اگر با ایمان از دنیا رفته باشی و اهل قرآن باشی، آن وقت اگر یک نفر با اخلاص برای تو قرآنی بخواند، به درد آخرتت می‎خورد، در غیر اینصورت حکایت «احمد بن طولون» است که «دمیری» در کتاب «حیوه الحیوان» می‎نویسد:
او سلطان مصر بود، وقتی که مُرد، از طرف حکومتِ وقت، یک نفر قاری قرآن بر سر قبرش فرستادند و حقوق گزافی هم برایش قرار دادند تا برای احمد قرآن بخواند. او نیز سرگرم قرائت قرآن شد.
روزی خبر آوردند که قاری، ناگهان ناپدید شده است.
از هر طرف شروع به تحقیق و جستجو کردند تا بالأخره او را پیدا کرده و از او پرسیدند: چرا فرار کردی؟
قاری قرآن، ابتدا جرئت نمی‎کرد، دلیلش را بگوید، فقط اظهار می‎داشت که من از این کار استعفاء می‎دهم.
گفتند: اگر حقوقت کم است، حاضریم دو برابر این مبلغ را به تو بدهیم. گفت: اگر چند برابر هم بدهید، دیگر حاضر به انجام این کار نیستم.
بالأخره به او گفتند: دست از تو بر نمی‎داریم تا علّت را بگوئی.
قاری قرآن گفت: چند شب قبل که مشغول قرائت قرآن بودم مُرده سر از قبر بیرون آورد و به من اعتراض کرد و با من درگیر شد که چرا بر سر قبر من قرآن می‎خوانی؟
من گفتم: مرا اینجا آورده‎اند که برای تو قرآن بخوانم، بلکه خیر و ثوابی به تو برسد.
گفت: اینطور نیست. زیرا هر آیه‎ای که تو می‎خوانی، آتش بر آتش من افزوده می‎شود، به من می‎گویند: می‎شنوی؟ چرا در دنیا به آن عمل نکردی؟
لذا، مرا معاف بدارید که دیگر من جرئت نمی‎کنم بر سر گورش قرآن بخوانم.