امام زمان در نامه‌ای فرموده‌اند: «وَ اَکثِرُوا الدُّعاءَ بِتَعجیلِ الفَرَجِ فَإنَّ ذلِک فَرَجُکُم؛ برای تعجیل فرج بسیار دعا کنید؛ زیرا مایه فرج شماست».[1] این فرج می‌تواند دو معنا داشته باشد:
۱. وقتی دعا می‌کنیم که امام زمان ظهور کند، طبیعی است که ظهور ایشان باعث گشایش امر شیعیان و آسایش ما می‌شود و مشکلات ما حل خواهد شد؛ پس فرج امام زمان باعث فرج ما نیز می‌شود؛
۲. دعا برای ظهور ایشان، باعث جلب توجهات امام به ما می‌شود و آن حضرت در حق ما دعا می‌کند و مشکلات ما با توجهّات امام حل می‌شود؛ بنابراین، دعا برای ظهور، باعث گشایش کارهای ما می‌شود، هر چند خود ظهور محقق نشود.
هم‌چنین دعا‌کردن، روح امید را در انسان زنده نگه می‌دارد و امید‌داشتن، خود موجب گشایش است؛ زیرا ناامیدی باعث به بن‌بست رسیدن است.
پی‌نوشت‌ها۱
۱. کمال‌الدین، شیخ صدوق، ص۴۸۵، باب توقیعات، ح۴.
