1. قال الإمام الکاظم – علیه
السلام – (لما سئل عن أوجب الأعداء مجاهده): أقربهم إلیک و أعداهم لک … و من
یحرض أعداءک علیک و هو إبلیس.

«تحف
العقول، ص 399»

امام کاظم – علیه السّلام – (در پاسخ به این پرسش که جهاد با کدام دشمن واجب
تر است)، فرمود: آن که از همه به تو نزدیکتر و دشمنیش با تو بیشتر است و کسی که
دشمنان تو را بر ضدت تحریک می کند و آن شیطان است.

2. قال الإمام الصادق – علیه
السلام – : قال إبلیس: خمسه (أشیاء) لیس لی فیهن حیله وسائر الناس فی قبضتی من
اعتصم بالله عن نیه صادقه … .

«الخصال،
ج 1، ص 285»

امام صادق – علیه السلام – فرمود: ابلیس گفت: پنج نفر هستند که هیچ چاره ای
برای آنها ندارم اما دیگر مردمان در مشت من هستند: هر که با نیت درست به خدا پناه
برد و در همه کارهایش به او تکیه کند، کسی که شب و روز بسیار تسبیح خدا گوید، کسی
که برای برادر مؤمنش آن پسندد که برای خود می پسندد، کسی که هر گاه مصیبتی به او
می رسد، بی تابی نمی کند و هر کسی که به آنچه خداوند قسمتش کرده، خرسند است و غم
روزیش را نمی خورد.

3.
قال الإمام الصادق – علیه السلام – : أمر الله إبلیس بالسجود لآدم، فقال: یا رب
وعزتک إن أعفیتنی من السجود لآدم لأعبدنک عباده ما عبدک أحد قط مثلها، قال
الله جل جلاله: إنی احب أن اطاع من حیث ارید.

«بحار
الأنوار، ج 63، ص 250»

امام صادق – علیه السلام – فرمود: خداوند به ابلیس دستور داد بر آدم سجده
کند. او گفت: پروردگارا! سوگند به عزتت که اگر مرا از سجده بر آدم معاف داری تو را
چنان پرستشی کنم که هرگز کسی مانند آن تو را نپرستیده باشد. خداوند جل جلاله
فرمود: من دوست دارم آن گونه که اراده می کنم اطاعت شوم.

4. قال الإمام علی – علیه
السلام – : فاعتبروا بما کان من فعل الله بإبلیس، إذ أحبط عمله الطویل وجهده
الجهید (الجمیل) وکان قد عبد الله سته آلاف سنه، لایدری أمن سنی الدنیا أم من سنی
الآخره.

«نهج
البلاغه، خطبه 192»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: از کاری که خدا با ابلیس کرد درس بگیرید،
هنگامی که کار دراز مدت و کوششهای توان فرسای او را باطل ساخت، او شش هزار سال خدا
را پرستش کرده بود که معلوم نیست آیا از سالهای دنیاست یا از سالهای آخرت.

5. قال رسول الله – صلی الله
علیه و آله – (لابن مسعود و هو یعظه): یابن مسعود! اتخذ الشیطان عدوا، فإن الله
تعالی یقول: «إن الشیطان لکم عدو فاتخذوه عدوا».

«مکارم
الأخلاق، ج 2، ص 354»

رسول خدا – صلّی الله علیه و آله – (در اندرزی
به ابن مسعود)، فرمود: ای پسر مسعود! شیطان را دشمن بگیر، زیرا خدای متعال می فرماید: «همانا شیطان دشمن شماست، پس
او را دشمن گیرید»

6. قال الإمام علی – علیه السلام
– : احذروا عدوا نفذ فی الصدور خفیا، و نفث فی الآذان نجیا.

«غرر
الحکم، ح 2623»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: بپرهیزید از آن دشمنی که پنهانی در سینه
ها نفوذ می کند و آهسته در گوشها افسون می دمد.

7.
قال الإمام زین العابدین – علیه السلام – (فی مناجاته): إلهی أشکو إلیک عدوا
یضلنی، وشیطانا یغوینی، قد ملأ بالوسواس صدری، و أحاطت هو اجسه
بقلبی، یعاضد لی الهوی، و یزین لی حب الدنیا، ویحول بینی وبین الطاعه والزلفی.

«بحار
الأنوار، ج 94، ص 143»

امام سجاد – علیه السّلام – (در مناجات خود)، فرمود: الهی! از دشمنی که مرا
گمراه می کند و از شیطان که مرا به انحراف می کشاند، به تو شکایت می کنم، او سینه
مرا از وسوسه آکنده و القائات او قلبم را در میان گرفته است، در پیروی از خواهش
های نفس مرا یاری می رساند و دنیا دوستی را در نظرم می آراید و میان من و طاعت و
تقرب به تو مانع می شود.

8. قال الإمام الصادق – علیه
السلام – : إن الشیاطین علی المؤمنین أکثر من الزنابیر علی اللحم.

«بحار
الأنوار، ج 64، ص 239»

امام صادق – علیه السلام – فرمود: هجوم شیطانها به مؤمنان، بیشتر از هجوم
زنبورها به گوشت است.

9. قال الإمام الصادق – علیه
السلام – : لقد نصب إبلیس حبائله فی دار الغرور، فما یقصد فیها إلا أولیاءنا.

«تحف
العقول، ص 301»

امام صادق – علیه السلام – فرمود: ابلیس در این سرای پر فریب، دامهای خود
را پهن کرده و هدف او کسی جز دوستداران ما نیست.

10. قال الإمام علی – علیه
السلام – (فی ذم أتباع الشیطان): اتخذوا الشیطان لأمرهم ملاکا، واتخذهم له أشراکا،
فباض وفرخ فی صدورهم، … !

«نهج
البلاغه، خطبه 7»

امام علی – علیه السّلام – (در نکوهش پیروان شیطان)، فرمود: آنان ملاک
کارهاشان را شیطان قرار دادند و شیطان هم آنها را در دام خود قرار داد پس در سینه
های آنان تخم کرد و جوجه گذاشت و به تدریج در خردهای آنان نفوذ کرد و با چشمهایشان
نگریست و با زبانشان سخن گفت، پس آنها را گرفتار خطاها و لغزشها کرد و نادرستی را
در نظرشان آراست، کارهای آنان مانند کار کسی است که شیطان در قدرتش شریک شده و
زبان او را به باطل گویا کرده است!

11.
قال الإمام علی – علیه السلام – : فاحذروا – عباد الله – عدو الله أن یعدیکم
بدائه، و أن یستفزکم بندائه، وأن یجلب علیکم بخیله و رجله … .

«نهج
البلاغه، خطبه 192»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: ای بندگان خدا! از دشمن خدا (شیطان) بر
حذر باشید که همانا او شما را به درد خود گرفتار می کند و با فریاد خویش شما را از
جا می پراند و نگرانتان می سازد و سواران و پیادگان خود را علیه شما فراهم می
آورد.

12. قال الإمام الکاظم –
علیه السلام – (فی وصیته لهشام): فله – أی لإبلیس – فلتشتد عداوتک، ولا یکونن أصبر
علی مجاهدته لهلکتک منک علی صبرک لمجاهدته، فإنه أضعف منک رکنا فی قوته … .

«تحف
العقول، ص 400»

امام کاظم – علیه السّلام – (در سفارشی به هشام)، فرمود: دشمنی تو با ابلیس
باید سخت باشد و نباید که او در تلاشش برای نابودی تو، شکیباتر و پایدارتر از تو
در مبارزه ات با او باشد، زیرا ابلیس با همه قدرتش از تو ناتوانتر است و با همه
بدیش کمتر از تو می تواند ضربه زند اگر تو به خداوند پناه بری، هر آینه به راهی
راست هدایت شده ای.

13. قال الإمام علی – علیه
السلام – : الله الله فی عاجل البغی و آجل وخامه الظلم وسوء عاقبه الکبر، فإنها
مصیده إبلیس العظمی، ومکیدته الکبری.

«نهج
البلاغه، خطبه 129»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: از خدا بترسید از (کیفر) سرکشی در این جهان
و از زیان ستمگری در آن جهان و از فرجام بد کبر، زیرا اینها (سرکشی و ستمگری و
کبر) عظیم ترین دام و بزرگ ترین فریب ابلیس است.

14. قال الإمام علی – علیه
السلام – : یا کمیل! إن إبلیس لا یعد عن نفسه، وإنما یعد عن ربه لیحملهم علی
معصیته فیورطهم.

«بشاره
المصطفی، ص 27»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: ای کمیل! ابلیس از طرف خود وعده نمی دهد،
بلکه از جانب پروردگارش وعده می دهد تا آنان را به معصیت او وا دارد و در ورطه
هلاکتشان افکند.

15. قال الإمام الصادق –
علیه السلام – : إن الشیطان یدیر ابن آدم فی کل شئ، فإذا أعیاه جثم له عند المال
فأخذ برقبته.

«الکافی،
ج 2، ص 315»

امام صادق – علیه السلام – فرمود: شیطان آدمی را همه جا می چرخاند و چون او
را خسته و درمانده کرد، نزدیک ثروت کمین می کند و گردنش را می گیرد.

16. قال الإمام زین العابدین
– علیه السلام – (فی دعائه): فلولا أن الشیطان یختدعهم عن طاعتک ما عصاک عاص،
ولولا أنه صور لهم الباطل فی مثال الحق ما ضل عن طریقک ضال.

«صحیفه
سجادیه، دعای 37»

امام سجاد – علیه السّلام – (در دعای خود) فرمود: اگر شیطان با فریبکاری
آنان را از طاعت تو باز نمی داشت، هیچ معصیت کاری معصیت تو نمی کرد و اگر او باطل
را در لباس حق برای آنان در نمی آورد، هیچ ره گم کرده ای راه تو را گم نمی کرد.

17. قال الإمام علی – علیه
السلام – : اعلموا أن الشیطان إنما یُسَنِی لکم طُرُقَه لتتبعوا عَقِبَهُ.

«نهج
البلاغه، خطبه 138»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: بدانید که همانا شیطان راههای خود را
برای شما هموار می کند تا از او دنباله روی کنید.

18. قال الإمام علی – علیه
السلام – : أن الشیطان یُسَنِی لکم طُرُقَه ، ویرید أن یَحُلَ دینَکم عقده عقده،
ویعطیکم بالجماعه الفرقه.

«نهج
البلاغه، خطبه 121»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: همانا شیطان راههای خود را برای شما
هموار می کند و می خواهد گره های دین شما را یکی پس از دیگری سست گرداند و به جای
اتحاد، تفرقه به شما دهد.

19. قال الإمام علی – علیه
السلام – : الشیطان موکل به – أی العبد – یزین له المعصیه لیرکبها، ویُمَنیِه
التوبه لیُسَوِفَها.

«نهج
البلاغه، خطبه 64»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: شیطان بر بنده گماشته شده است و معصیت را
در نظرش می آراید تا مرتکب آن شود و او را به توبه کردن امیدوار می سازد تا آن را
به تأخیر اندازد.

20. قال الإمام الصادق –
علیه السلام – : جاء إبلیس إلی عیسی – علیه السلام – فقال: ألیس تزعم أنک تحیی
الموتی؟ قال عیسی – علیه السلام – : بلی، قال إبلیس: … .

«قصص
الأنبیاء راوندی، ص 269»

امام صادق – علیه السّلام – فرمود: ابلیس نزد
عیسی – علیه السّلام – آمد و گفت: مگر تو نمی گویی که مردگان را زنده می کنی؟ عیسی – علیه السّلام – فرمود: چرا. ابلیس
گفت: پس (اگر راست می گویی) خودت را از روی دیوار به زیر انداز. عیسی – علیه السلام – فرمود: وای بر تو! بنده
که خداوندگار خود را نمی آزماید. ابلیس گفت: ای عیسی! آیا پروردگار تو می تواند (کره) زمین را در تخم مرغی با همین
اندازه ای که دارد جای دهد؟ عیسی – علیه السّلام – فرمود: خدای عزوجل به هیچ
ناتوانی وصف نمی شود اما آنچه تو می گویی ناشدنی است.

21. قال الإمام الباقر –
علیه السلام – : تحرز من إبلیس بالخوف الصادق.

«بحار
الأنوار، ج 78، ص 162»

امام باقر – علیه السلام – فرمود: با ترس واقعی (ترس از خدا)، خود را از
ابلیس مصون دار.

22. قال الإمام علی – علیه
السلام – : أکثر الدعاء تسلم من سوره الشیطان.

«بحار
الأنوار، ج 78، ص 8»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: زیاد دعا کن، تا از گزند شیطان محفوظ
مانی.

23.
قال الإمام الصادق – علیه السلام – و قد سئل عن قوله تعالی: «إنه لیس له سلطان مع
الذین آمنوا»: یسلط والله من المؤمن علی بدنه ولا یسلط علی دینه.

«الکافی،
ج 8، ص 288»

امام صادق – علیه السلام – در پاسخ به سؤال از آیه «همانا او را بر کسانی
که ایمان آورده اند چیرگی نیست»، فرمود: به خدا قسم شیطان بر جسم مؤمن چیره می
شود، اما بر دین او چیره نشود.

24. قال الإمام علی – علیه
السلام – : إنما بدء وقوع الفتن أهواء تتبع … فهنالک یستولی الشیطان علی
أولیائه، وینجو الذین سبقت لهم من الله الحسنی.

«نهج
البلاغه، خطبه 50»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: در حقیقت نقطه آغاز فتنه ها و گمراهیها،
پیروی از هواهای نفس است، در این جاست که شیطان بر دوستان خود استیلا می یابد، اما
کسانی که پیشتر لطف خدا شامل حالشان گشته است (از سلطه شیطان) می رهند.

25. قال رسول الله – صلی
الله علیه و آله – : بینما موسی – علیه السلام – جالسا إذ أقبل إبلیس … قال
موسی: فأخبرنی بالذنب الذی إذا أذنبه ابن آدم استحوذت علیه؟ قال: إذا أعجبته
نفسه، واستکثر عمله، وصغر فی عینه ذنبه.

«الکافی،
ج 2، ص 314»

رسول خدا – صلّی الله علیه و آله – فرمود: موسی – علیه السّلام – نشسته بود
که ابلیس نزد او آمد، موسی فرمود: مرا از آن گناهی خبر ده که اگر آدمی مرتکبش شود
تو بر او استیلا می یابی؟ ابلیس گفت: هر گاه خودپسند شود و عملش را زیاد بیند و
گناهش در نظرش خَُرد آید.

26. قال الإمام علی – علیه
السلام – : مجالسه أهل الهوی منساه للإیمان و محضره للشیطان.

«نهج
البلاغه، خطبه 86»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: همنشینی با هوسرانان باعث از یاد رفتن
ایمان و حاضر شدن شیطان است.

27. قال الإمام علی – علیه
السلام – (من کتابه للأشتر): إیاک والإعجاب بنفسک، والثقه بما یعجبک منها، وحب
الإطراء، فإن ذلک من أوثق فرص الشیطان فی نفسه لیمحق ما یکون من إحسان المحسنین.

«نهج
البلاغه، نامه 53»

امام علی – علیه السّلام – (در نامه خود به مالک اشتر)، فرمود: از خودپسندی
و تکیه به آنچه موجب خودپسندی تو می شود و از علاقه به مدح و ستایش دوری کن، زیرا
این خصلتها از مهمترین فرصتهای شیطان است تا نیکی نیکوکاران را نابود کند.

28. قال رسول الله – صلی
الله علیه و آله – : ألا اخبرکم بشئ إن أنتم فعلتموه تباعد الشیطان منکم تباعد
المشرق من المغرب؟ قالوا: بلی، قال: الصوم یسود وجهه، والصدقه تکسر ظهره
… .

«أمالی
شیخ صدوق، ص 59»

رسول خدا – صلّی الله علیه و آله – فرمود: آیا شما را از چیزی خبر ندهم که
اگر به آن عمل کنید شیطان از شما دور شود، چندان که مشرق از مغرب دور است؟ عرض
کردند: چرا. فرمود: روزه، روی شیطان را سیاه می کند و صدقه، پشت او را می شکند و
دوست داشتن برای خدا و همیاری در کار نیک، ریشه او را می کنَد و استغفار، شاهرگش
را می زند.

29. قال الإمام الباقر –
علیه السلام – : علیکم بالصدقه، فبکروا بها، فإنها تسود وجه إبلیس.

«تحف
العقول، ص 298»

امام باقر – علیه السّلام – فرمود: بر شما باد
به صدقه دادن، صدقه را صبح زود بدهید، همانا (صدقه) روی ابلیس را سیاه می کند.

30. قال الإمام الصادق –
علیه السلام – : من لم یبال ما قال وما قیل فیه فهو شرک شیطان، ومن لم یبال أن
یراه الناس مسیئا فهو شرک شیطان، ومن اغتاب أخاه المؤمن من غیر تره بینهما فهو شرک
شیطان … .

«الخصال،
ص 216»

امام صادق – علیه السلام – فرمود: کسی که
اهمیت ندهد چه می گوید و درباره اش چه گفته می شود او شریک شیطان است و کسی که برایش مهم نباشد مردم او را
بدکار ببینند (و بشناسند نیز) شریک شیطان است و کسی که از برادر مؤمن خود غیبت کند
بی آن که میانشان ظلم و ستمی رفته باشد، شریک شیطان است و هر که شیفته حرام و شهوت
زنا باشد شریک شیطان است.

31. قال الإمام علی – علیه
السلام – (من کتاب له إلی الحارث الهمدانی): احذر الغضب، فإنه جند عظیم من جنود
إبلیس.

«نهج
البلاغه، نامه 69»

امام علی – علیه السّلام – (در نامه خود به
حارث همدانی)، فرمود: از خشم دوری کن، زیرا که خشم یکی از لشگریان بزرگ ابلیس است.

32. قال الإمام علی – علیه السلام
– : اتخذوا التواضع مسلحه بینکم وبین عدوکم إبلیس وجنوده، فإن له من کل امه جنودا
وأعوانا، ورجلا وفرسانا.

«نهج
البلاغه، خطبه 192»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: تواضع و
فروتنی را سلاح میان خود و دشمنانتان یعنی ابلیس و سپاهیانش قرار دهید، زیرا او در هر امتی لشکریان و یاران و نیروهای
پیاده و سواره، دارد.

33. عَنِ اَلْاِمامِ
الصَّادِقِ – علیه السّلام – قالَ: قالَ الشَّیْطانُ: إِذا اسْتَمْکنْتُ مِنْ
ابْنِ آدَمَ فِی ثَلاثٍ لَمْ اُبالِ ما عَمِلَ فَإِنَّهُ غَیْرُ مَقْبُولٍ مِنْهُ
إذا اسْتَکثَرَ عَمَلَهُ وَ نَسِیَ ذَنْبَهُ وَدَخَلَهُ الْعُجْبُ.

«سفینه
البحار، ج 2، ص 161»

امام صادق – علیه السّلام – فرمود: شیطان (به یارانش) گفت: از راه سه چیز
بر بنی آدم غلبه می کنم و در این صورت باکی ندارم که او چه اعمال (نیکی) انجام می
دهد زیرا اعمال نیک وی در نزد خدا پذیرفته نمی شود. (و آن سه عبارتند از:) هنگامی
که «عمل» خود را بیش از واقع آن ارزیابی کند و گناهان خود را فراموش کند و دارای
عجب و خودپسندی باشد.

34. عَنِ اَلْاِمامِ الرِّضا
– علیه السّلام – قالَ: إِنَّ إِبْلِیسَ لَهُ خُرْطُومٌ کخُرْطُومِ الْکلْبِ واضِعَهُ
عَلی قَلْبِ ابْنِ آدَمَ یُذَکرُهُ الشَّهَواتِ وَاللَّذَّاتِ وَ یَأْتِیهِ
بِالْأَمانِِی وَیَأْتِیهِ بِالْوَسْوَسَهِ عَلی قَلْبِهِ یُشَککهُ فِی رَبِّهِ
… .

«میزان
الحکمه، ج 10، ص 452»

امام رضا – علیه السّلام – فرمود: ابلیس دارای پوزه ای است همچون پوزه سگ و
هنگامی که آن پوزه را در دل آدمی می نهد، او را به یاد شهوات نفسانی و لذات جسمانی
می اندازد و آرزوهای آنچنانی در او خودنمایی می کند و وسوسه در قلب وی راه می یابد
و نسبت به پروردگارش در شک و تردید واقع می شود و البته هنگامی که بنده «أعوذ
بالله السمیع العلیم» را به زبان آورد، شیطان از قلب او دور می شود.

35. عَنِ النَّبِیِّ – صلَی
الله علیه و آله – قالَ: النَّظر إِلی مَحاسِنِ النِّساءِ سَهْمٌ مِنْ سِهامِ
إِبْلِیسِ فَمَنْ تَرَکهُ أَذاقَهُ اللهُ طَعْمَ عِبادَهٍ تَسُرُّهُ.

«مستدرک
الوسائل، ج 2، ص 554»

پیامبر اکرم – صلَی الله علیه و آله – فرمود: نگاه کردن به زینت های زن،
تیری از تیرهای شیطان است. پس کسی که این عمل را ترک کند خداوند لذت عبادت را به
وی بچشاند و در نتیجه مسرورش گرداند.

36. عَنِ النَّبِیِّ – صلَی
الله علیه و آله – قالَ: لِکلِّ قَلْبٍ وَسْوَسَهٌ فَاِذا فَتَقَ الْوَسْواسُ
حِجابَ الْقَلْبِ وَنَطَقَ بِهِ اللِّسانُ فَلا حَرَجَ.

«سفینه
البحار، ج 2، ص 655»

پیامبر اکرم – صلَی الله علیه و آله – فرمود: برای هر قلبی وسوسه ای وجود
دارد، پس اگر آن وسوسه پرده دل را بدرد و بر زبان جاری شود، آدمی مورد مؤاخذه قرار
می گیرد. ولی اگر اظهار و عملی نشود، مسئولیتی متوجه آدمی نخواهد بود.

37. عَن الامام الصادق –
علیه السّلام – قالَ: ما مِنْ أَحَدٍ یَمُوتُ مِنَ الْمُؤْمِنینَ أَحَبّ إِلی
إِبْلِیسَ مِنْ مُوْتِ فَقِیهٍ.

«الکافی،
ج 1، ص 38»

امام صادق – علیه السّلام – فرمود: مرگ هیچ مؤمنی در نظر شیطان، محبوبتر از
موت یک عالم فقیه نیست.

38. قالَ الْنَّبِیِّ – صلَی
الله علیه و آله – : کمْ أَعْداءُک مِنْ أُمَّتِی؟ قالَ سِتَّهُ عَشَرَ نَفَراً،
أنْتَ یا مُحَمَّدُ (إِنِّی أبْغِضُک)، وَالْعالِمُ الْعامِلْ بِالعِلْمِ،
وَحامِلُ الْقُرْآنِ إِذا عَمِلَ بِما فِیهِ، وَالْمُؤَذِّنُ للهِ خَمْسَهُ
أَوْقاتٍ، مُحِبٌّ الْفُقَراءِ وَالْمَساکینَ وَالْیَتامی … .

«المواعظ
العددیه، ص 226»

پیامبر اکرم – صلَی الله علیه و آله – (از شیطان پرسید): چند نفر در میان امت
من، دشمنان تواند؟ شیطان گفت: 16 نفر که اولینشان توئی ای محمد، سپس دانشمندی که
به علمش عامل است، اهل قرآنی که به آن عمل کند، مؤذن اذان های پنجگانه، کسی که
دوستدار فقراء و مساکین و یتیمان است، آدم رحیم و مهربان، شخص متواضع در برابر حق،
جوانی که أهل نماز شب باشد در حالی که مردم در خوابند، کسی که خود را از ارتکاب
بحرام باز می دارد، کسی که بخاطر خدا دیگران را نصیحت کند کسی که همیشه در حال
وضوء است و صاحب اخلاق خوب، آدم تصدیق کننده به وعده های خدا، زنان پاکدامن و
افرادی که خود را برای مرگ آماده می سازند و آدم سخاوتمند.

39. قال الامام الصادق –
علیه السّلام – : إِنْ کانَ الشَّیْطانُ عَدُوّاً فالْغَفْلَهُ لِماذا.

«بحار
الأنوار، ج 70، ص 157»

امام صادق – علیه السّلام – فرمود: اگر شیطان دشمن (شما) است، پس چرا
غافلید؟

40. قال الجابر: سمع أمیر
المؤمنین – علیه السّلام – رجلا یشتم قنبرا و قد رام قنبر أن یرد علیه فناداه
أمِیرِ الْمُؤْمِنینَ – علیه السّلام – : مَهْلاً یا قَنْبَرُ، دَعْ شاتِمَک
مُهاناً تُرْضِی الرَّحْمنَ وَ تُسْخِطُ الشَّیْطانَ وَ تُعاقِبُ عَدُوَّک … .

«بحار
الأنوار، ج 68، ص 424»

جابر گفت: أمیرالمؤمنین – علیه السّلام – (هنگامی که شنید مردی به قنبر فحش
می دهد و قنبر قصد او را کرده است) قنبر را ندا داد که: ای قنبر آرام باش! فحاش را
با بی اعتنایی بحال خود گذار تا خدا را با این عمل از خود راضی و شیطان را ناراحت
و بدحال سازی و از این راه دشمن خود را عقوبت دهی. قسم به خدائی که گندم را از دل
خاک شکافت و گیاه را رویاند، راضی نمی کند مؤمن پروردگارش را به عملی مانند «حلم»
و چیزی ناراحت کننده تر از «سکوت» برای شیطان نمی باشد و آدم أحمق را مکافاتی بدتر
از سکوت نیست.