1- قالَ الاْمامُ الباقر – علیه
السلام – :
إذا
أرَدْتَ أنْ تَعْلَمَ أنَّ فیکَ خَیْراً، فَانْظُرْ إلی قَلْبِکَ فَإنْ کانَ
یُحِبُّ أهْلَ طاعَهِ اللّهِ وَ یُبْغِضُ أهْلَ مَعْصِیَتِهِ فَفیکَ خَیْرٌ;
وَاللّهُ یُحِبُّک، وَ إذا کانَ یُبْغِضُ أهْلَ طاعَهِ اللّهِ وَ یُحِبّ أهْلَ
مَعْصِیَتِهِ فَلَیْسَ فیکَ خَیْرٌ; وَ اللّهُ یُبْغِضُکَ، وَالْمَرْءُ مَعَ مَنْ
أحَبَّ.

«وسائل الشّیعه، ج 16، ص 183، ح 1»

امام محمد باقر – علیه السلام – فرمود: اگر خواستی
بدانی که در وجودت خیر و خوشبختی هست یا نه، به درون خود دقّت کن اگر اهل عبادت و
طاعت را دوست داری و از اهل معصیت و گناه ناخوشایندی، پس در وجودت خیر و سعادت
وجود دارد; و خداوند تو را دوست می دارد. ولی چنانچه از اهل طاعت و عبادت
ناخوشایند باشی و به اهل معصیت عشق و علاقه ورزیدی، پس خیر و خوبی در تو نباشد; و
خداوند تو را دشمن دارد. و هر انسانی با هر کسی که به او عشق و علاقه دارد، با
همان محشور می گردد.

2- قالَ الاْمامُ الباقر – علیه السلام – : مَنْ کَفَّ عَنْ أعْراضِ النّاسِ
أقالَهُ اللّهُ نَفْسَهُ یَوْمَ الْقِیامَهِ، وَ مَنْ کَفَّ غَضَبَهُ عَنِ النّاسِ
کَفَّ اللّهُ عَنْهُ غَضَبَهُ یَوْمَ الْقِیامَهِ.

«کتاب الزّهد، ص 1، ح 9»

امام محمد باقر – علیه السلام – فرمود: هرکس دنبال هتک
حرمت – ناموس و آبروی – دیگران نباشد، خداوند متعال او را در قیامت مورد عفو و
بخشش قرار می دهد; و هرکس غضب و خشم خود را از دیگران باز دارد، خداوند نیز
خشم و غضب خود را در قیامت از او بر طرف می سازد.

3- قالَ الاْمامُ الباقر – علیه السلام – : مَنْ ثَبَتَ عَلی وِلایَتِنا فِی
غِیْبَهِ قائِمِنا، أعْطاهُ اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ اَجْرَ ألْفِ شَهید مِنْ شُهَداءِ
بَدْر وَ حُنَیْن.

«إثبات الهداه، ج 3، ص 467»

امام محمد باقر – علیه السلام – فرمود: کسی که در زمان
غیبت امام زمان (عجّل الله فرجه الشّریف) بر ایمان و ولایت ما اهل بیت
عصمت و طهارت پا برجا و ثابت بماند، خداوند متعال پاداش و ثواب هزار شهید از شهدای
جنگ بدر و حنین به او عطا می فرماید.

4- قالَ الاْمامُ الباقر – علیه السلام – : لَوْ أنَّ الاْمامَ رُفِعَ مِنَ
الاْرْضِ ساعَهً، لَماجَتْ بِأهْلِها کَما یَمُوجُ الْبَحْرُ بِأهْلِهِ.

«الکافی، ج 1، ص 179، ح 12»

امام محمد باقر – علیه السلام – فرمود: اگر امام و حجّت
خدا لحظه ای از روی زمین و از بین افراد جامعه برداشته شود، زمین اهل خود را
در خود می بلعد و فرو می برد همان طوری که دریا چیزهای خود را در خود
متلاطم و آشفته می سازد.

5- قالَ الاْمامُ الباقر – علیه السلام – : إنَّ جَمیعَ دَوابِّ الاْرْضِ
لَتُصَلّی عَلی طالِبِ الْعِلْمِ حَتّی الْحیتانِ فی الْبَحْرِ.

«بحارالأنوار، ج 1، ص 137، ح 31»

امام محمد باقر – علیه السلام – فرمود: به درستی که
تمام موجودات و جانوراان زمین و بلکه ماهیان دریا برای تحصیل کنندگان علوم ـ
اسلامی و معارف الهی ـ تحیّت و درود می فرستند.

6- قالَ الاْمامُ الباقر – علیه السلام – : لَوْ أُوتیتُ بِشابٍّ مِنْ شَبابِ
الشّیعَهِ لا یَتَفَقَّهُ فِی الدّینِ، لَأَوجَعْتُهُ.

«محاسن برقی، ج 1، ص 228»

امام محمد باقر – علیه السلام – فرمود: اگر جوانی از
جوانان شیعه را نزد من بیاورند که به مسائل دین ـ و زندگی ـ آشنا نباشد، او را
تنبیه و تأدیب خواهم کرد (تا به دنبال تحصیل مسائل دین برود).

7- قالَ الاْمامُ الباقر – علیه السلام – : مَنْ أفْتَی النّاسَ بِغَیْرِ
عِلْم وَ لا هُدی، لَعَنَتْهُ مَلائِکَهُ الرَّحْمَهِ وَ مَلائِکَهُ
الْعَذابِ، وَ لَحِقَهُ وِزْرُ مَنْ عَمِلَ بِفَتْیاهُ.

«مستدرک الوسائل، ج 17، ص 244»

امام محمد باقر – علیه السلام – فرمود: هرکس درباره
مسائل دین فتوا و نظریه ای دهد که بدون علم و اطّلاع باشد، ملائکه رحمت و
ملائکه عذاب او را لعن و نفرین می کنند و گناه عمل کننده ـ اگر خلاف باشد ـ
بر عهده گوینده است.

8- قالَ الاْمامُ الباقر – علیه السلام – : الصَّلاهُ عَمُودُ الدّینِ،
مَثَلُها کَمَثَلِ عَمُودِ الْفِسْطاطِ، إذا ثَبَتَ الْعَمُودُ ثَبَتَ الاَْوْتادُ
وَ الاَْطْناب، وَ إذا مالَ الْعَمُودُ وَانْکَسَرَ لَمْ یَثْبُتْ وَ تَدٌ وَ لا
طَنَبٌ.

«وسائل الشیعه، ج 4، ص 27، ح 4424»

امام محمد باقر – علیه السلام – فرمود: نماز ستون دین
است و مثالش همانند تیرک و ستون خیمه می باشد که چنانچه محکم و استوار باشد
میخ ها و طناب های اطراف آن پا بر جا خواهد بود ولی اگر ستون سُست یا کج
باشد میخ ها و طنابهای اطراف آن نمی تواند پا برجا باشد.

9- قالَ الاْمامُ الباقر – علیه السلام – : لا تَتَهاوَنْ بَصَلاتِکَ، فَإنَّ
النَّبیَّ (صلی الله علیه وآله وسلم) قالَ عِنْدَ مَوْتِهِ: لَیْسَ مِنّی مَنِ
اسْتَخَفَّ بِصَلاتِهِ، لَیْسَ مِنّی، مَنْ شَرِبَ مُسْکِراً، لا یَرِدُ
عَلَی الْحَوْضَ، لا وَ اللهِ.

«وسائل الشّیعه، ج 4، ص 23، ح 4413»

امام محمد باقر – علیه السلام – فرمود: نسبت به نماز
بی اعتنا مباش و آن را سبک و ناچیز مشمار، همانا که پیامبر خدا هنگام وفات
خود فرمود: هرکس نماز را سبک شمارد و یا مسکرات بنوشد از ـ امّت ـ من نیست و بر
حوض کوثر وارد نخواهد شد.

10- قالَ الاْمامُ الباقر – علیه السلام – : بُنِیَ الاْسْلامُ عَلی خَمْسَهِ
أشْیاء: عَلَی الصَّلاهِ، وَ الزَّکاهِ، وَ الْحَجِّ، وَ الصَّوْمِ، وَ
الْوِلایَهِ، وَ لَمْ یُنادَ بِشَیْیء مِثْلَ ما نُودِی لِلْوِلایَهِ.

«وسائل الشّیعه، ج 1، ص 18، ح 10»

امام محمد باقر – علیه السلام – فرمود: دین مبین اسلام
بر پنج پایه و اساس استوار است: نماز، زکات، حجّ، روزه، ولایت اهل بیت
عصمت و طهارت – علیهم السلام -. سپس افزود: آن مقداری که نسبت به ولایت سفارش شده
است نسبت به هیچ کدام تأکید نگردیده است و ولایت اساس و محور تمام اعمال
می باشد.

11- قالَ الاْمامُ الباقر – علیه السلام – : مَنْ دَعَا اللهَ بِنا أفْلَحَ،
وَ مَنْ دَعاهُ بِغَیْرِنا هَلَکَ وَ اسْتَهْلَکَ.

«أمالی شیخ طوسی، ج 1، ص 175»

امام محمد باقر – علیه السلام – فرمود: هر که خداوند را
به وسیله ما بخواند و ما را واسطه قرار دهد رستگار و موفّق خواهد شد.

و کسی که غیر از ما اهل بیت ـ عصمت و طهارت ـ را وسیله گرداند ناامید
و هلاک خواهد گشت.

12- قالَ الاْمامُ الباقر – علیه السلام – : الاْعْمالُ تُضاعَفُ یَوْمَ
الْجُمُعَهِ، فَأکْثِرُوا فیها مِنَ الصَّلاهِ وَ الصَّدَقَهِ وَ الدُّعاءِ.

«مستدرک الوسائل، ج 6، ص 64، ح 15»

امام محمد باقر – علیه السلام – فرمود: پاداش اعمال ـ
بد یا خوب ـ در روز جمعه دو برابر دیگر روزها است، پس سعی نمائید در این روز نماز
و صدقه و دعا بسیار انجام دهید.

13- قالَ الاْمامُ الباقر – علیه السلام – : مَنْ طَلَبَ الدُّنْیا
اسْتِعْفافاً عَنِ النّاسِ، وَ سَعْیاً عَلی أهْلِهِ، وَ تَعَطُّفاً عَلی جارِهِ،
لَقَی اللهَ عَزَّ وَجَلَّ یَوْمَ الْقِیامَهِ وَ وَجْهُهُ مِثْلُ الْقَمَرِ
لَیْلَهَ الْبَدْرِ.

«وسائل الشّیعه، ج 17، ص 21، ح 5»

امام محمد باقر – علیه السلام – فرمود: هرکس دنیا را به
جهت یکی از این سه حالت طلب کند: بی نیازی از مردم، آسایش و رفاه خانواده و
عائله اش، کمک و رسیدگی به همسایه اش.

روز
قیامت در حالتی محشور می گردد و به ملاقات خداوند متعال نایل می شود که
صورتش همچون ماه شب چهارده، نورانی است.

14- قالَ الاْمامُ الباقر – علیه السلام – : ثَلاثٌ لَمْ یَجْعَلِ اللهُ
لِأحَد فیهِنَّ رُخْضهً: أداءُ الاْمانَهِ إلَی الْبِرِّ وَ الْفاجِرِ، وَ
الْوَفاءُ بِالْعَهْدِ لِلْبِّرِ وَ الْفاجِرِ، وَ بِرُّ الْوالِدَیْنِ بِرَّیْنِ
کانا اَوْ فاجِرَیْنِ.

«وسائل الشّیعه، ج 21، ص 490، ح 3»

امام محمد باقر – علیه السلام – فرمود: خداوند سبحان در
سه چیز رخصت قرار نداده است: امانت را سالم تحویل صاحبش دادن، خواه آن که صاحبش
آدم خوبی باشد یا فاجر. وفای به عهد نسبت به هر شخصی خوب باشد یا بد. و نیکی به
والدین خوب باشند یا بد.

15- قالَ الاْمامُ الباقر – علیه السلام – : إنَّ الْجَنَّهَ وَ الْحُورَ
لَتَشْتاقُ إلی مَنْ یَکْسَحُ الْمَسْجِدَ، اَوْ یَأخُذُ مِنْهُ الْقَذی.

«مستدرک الوسائل، ج 3، ص 385»

امام محمد باقر – علیه السلام – فرمود: همانا بهشت و
حورالعین در انتظار افرادی است که در نظافت و تمیز کردن مسجد سعی و تلاش نمایند.

16- قالَ الاْمامُ الباقر – علیه السلام – : إنَّما یَبْتَلِی الْمُؤمِنُ فِی
الدُّنْیا عَلی قَدْرِ دینِهِ.

«بحارالأنوار، ج 67، ص 210، ح 12»

امام محمد باقر – علیه السلام – فرمود: همانا مؤمن در
این دنیا هر مقداری که دین و ایمان داشته باشد به همان اندازه مورد امتحان و
آزمایش قرار می گیرد.

17- قالَ الاْمامُ الباقر – علیه السلام – : لا یَکُونُ الْعَبْدُ عابِداً
لِلّهِ حَقَّ عِبادَتِهِ حَتّی یَنْقَطِعَ عَنِ الْخَلْقِ کُلِّهِمْ، فَحینَئِذ
یَقُولُ: هذا خالِصٌ لی، فَیَقْبَلُهُ بِکَرَمِهِ.

«بحارالأنوار، ج 70، ص 111، ح 14»

امام محمد باقر – علیه السلام – فرمود: کسی به بندگی و
ستایش گر حقیقی در برابر خداوند نمی رسد مگر آن که از تمام افراد قطع
امید کند و تنها امیدش خدای یکتا باشد. در یک چنین حالتی خداوند گوید: این عمل
خالصانه برای من است و آن را مورد قبول و عنایت خود قرار می دهد.

18- قالَ الاْمامُ الباقر – علیه السلام – : اُقْسِمُ بِاللهِ وَ هُوَ حَقٌّ،
مافَتَحَ رَجُلٌ عَلی نَفْسِهِ بابَ الْمَسْألَهِ إلاّ فَتَحَ اللهُ عَلَیْهِ بابَ
فَقْر.

«عدّه الداعی، ص 99»

امام محمد باقر – علیه السلام – فرمود: سوگند به خدائی
که بر حقّ است، چنانچه شخصی در موردی، تقاضای خود را به یکی از هم نوعان خود
بگوید و بدون توجّه به خداوند متعال درخواست کمک نماید، خداوند دری از درهای فقر و
تنگ دستی را بر او بگشاید.

19- قالَ الاْمامُ الباقر – علیه السلام – : مَنْ قَضی مُسْلِماً حاجَتَهُ،
قالَ اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ: ثَوابُکَ عَلَی وَلا اَرْضی لَکَ ثَواباً دُونَ
الْجَنَّهِ.

«مستدرک الوسائل، ج 12، ص 402، ح 6»

امام محمد باقر – علیه السلام – فرمود: هرکس حاجتی را
برای مسلمانی برآورده کند و گره از مشگلش بگشاید، خداوند متعال به او خطاب کند: ثواب
و پاداش تو بر عهده من خواهد بود و غیر از بهشت چیز دیگری لایق تو نخواهد بود.

20- قالَ الاْمامُ الباقر – علیه السلام – : إنَّ اللهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَوْحی إلی
شُعَیْب النَّبی – صلی الله علیه وآله وسلم – : إنّی مُعَذِّبٌ مِنْ قَوْمِکَ
مِائَهَ ألْف، أرْبَعینَ ألْفاً مِنْ شِرارِهِمْ وَ سِتّینَ ألْفاً من خِیارِهِمْ.

فقال:
یارَبِّ هؤُلاءِ الاْشْرار فَما بالُ الاْخْیار؟ فَأوحی اللهُ إلَیْهِ: إنَّهُمْ
داهَنُوا أهْلَ الْمَعاصی وَ لَمْ یَغْضِبُوا لِغَضَبی.

«بحارالأنوار، ج 12، ص 386، ح 12»

امام محمد باقر – علیه السلام – فرمود: همانا خداوند
متعال، برای حضرت شعیب – علیه السلام – وحی فرستاد: من از قوم تو یکصد هزار نفر را
عذاب و هلاک می نمایم که شصت هزار نفر ایشان، اشرار و چهل هزار نفر دیگرشان
از خوبان و عبادت کنندگان خواهند بود.

حضرت شعیب – علیه السلام – سؤال نمود: اشرار که مستحقّ عذاب هستند ولی خوبان را چرا
عذاب می نمائی؟ خداوند وحی نمود: به جهت آن که این افراد، نسبت به گناهکاران
بی تفاوت بوده و با ایشان سازش می کردند.

21- قالَ الاْمامُ الباقر – علیه السلام – : مَنْ أطْعَمَ مُؤْمِناً،
أطْعَمَهُ اللهُ مِنْ ثِمارِ الْجَنَّهِ.

«محاسن برقی، ص 393، ح 4»

امام محمد باقر – علیه السلام – فرمود: هرکس مؤمنی را
طعام دهد، خداوند از میوه های بهشتی روزی او گرداند.

22- قالَ الاْمامُ الباقر – علیه السلام – : مَنْ حَمَلَ أخاهُ عَلی رَحْلِهِ
بَعَثَهُ اللهُ یَوْمَ الْقِیامَهِ إلی الْمَوْقِفِ عَلی ناقَهِ مِنْ نُوْقِ
الْجَنَّهِ یُباهی بِهِ الْمَلائِکَهَ.

«بحارالانوار، ج 7، ص 303، ح 61»

امام محمد باقر – علیه السلام – فرمود: کسی که برادرش
را (و هرکس که در مسیر راه بدون وسیله است) سوار وسیله نقلیه خود کند ـ و حتّی
الإمکان او را به مقصد برساند ـ خداوند متعال او را در قیامت سوار شتری از شترهای
بهشتی می گرداند ـ که سریع او را به مقصد برساند و از شدائد و سختی های
محشر در امان گردد ـ، و به بر ملائکه مباهات و افتخار می کنند.

23- قالَ الاْمامُ الباقر – علیه السلام – : إذا دَخَلَ أحَدُکُمْ عَلی أخیهِ
فی بَیْتِهِ، فَلْیَقَعُدْ حَیْثُ یَأمُرُهُ صاحِبُ الرَّحْلِ، فَإنَّ صاحِبَ
الْبَیْتِ أعْرَفُ بِعَوْره بَیْتِهِ مِنَ الدّاخِلِ عَلَیْهِ.

«وسائل الشّیعه، ج 5، ص 322»

امام محمد باقر – علیه السلام – فرمود: هنگامی به منزل
یکی از برادران و دوستانتان وارد شدید، هر کجا به شما گفت بنشینید، بپذیرید و
همانجا بنشینید، چون که صاحب منزل بیش از دیگران به اسرار منزل خود آشنا و آگاه
است.

24- قالَ الاْمامُ الباقر – علیه السلام – : اَلْجَنَّهُ مُحَرَّمَهٌ عَلَی
الْفَتّانینَ الْمشّائینَ بِالنَّمیمَهِ.

«تنبیه الخواطر، ص 528»

امام محمد باقر – علیه السلام – فرمود: بهشت ـ و
نعمت های حیات بخش آن ـ برای اشخاص فتنه گر و سخن چینِ آشوب
طلب، حرام است.

25- قالَ الاْمامُ الباقر – علیه السلام – : إنّا نَأمُرُ صِبْیانَنا
بِالصَّلاهِ إذا کانُوا بَنی خَمْسِ سِنین، فَمُرُوا صِبْیانَکُمْ إذا کانوا بَنی
سَبْعِ سِنین.

«وسائل الشّیعه، ج 4، ص 31، ح 4434»

امام محمد باقر – علیه السلام – فرمود: ما ـ
اهل بیت عصمت و طهارت ـ کودکان خود را از دوران پنج سالگی به انجام نماز
دستور می دهیم، ولی شما ـ دوستان و پیروان ما ـ فرزندان خود را از سنین هفت
سالگی وادار به نماز نمائید.

26- قالَ الاْمامُ الباقر – علیه السلام – : مَنْ حَمَلَ جِنازَهً مِنْ اَرْبَع
جَوانِبِها، غَفَرَ اللهُ لَهُ اَرْبَعینَ کَبیرَهً.

«وسائل الشّیعه، ج 3، ص 3، ح 153»

امام محمد باقر – علیه السلام – فرمود: هرکس
جنازه ای را تشییع نماید و چهار جانب تابوت را بر شانه خود حمل کند، خداوند
چهل گناه از گناهانش را می آمرزد.

27- قالَ الاْمامُ الباقر – علیه السلام – : خَفِ اللهَ تَعالی لِقُدْرَتِهِ
عَلَیْکَ، وَ اسْتَحِ مِنْهُ لِقُرْبِهِ مِنْکَ.

«بحارالأنوار، ج 68 ص336، ح 22»

امام محمد باقر – علیه السلام – فرمود: بترس از قدرت
بی منتهای خداوند متعال که از ـ جهات مختلف ـ بر تو دارد، و از خداوند شرم و
حیا کن ـ در انجام گناهان ـ به جهت آن که از هر چیزی به تو نزدیک تر است.

28- قالَ الاْمامُ الباقر – علیه السلام – : الْحِکْمَهُ ضالَّهُ الْمُؤْمِنِ،
فَحَیْثُ ماوَجَدَ أحَدُکُمْ ضالَّتَهُ فَلْیَأخُذْها.

«تنبیه الخواطر، ص 468»

امام محمد باقر – علیه السلام – فرمود: دانش و حکمت،
گمشده ـ ارزشمندی است برای ـ مؤمن که هر کجا و نزد هرکس یافت شود باید آن را
دریافت نماید.

29- قالَ الاْمامُ الباقر – علیه السلام – : فِی الْمِلْحِ شِفاءٌ مِنْ
سَبْعینَ داء، ثُمَّ قالَ: لَوْ یَعْلَمُ النّاسُ ما فِی الْمِلْحِ ما تَداوَوا
إلاّ بِهِ.

«تنبیه الخواطر، ص 468»

امام محمد باقر – علیه السلام – فرمود: نمک شفابخش و
درمان کننده هفتاد نوع مرض و درد خواهد بود و افزود چنانچه مردم خواصّ نمک
می شناختند به چیزی غیر از نمک مداوا و درمان نمی کردند.

30- قالَ الاْمامُ الباقر – علیه السلام – : إنَّ الْمُؤمِنَ إذا صافَحَ
الْمُؤمِنَ تَفَرَّقا مِنْ غَیْرِ ذَنْب.

«خصال صدوق، ج 1، ص 13»

امام محمد باقر – علیه السلام – فرمود: همانا مؤمنی که
با برادر مؤمنش دیدار و مصافحه نماید، گناهانشان ریخته می شود و بدون گناه از
یکدیگر جدا خواهند شد.

31- قالَ الاْمامُ الباقر – علیه السلام – : مَثَلُ الْحَریصِ عَلَی الدُّنْیا
مَثَلُ ذَرْوَهِ الْقَزِّ، کُلَّما ازْدادَتْ عَلی نَفْسِها لَفّاً کانَ
أبْعَدُ مِنَ الْخُرُوجِ حَتّی تَمُوتَ غَمّاً.

«وسائل الشّیعه، ج 11، ص 318»

امام محمد باقر – علیه السلام – فرمود: تمثیل افراد
حریص به مال و زیورآلات دنیا همانند کرم ابریشمی است که هر چه اطراف خود بچرخد و
بیشتر فعالیّت کند و تارهای ابریشم را به دور خود بپیچد، خارج شدنش از بین آن
تارها سخت تر گردد و چه بسا غیر ممکن می شود تا جائی که چاره ای جز
مرگ نداشته باشد.

32- قالَ الاْمامُ الباقر – علیه السلام – : إنَّ الْمُؤْمِنَ أخُ الْمُؤمِنِ
لا یَشْتِمُهُ، وَ لا یُحَرِّمُهُ، وَ لا یُسییءُ بِهِ الظَّنَّ.

«تحف العقول، ص 221»

امام محمد باقر – علیه السلام – فرمود: مؤمن برادر مؤمن
است، باید او را دشنام ندهد، سرزنش و بدگوئی نکند، و او را از خوبیها محروم
نگرداند، و به او بدگمان نباشد.

33- قالَ الاْمامُ الباقر – علیه السلام – : اَلْکَمالُ کُلُّ الْکَمالِ،
التَّفَقُّهُ فِی الدّینِ، وَ الصَّبْرُ عَلَی النائِبَهِ، وَ تَقْدیرُ
الْمَعیشَهِ.

«تحف العقول، ص 213»

امام محمد باقر – علیه السلام – فرمود: تمام کمالات –
معنوی و مادّی انسان – در فقاهت و شناخت دقیق و صحیح مسائل دین و معارف الهی است;
و صبر و شکیبائی در مقابل ناملایمات، و نیز زندگی را با تدبّر و مدیریّت
برنامه ریزی کردن می باشد.

34- قالَ الاْمامُ الباقر – علیه السلام – : صِلِهُ الاْرْحامِ تُزَکّی
الاْعْمالَ، وَ تُنْمِی الاْمْوالَ، وَ تَدْفَعُ الْبَلْوی، وَ تُیَسِّرُ
الْحِسابَ، وَ تُنْسِیءُ فِی الاْجَلِ.

«تحف العقول، ص 218»

امام محمد باقر – علیه السلام – فرمود: صله رحم نمودن (پنج
فایده دارد:) موجب تزکیه اعمال و عبادات می شود، سبب رشد و برکت در اموال
می گردد، بلاها، آفات; و گرفتاری ها را دفع و بر طرف می نماید،
حساب (قبر و قیامت) را آسان می گرداند و مرگ و أجل (معلّق) را تأخیر
می اندازد.

35- قالَ الاْمامُ الباقر – علیه السلام – : فَضْلُ صَلاهِ الْجَماعَهِ عَلی
صَلاهِ الرَّجُلِ فَرْداً خَمْساً وَ عِشْرینَ دَرَجَهً فِی الْجَنَّهِ.

«وسائل الشّیعه، ج 17، ص 37»

امام محمد باقر – علیه السلام – فرمود: فضیلت و برتری
نماز جماعت بر نماز فرادا و تنها، بیست و پنج درجه از مقامات بهشتی است.

36- قالَ الاْمامُ الباقر – علیه السلام – : وَ أمَّا الْمُنْجِیات: فَخَوْفُ
اللهِ فِی السِّرَ وَ الْعَلانِیَهِ، وَ الْقَصْدُ فِی الْغِنی وَ الْفَقْرِ، وَ
کَلِمَهُ الْعَدْلِ فِی الرِّضا وَ السّخَطِ.

«وسائل الشّیعه، ج 11، ص 174، ح 12»

امام محمد باقر – علیه السلام – فرمود: از اسباب نجات،
ترس از خدا در خفاء و آشکارا است، رعایت اقتصاد و صرفه جوئی در تمام حالات
بی نیازی و نیازمندی، نیز رعایت انصاف و گفتن سخن حقّ و عدالت در همه
حالت های خوشی و ناراحتی.

37- قالَ الاْمامُ الباقر – علیه السلام – : لا تَنالُ وِلایَتُنا إلاّ بِالْعَمَلِ
وَ الْوَرَعِ.

«وسائل الشّیعه، ج 11، ص 196»

امام محمد باقر – علیه السلام – فرمود: ولایت و شفاعت
ما شامل نمی شود مگر افرادی را که دارای عمل ـ صالح ـ و نیز پرهیز از گناه
داشته باشند.

38- قالَ الاْمامُ الباقر – علیه السلام – : إنَّ أعْمالَ الْعِبادِ تُعْرَضُ
عَلی نَبیِّکُمْ کُلَّ عَشیَّهِ خَمیس، فَلْیَسْتَحِ أحَدُکُمْ أنْ یُعْرِضَ عَلی
نَبیِّهِ الْعَمَلَ الْقَبیح.

«وسائل الشّیعه، ج 11، ص 391»

امام محمد باقر – علیه السلام – فرمود: همانا تمام
کارها و حرکات بندگان در هر شب جمعه بر پیغمبر اسلام عرضه می گردد، پس حیاء
کنید از این که عمل زشت شما را نزد پیغمبرتان ارائه دهند.

39- قالَ الاْمامُ الباقر – علیه السلام – : مَنْ عَلَّمَ بابَ هُدی فَلَهُ
مِثْلُ أجْرِ مَنْ عَمِلَ بِهِ، وَلایَنْقُصُ اُولئِکَ مِنْ أجُورِهِمْ.

«وسائل الشّیعه، ج 1، ص 436»

امام محمد باقر – علیه السلام – فرمود: هرکس راه هدایت
و سعادتی را بگشاید و یا به دیگران تعلیم دهد، اجر و پاداش او همانند کسی است که
به آن کار خیر عمل کرده باشد بدون آن که از پاداش عمل کنندگان کسر شود.

40- قالَ الاْمامُ الباقر – علیه السلام – : اَرْبَعٌ مِنْ کُنُوزِالْبِرِّ:
کِتْمانُ الْحاجَهِ، وَ کِتْمانُ الصَّدَقَهِ، وَ کِتْمانُ الْوَجَعِ، وَ کِتْمانُ
الْمُصیبَهِ.

«تحف العقول، ص 215»

امام محمد باقر – علیه السلام – فرمود: چهار حالت از
کنزهای نیک و پسندیده است: پوشاندن نیاز و حاجت خود را از دیگران، دادن صدقه و کمک
به افراد به طور مخفیانه و محرمانه، دردها و مشکلات و ناراحتی ها را تحمّل
کردن و هنگام مصیبت و حوادث، جزع و داد و فریاد نکردن.