زنده ماندن پس از تولد یک اصل عقلی است. این حکم عقل است که اگر تولد و زیست کسی ثابت شد مرگ و وفات وی دلیل می‌خواهد نه زنده بودن او. این اصل عقلی را در اصطلاح علم اصول اصل استصحاب بقا می‌گویند. البته این اصل در موارد گوناگون از جهت ابعاد و کوتاهی و بلندی زمان تفاوت می‌کند و به اندازه وجودی مورد انتظار برای آن موضوع بر می‌گردد؛ برای مثال وجود یک سنگ تا صدها هزار سال و بودن یک گل رز تا چند هفته محتمل است. درباره امام عصر، تأیید خاص الهی و فوق‌العاده بودن قدرت او، به اذن خدا، مطرح است و بشارات و اشارات این مطلب را تایید می‌کند. از جمله آنکه آن حضرت با حضرت نوح پیامبر در درازی عمر، شباهت دارد. احادیث محکم، میلاد، حیات و دیدار جمع بسیاری را با امام ثابت می‌کند با توجه به این تأییدات خاص، عقل نتیجه می‌گیرد که قانون استصحاب بقا در مورد آن حضرت همچنان جریان دارد و او زنده است، مگر دلیل محکمی وفات او را اثبات کند. اما چه کسی و با چه دلیلی می‌تواند چنین ادعا کند؟!
علاوه بر آن فراگیری عدالت در تمام زمین توسط امام زمان، وعده حتمی الهی است که قرآن کریم و روایات معصومین به آن تصریح کرده‌اند. وقتی زنده بودن امام زمان با دلایل قطعی ثابت شده و از طرفی هنوز ایشان حکومت عدل جهانی را تشکیل نداده‌اند، پس هنوز ایشان زنده‌اند.
