1- امام على علیه السلام:

وَیحُ النّائِمِ ما اَخسَرَهُ! قَصُرَ عُمرُهُ وَ قَلَّ اَجرُهُ؛

واى بر آن‏که در خواب (غفلت) است! چه زیانکار است! عمر او کوتاه شده است و پاداش او کم.

(عیون الحکم والمواعظ، ص 504، ح 9239)
2- امام على علیه السلام:

إِنَّ الْمُؤْمِنَ… إذا سَکَتَ فَکَّرَ… وَالْمُنافِقُ إِذا سَکَتَ سَها؛

سکوت مؤمن تفکر و سکوت منافق غفلت است.

(تحف العقول، ص212)
3- امام على علیه السلام:

مَن نامَ عَن عَدوّه إنتَبَهتَهُ المکائِدُ؛

هر کس از دشمن خود غافل شود دسیسه ها او را به خود آورد

(غررالحکم ص33)
4- امام صادق علیه السلام:

ذِکرُ المَوتِ یُمیتُ الشَّهَواتِ فی النَّفسِ، ویَقلَعُ مَنابِتَ الغَفلَهِ، ویُقَوّی القلبَ بمَواعِدِ اللّه، ویُرِقُّ الطَّبعَ، ویَکسِرُ أعلامَ الهَوى ویُطفِئُ نارَ الحِرصِ، ویُحَقِّرُ الدُّنیا؛

یاد مرگ، خواهش‏هاى نفس را مى‏میراند و رویشگاه‏هاى غفلت را ریشه کن مى‏کند و دل را با وعده‏هاى خدا نیرو مى‏بخشد و طبع را نازک مى‏سازد و پرچم‏هاى هوس را درهم مى‏شکند و آتش حرص را خاموش مى‏سازد و دنیا را در نظر کوچک مى‏کند.

(بحار الأنوار، ج 6، ص 133، ح 32 – منتخب میزان الحکمه، ص 518)
5- امام باقر و امام صادق علیهما السلام:

ما لَکَ مِن صلاتِکَ الاّ ما أقبَلتَ علَیهِ فیها، فإن أوهَمَها کُلَّها أو غَفَلَ عن أدائها لُفَّت فَضُرِبَ بها وَجهُ صاحِبِها؛

تنها آن مقدار از نمازت بهره توست که با توجّه قلبى همراه باشد. پس، اگر کسى در همه نماز سهو کند (حواسش بکلّى پرت باشد) یا از اداى آن غفلت ورزد (به وقت نگزارد) آن نماز مچاله شده و به صورت صاحبش زده مى‏شود.

(بحار الأنوار، ج 84، ص 260، ح 59 – منتخب میزان الحکمه، ص 326)
6- پیامبر صلى الله علیه و آله:

السُّوقُ دارُ سَهْوٍ وغَفلَهٍ،فَمَن سَبَّحَ فیها تَسبِیحَهً کَتَبَ اللّه‏ُ لَهُ بها ألفَ ألفِ حَسَنهٍ؛

بازار سراى بى‏خبرى و غفلت است. پس هرکه در بازار یک تسبیح گوید خداوند هزار هزار ثواب برایش رقم زند.

(کنز العمّال، ح 9330 – منتخب میزان الحکمه، ص 286)
7- امام على علیه السلام:

أیُّها النّاسُ، اتَّقوا اللّه‏َ ؛ فما خُلِقَ‏امرؤٌ عَبَثا فیَلهوَ، ولا تُرِکَ سُدىً فیَلغوَ !؛

اى مـردم ! از خـدا بترسید ؛ زیرا هیچ کـسى عبث آفریده نشده‏است، تا به سرگرمى و غفلت گذراند و مهمل رها نشده است تا بیهودگى کند.

(نهج البلاغه، حکمت 370 – منتخب میزان الحکمه، ص 504)
8- امام على علیه السلام:

اِعلَموا أنَّ الأمَلَ یُسهی العَقلَ، ویُنسی الذِّکرَ؛

بدانید، که آرزو خرد را دچار غفلت مى‏سازد و یاد خدا را به فراموشى مى‏سپارد.

(نهج البلاغه، خطبه 86 – منتخب میزان الحکمه، ص 394)
9- امام على علیه السلام:

بالمَواعِظِ تَنجَلی الغَفلَهُ؛

با اندرزهاست که (پرده) غفلت کنار مى‏رود.

(غرر الحکم، ح 4191 – منتخب میزان الحکمه، ص 598)
10-امام سجّاد علیه السلام

اللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وآلِهِ، ونَبِّهنی لِذِکرِکَ فی أوقاتِ الغَفلَهِ، وَاستَعمِلنی بِطاعَتِکَ فی أیّامِ المُهلَهِ، وَانهَج لی إلى مَحَبَّتِکَ سَبیلاً سَهلَهً، أکمِل لی بِها خَیرَ الدُّنیا وَالآخِرَهِ؛

بارالها ! بر محمّد و آل محمّد درود فرست و به هنگام غفلت، مرا به یاد خود هشیار ساز. به روزگار مهلت، مرا در راه طاعت خود به کار گیر و راه آسانى به سوى دوستى‏ات برایم بگشا که با آن، خیر دنیا و آخرت را بر من کامل گردانى.

(صحیفه سجّادیه، دعاء 20)
11- پیامبر صلى الله علیه و آله:

ألسّوقُ دارُ سَهوٍ وَ غَفلَهٍ فَمَن سَبَّحَ فیها تَسبیحَهً کَتَبَ اللهُ لَهُ بِها الفَ الفِ حَسَنَهٍ

بازار سرای بی خبری و غفلت است، پس هر که در آن تسبیح گوید خداوند برایش هزار هزار ثواب می نویسد

(کنز العمال ح9330)