشد. آن فایده و معنا این است که دور هم جمع شوند تا درباره سرنوشت امّت اسلامى تصمیم‏گیرى کنند و در این مجمع، به حیث امّت، یک قدم خوب برداشته شود و کارى سازنده و مثبت صورت گیرد. این کارِ سازنده و مثبت، به چه کیفیّتى مى‏تواند باشد؟ به این کیفیّت که یک وقت است ملتهاى اسلامى آن قدر پیشرفته‏اند – امیدواریم آن روز برسد – که وقتى در حج جمع شدند، در خلال این کنگره عظیم مردمى، از برگزیدگان ملتها، مجلسِ مفصّلِ چند هزار نفره‏اى تشکیل گردد و این مجلس مصوّباتى داشته باشد و آن مصوّبات در همان کنگره عظیم به تصویب آحاد حجّاجِ آمده از کشورها برسد و بعد براى اجرا به دولتها و ملتها ابلاغ گردد.
این، بهترین کار است؛ که، متأسفانه امروز عملى نیست. زیرا ملتها هنوز در این زمینه، آن قدر پیش نرفته‏اند؛ بخصوص که دولتها هم به آنها کمکى نمى‏کنند. اما تا وقتى که چنان تصمیم‏گیرىِ عملى در موسم حج امکان ندارد، کارِ واجب در آن‏جا چیست؟ این است که ملتها به هر نحو که بتوانند نسبت به مصالح دنیاى اسلام دلبستگى نشان دهند و ضمن تأکید بر وحدت بین خود، به اظهار برائت از دشمنانِ دنیاىِ اسلام بپردازند. این کمترین کارى است که مى‏شود در حجّى که اسلام معیّن کرده است، انجام داد و از آن متوقّع بود.
بیانات مقام معظم رهبرى‏ در دیدار مسؤولان و دست‏اندرکاران «حج» 31/01/1373

*فصل رویش و پیدایش روح زندگی توحیدی

چون بهار طبیعت که همواره در میعاد همیشگى خود، لبریز از نشاط زندگى فرا مى‏رسد، موسم حج، نوبهار جان و دل، و فصل رویش و پیدایش روح زندگى توحیدى در دل هر مسلمانى که خود را به میقات رسانده باشد، همه ساله در موعدخدایى و همیشگى باز مى‏گردد تاچون چشمه‏سار مبارکى رشحات حیات طیّبه‏ى اسلامى را بر سراسر جهان اسلام بپاشد و کسانى را که توفیق یافته‏اند که تن به این سرچشمه‏ى مبارک بزنند، از غبار و کدورت گناه و شرک و ماده‏گرایى و میل به پستى و بدکردارى، پاک کند و در آنان اگر اهل توجّه وتذکر باشند، مایه‏ى صلاح وفلاح یک عمر راذخیره سازد.
اکنون بیش ازچهارده‏قرن است که نداى‏ابراهیم خلیل ازحلقوم محمّدمصطفى(صلّى‏اللَّه‏علیه‏واله‏وسلّم)، همه ساله میهمانان بیت را در این موسم به پایگاه معنویت و وحدت مى‏کشاند تا گرد مرکز توحید، همراه با آن جریان ابدى عروج، طواف کنند، و در پشت مقام ابراهیم به سمت کعبه‏ى محمدى(صلّى‏اللَّه‏علیه‏واله‏وسلّم)، نماز گزارند، و میان صفا و مروه، سعى ابدى مؤمن از منشاء صفا را مجسّم سازند. و معرفت به حقارت خویش و عظمت و عزت حق تعالى را در عرفات، و زمزمه‏ى ذکر و انس و عشق به حضرت احدیت و درک نور تابان آن بى‏همتارا در صحراى ظلمانى وجود خود در مشعر بیاموزند، و در منى شیطان بزرگ و شیطانهاى دیگر را هدف رمى خود سازند، و به نشانه‏ى قربانى کردن هواها و تمایلات منحرف ساز، ذبیحه‏یى قربانى کنند – و این همه را در حال احرام که حریم جان و دل حاجى در برابر میوه‏هاى ممنوع این بهشت است و در کنار دیگر مسلمانان از هرجا و هر نژاد و باهر رتبه‏ى مادى یا معنوى و داراى هر زبان و فرهنگ به جاى آورند و آنگاه به نشان زدودن همه‏ى چرکها و پلیدى‏هایى که در فضاى آلوده‏ى زندگى مادّى برجان و دل آنان نشسته است، حلق وتقصیر کنند وسپس بار دیگر با طراوتى که از زدودن گناه و تجلّى معرفت و محبت خداوند، در جان و دل آنان پدید آمده‏است، به خانه‏ى خدا برگردند وطواف ونماز و سعى را اینبار در آفاقى برتر از پیش به جاى آورند و با ذخیره‏یى سرشار از توحید ومعنویت و صفا، و عزمى راسخ در مبارزه با شیطانها، و قدرتى فائق بر نفس خویشتن، آماده‏ى برگشتن به دیار خود و پراکندن عطر حج در اقطار گیتى باشند.
پیام به حجاج بیت‏اللَّه‏الحرام ‏1374/02/14

*حج و مقابله با دو تهدید

حج، سرچشمه‏ى جوشان تقوى و معنویت و خیر و برکت، همه ساله تا ابد، فیضان خود را بر جهان اسلام و بر یکایک مسلمانانِ موفق جارى مى‏سازد تا هر کس و هر مجموعه، به اندازه‏ى ظرفیت و قابلیت خود از آن بهره بگیرد.
حجاج بیت‏اللَّه الحرام، تنها بهره‏مندان از این سرچشمه‏ى فیاض نیستند. اگر این فریضه‏ى عظیم به درستى شناخته و عمل شود ملتها و آحاد مسلمان در همه جاى جهان، مشمول برکات آن خواهند شد.
افراد و مجموعه‏هاى بشرى همواره از دو سو آسیب مى‏بینند، اول از درون خود که منشاء آن ضعفهاى بشرى و هوسهاى مهار گسیخته و تردیدها و بى ایمانى‏ها و خصلتهاى منهدم کننده است، و دوم از دشمنان بیرونى که بر اثر طغیان و افزون طلبى و تجاوز و ددمنشى، محیط زندگى را بر انسانها و ملتها تنگ و فشار آلود مى‏سازند و با جنگ و ظلم و تحمیل و زورگویى، بلاى جان آنان مى‏شوند. محیط اسلامى – چه افراد و چه ملتها – همواره در معرض این دو گونه تهدید قرار داشته و امروز بیش از همیشه قرار دارد.
ترویج متعمدانه‏ى فساد در کشورهاى اسلامى و تحمیل فرهنگ غربى که از سوى برخى رژیم‏هاى وابسته نیز به آن کمک ‏شود و از رفتار فردى تا شکل شهرسازى و محیط عمومى زندگى و مطبوعات و غیره را در بر مى‏گیرد، از یکسو وفشارهاى نظامى وسیاسى و اقتصادى بر بعض ملتهاى مسلمان و کشتارهاى لبنان و فلسطین و بوسنى و کشمیر و چچنستان و افغانستان و غیره از سوى دیگر، شاهد بارز وجود این دو گونه تهدید در محیطهاى اسلامى است. حج، آن شط همیشه جارى و آن آیه‏ى بى‏زوال الهى است که مسلمانان تا ابد مى‏توانند غبار رنج و مرارت و آلودگى و بیمارى خود را در آن بسترند، و به کمک این ذخیره‏ى ابدى، هر دو نوع آسیب پذیری را در همه‏ى زمانها از خود دور سازند.
در حج، عنصر تقوا و ذکر و حضور و خشوع و توجه به حق متعال، متکفل مقابله با تهدید اول است و عنصر تجمع و وحدت و احساس عظمت و قدرت در امت بزرگ اسلامى که حج مظهر آن است، عهده دار مقابله با تهدید دوم.
هر چه این دو جنبه در حج تقویت شود، مصونیت و مقاومت افراد و جامعه‏هاى اسلامى در مقابل آن دو گونه تهدید، بیشتر خواهد شد. و هر گاه یکى از این دو جنبه یا هر دو، ضعیف یا منتفى گردد، به همان نسبت امت اسلامى – چه افرادش و چه ملتها و کشورهایش – آسیب‏پذیرتر مى‏گردند.
در متون شرع مقدس اسلام و در نص قرآن کریم، به هر دو جنبه‏ى حج تصریح شده و براى چشم‏هاى بینا و دلهاى با انصاف، جاى تردید گذاشته نشده است. در کنار فرمان: «فاذکروا اللَّه کذکرکم آباءکم او اشد ذکراً»، دستور: «و اذان من اللَّه و رسوله الى الناس یوم الحج الاکبر ان اللَّه برى من المشرکین و رسوله» آمده، و هماهنگ با کریمه‏ى حکمت‏آمیز «لن ینال اللَّه لحومها و لادماؤها و لکن یناله التقوى منکم کذالک سخرها لکم لتکبروا اللَّه على ماهداکم و بشرالمحسنین» آهنگ امید بخش: لیشهدوا منافع لهم نازل گردیده است.
هر توصیه و تبلیغ و کوشش براى کمرنگ کردن یا کنار گذاشتن هر یک از این دو جنبه، مقابله با آیات و فرامین قرآن کریم است.
پیام به مناسبت برگزارى کنگره عظیم عبادى سیاسى حج 04/02/1375

* مجموعه ای از فرصتها

‏ این روزها بار دیگر خانه‏ى خدا میزبان خیل عظیم دلهاى پر شور و شوقى است که از سراسر جهان در آن کعبه‏ى امید گرد آمده‏اند؛ میلیونهایى که در سایه‏ى عبودیت خالص حضرت احدیت، احساس وحدت و جمعیت مى‏کنند؛ چشمهایى که با گلاب اشک خود، قدمگاه پیامبر عظیم‏الشأن (صلّى‏اللَّه‏علیه‏واله) و اولیاء خدا (علیهم السّلام) و مجاهدان و بزرگان اسلام را شستشو مى‏دهند؛ جانهایى که در پرتو معنویت بیت‏اللَّه الحرام و حریم تربت مصطفوى (علیه‏واله‏الاف‏السّلام)، نورانیت و صفا مى‏یابند؛ دستهاى به دعا برافراشته‏یى که قافله‏ى نیاز و حاجت را روانه‏ى درگاه بى‏نیاز مى‏کنند؛ دردمندانى که بر در سراى طبیب، علاج درهاى مزمن جهان اسلام را مى‏جویند و در آن، همدردانى از هر نژاد و زبان و رنگ و از هر گوشه‏ى عالم مى‏یابند؛ ضعیفان تنها مانده‏یى که در آن‏جا احساس قدرت و عظمت مى‏کنند. این روزها بار دیگر پیکره‏ى عظیم امت اسلام، نمایى از ابهت و شکوه خود را در برابر چشم کسانى که دچار غفلت از آنند، مى‏گذارد؛ دوستان را امیدوار و دشمنان را بیمناک مى‏سازد.
ابر رحمت و حکمت بر تشنگان مى‏بارد، دلهاى افسرده‏یى را طراوت مى‏بخشد، و مغزهاى راکدى را به شکفتن و اندیشیدن وا مى‏دارد.
آرى، این روزها براى جهان اسلام و امت اسلامى روزهاى عید و روزهاى میعاد است و بجاست که مسلمین در همه جاى گیتى و به ویژه حجاج بیت‏اللَّه الحرام، ساعتها و لحظه‏هاى آن را براى تعبد و تعقل، مغتنم بشمارند و آنان که به فرصت گرانبهاى حج و زیارت دست یافته‏اند، با دستانى پر از رحمت و حکمت الهى، و با تصمیم و اراده‏یى تازه براى آینده‏ى خود و امت اسلامى، به دیار خویش باز گردند.
در میان فرایض دینى، حج، بزرگترین فریضه‏یى است که در آن هر دو جنبه‏ى فردى و اجتماعى به شکلى نمایان، گنجانیده شده است.
در جنبه‏ى فردى، هدف، تزکیه و رسیدن به صفا و نورانیت و پیراستگى از زخارف بى‏ارزش مادى و فراغت با خویشتن معنوى و انس با خداى متعال و ذکر و تضرع و توسل به حضرت حق است، تا آدمى به عبودیت – که صراط مستقیم الهى به سوى کمال است – راه یابد و در آن گام بردارد.
در این بخش، تنوع فرصتها و آزمایشگاهها به حدى است که هر گاه کسى با توجه و تدبر از آن عبور کند، بى‏گمان دستاوردى گرانبها خواهد داشت؛ فرصت احرام و تلبیه، فرصت طواف و نماز، فرصت سعى و هروله، فرصت وقوف در عرفات و مشعر، فرصت رمى و قربانى و فرصت ذکراللَّه که همچون فضاى سرشار از روح و حیات، در همه‏ى این مراحل، گسترده شده است.
مجموعه‏ى این فرصتها مى‏تواند براى هر فرد، دوره‏ى کوتاهى از ریاضت شرعى و تمرین زهد و سِلم و حلم و برخى خلقیات پسندیده‏ى دیگر نیز باشد.
در جنبه‏ى اجتماعى، حج در میان همه‏ى فرایض اسلامى بى‏همتا است؛ زیرا مظهرى از قدرت و عزت و اتحاد امت اسلامى است. هیچ فریضه‏ى دیگرى بدین‏سان به آحاد مسلمان، درباره‏ى مسایل امت اسلامى و جهان اسلام، درس و عبرت نمى‏آموزد و آنان را در روحیه و واقعیت، به قدرت و عزت و وحدت نزدیک نمى‏کند. تعطیل این بخش از حج، بستن سرچشمه‏یى از خیرات به روى مسلمین است که از هیچ رهگذر دیگرى نمى‏توانند بدان دست یابند.
پیام به مناسبت برگزارى مراسم حج‏ 1376/01/21

*نعمتی برای اقامه و صلاح دین و دنی

اینک حجّ، نعمت بزرگ خدا در برابر شما است، باید آحاد مسلمین و امّت اسلامى از آن سود ببرند و چنانکه فرموده است: «جعل اللَّه الکعبه البیت الحرام قیاماً للنّاس». از آن براى اقامه و صلاح دین و دنیاى خود بهره گیرند. امروز دین مسلمانان به وسیله‏ى تهاجم فرهنگى دشمن و ترویج فساد و ظلم و بى‏ایمانى و بى‏بندوبارى در میان جوامع اسلامى که غالباً با ابتکار قدرتهاى ضدّ اسلامى و به کمک تبلیغات و رسانه‏هاى آنان و غیر آن انجام مى‏گیرد در خطر است، و دنیاى آنان به وسیله‏ى سلطه‏ى روز افزون استکبار بر امور کشورهاى اسلامى و فشار و دشمنى مضاعف بر هر دولت یا گروهى که بخواهد افکار را به سوى حاکمیّت واقعى اسلام و استقلال و اقتدار ملتهاى مسلمان متوجه کند. و البته جلودار این تهاجم همه جانبه به اسلام، شیطان بزرگ یعنى دولت ایالت متحده‏ى امریکا است. هر چشم دقیقى مى‏تواند دست یا اراده‏ى آن دولت ضدّ اسلام را در پشت سرِ مصائبى که بر اسلام و مسلمین وارد مى‏شود، ببیند.
پیام به حجاج بیت‏اللَّه الحرام ‏1373/02/25

*قابلیت حل مهمترین گرفتاریهای سیاسی

یقیناً بى‏دلیل نبوده است که پیامبر عظیم‏الشأن (صلّى‏اللَّه‏علیه‏واله‏وسلّم) براى اعلام برائت از مشرکین که یک عمل کاملاً سیاسى و در چهار چوب سیاست کلّى نظام و دولت اسلامىِ اوّل بود ایّام حجّ را انتخاب فرمود و دستور الهى و قرآنى، اعلام کرد که: «و اذانٌ من اللَّه و رسوله الى النّاس یوم الحجّ الاکبر انّ اللَّه برىٌ من المشرکین و رسوله فان تبتم فهو خیرلکم و ان تولّیتم فاعلموا انّکم غیر معجزى اللَّه و بشّرالذین کفروا بعذاب الیم».
آرى، حج فریضه‏یى است که مهمترین گرفتاریهاى سیاسى امت اسلامى در آن و با آن قابل حلّ است. بدین معنى، حج، فریضه‏یى سیاسى است و طبیعت و خصوصیات آن، این را به روشنى نشان مى‏دهد. کسانى که این را انکار و بر ضدّ آن تبلیغات مى‏کنند در واقع با حلّ آن گرفتاریها مخالف‏اند. بطور خلاصه، حج، فریضه‏ى امت، فریضه‏ى وحدت، فریضه‏ى اقتدار مسلمین، فریضه‏ى اصلاح فرد و جمع و در یک کلمه: فریضه‏ى دنیا و آخرت است. آنان که نمى‏خواهند مضمون سیاسى حج را بپذیرند، در واقع اسلام را دور از سیاست، و دین را از سیاست جدا مى‏خواهند، شعار جدایى دین از سیاست از همان چیزى است که دشمنان حاکمیت اسلام بر جوامع اسلامى، دهها سال است آن را مطرح کرده‏اند
پیام به حجاج بیت‏اللَّه الحرام 25/02/1373

*معنای برائت

برائت یعنى مردم در آن‏جا جمع شوند و علیه دژخیمهایى که با کراوات و لباس اتو کشیده و ادکلن زده مى‏آیند و مثل وحشى‏ترینِ وحشیها، انسانها را مى‏کشند، و نیز علیه کسانى که از اینها حمایت مى‏کنند و علیه کسانى که به نفع اینها در مجامع جهانى تصمیم مى‏گیرند، فریاد سردهند. این معناى برائت است. مى‏شود که حج خالى از این باشد؟! آیا حجِ‏ّ خالى از برائت، حجّ است؟! کسانىکه با قرآن و اسلام آشنا هستند، جواب بدهند! منصفانه هم جواب بدهند! معناى آن حرف امام که فرمود «حجِ‏ّ بى‏برائت حج نیست»، یعنى این. برائت جزو حج و تنیده در ذات حجّ است.
حضور مسلمانان در حج باید یک حضور معنى‏دار باشد. والّا اگر فقط جنبه معنوى و ذکر خدا منظور بود، انسان مى‏توانست در خانه خودش بنشیند و ذکر خدا کند. دیگر «یأتوک رجالاً و على کل ضامر یأتین من کل فجّ عمیق» لازم نبود. اگر اجتماع معنا نداشت، دیگر «ایام معلومات» لازم نبود. مى‏گفتند: «هر کس، در هر وقت از سال توانست به مکه برود.»
مگر نمى‏شد؟! این‏که گفتند «یک جا جمع شوید»، براى همین چیزهاست. براى این است که ذکر خدا هم دستجمعى گفته شود.
اعتصام به حبل پروردگار هم دستجمعى صورت گیرد. مى‏فرماید: «واعتصموا بحبل‏اللَّه جمیعا» و نه «فرادا». مسأله این است!
بیانات مقام معظم رهبرى‏ در دیدار مسؤولان و دست‏اندرکاران «حج» 31/01/1373

* برائت،روح و معنای واقعی حج

برائت را ما از بیرون نیاورده‏ایم وارد حج کنیم. جزو حج، روح حج و معناى واقعى اجتماع عظیم حجّ است. بعضى اشخاص دوست مى‏دارند که در مطبوعات و در اظهارات و نیش زدنهاى خود در اطراف دنیا، مرتب بگویند: «شما حج را سیاسى کرده‏اید.» «حج را سیاسى کرده‏اید» یعنى چه؟! اگر منظور این است که ما یک مفهوم سیاسى را در حج داخل کرده‏ایم، باید
گفت: حج، هیچ‏گاه عارى از مفهوم سیاسى نبوده است. اگر کسى مفهوم سیاسى را در حج نبیند، باید دعا کرد که خدا او را شفا دهد تا بتواند ببیند! کسى که با اسلام و آیات حج در قرآن آشناست و هم از این طریق به اهمیت وحدت پى‏برده است، چطور ممکن است نفهمد این اجتماع عظیم، براى مقاصد و مفاهیم عالى سیاسى و الهى – سیاسى است که مربوط به همه مسلمین و براى وحدت و براى حلّ مشکلات دنیاى اسلام و براى اجتماعِ دلها و نزدیک شدن آنها به یکدیگر است؟! اگر مراد این است که «حج وسیله‏اى براى پیشبرد سیاستهاى ظالمانه قدرتهاى بزرگ نشود»، درست است و ما قبول داریم. کسانى که به نحوى با حج ارتباط دارند، نباید این فریضه الهى و این واجب مورد عشق و محبت مسلمین را با سیاستهاى جهانى مصالحه کنند. ما این را قبول نداریم. هر کس حج را به این معنا سیاسى کند، نسبت به حج خیانت کرده است. اما مسائل دنیاى اسلام مسائل مهمّى است. این مسائل کجا باید مطرح شود؟ مسلمین جز در مراسم حج، در کجا مى‏توانند صداىِ واحدِ خود را در اعتراض به این همه نامردمى که در سرتاسر دنیا نسبت به آنها صورت مى‏گیرد، به گوش دنیا و سیاستهاى خائن برسانند؟
بیانات مقام معظم رهبرى‏ در دیدار مسؤولان و دست‏اندرکاران «حج» 31/01/1373

* برائت از بتهای مشرکین

در خلال آیات حج، قرآن همه را به برائت از بتهاى مشرکین فرا مى‏خواند «فاجتنبوا الرّجس من الاوثان». این بتها ممکن است یک روز همان بتهاى آویخته بر کعبه باشد، اما بى‏شک امروز و همیشه، همان قدرتهایى است که حاکمیت بر نظام زندگى آدمى را بناحق در دست گرفته‏اند و امروز واضحتر از همه – قدرت استکبار و قدرت شیطانى امریکا و قدرت فرهنگ غرب و فساد و ابتذالى است که بر کشورها و ملتهاى مسلمان تحمیل مى‏کنند. البته عالم نمایان وابسته و مزدور حکومتهاى پوشالى اصرار خواهند کرد که خیر، بتها همان منات و لات و هبل‏اند. همانها که در روز فتح مکه زیر پاى سپاهیان پیروزمند پیامبر بزرگ (صلّى‏اللَّه‏علیه‏واله) خرد و نابود شدند! مقصود این آخوند السّطنه‏ها آن است که حج را به زعم خود از هرگونه مضمون سیاسى، تهى سازند! غافل از آن‏که همین اجتماع میلیونى مسلمانان از هر گوشه‏ى جهان، در یک نقطه، در یک زمان، خود داراى بزرگترینمضمون سیاسى است. این نمایش امت اسلامى است که در آن اختلافات نژادى و زبانى و جغرافیایى و تاریخى همه رنگ باخته و از همه، یک «کلّ» پدید آمده است. آنان و اربابانشان براى این‏که مسلمین از این واحد بزرگ چیزى نفهمند و فردها احساس «جمع» نکنند، همه گونه دروغ و فریب و سخن باطل به میان آورده‏اند و مى‏آورند تا عرصه را بر دعوت کنندگان به وحدت و منادیان برائت از سردمداران شرک، تنگ کنند.
پیام به حجاج بیت‏ اللَّه الحرام 25/02/1373

مطالب مشابه

دیدگاهتان را ثبت کنید