رسول خدا – صلی الله علیه و آله- را سه پسر و چهار دختر بود که عبارتند از:
1- قاسم، که نخستین فرزند رسول خدا است، و پیش از بعثت در مکّه تولد یافت، و رسول خدا به نام وی «أبوالقاسم» کنیه گرفت، و نیز نخستین فرزندی است که از رسول خدا در مکّه وفات یافت و در آن موقع دو ساله بود.
2- زَیْنَب، دختر بزرگ رسول خدا که بعد از قاسم در سی سالگی رسول خدا تولّد یافت، و پیش از اسلام به ازدواج پسر خاله خود «أبوالعاص بن رَبیع» در آمد و پس از جنگ بَدْر به مدینه هجرت کرد و در سال هشتم هجرت در مدینه وفات یافت.
3- رُقَیَّه، که پیش از اسلام و بعد از زَیْنَب، در مکّه تولّد یافت و پیش از اسلام به عقد «عُتْبَه بن أبی لَهَب» در آمد و پس از نزول سوره «تَبّّتْ یَدا أبی لَهَبِ» و پیش از عروسی به دستور أبولَهَب و همسرش «أُمّ جَمیل» از وی جداگشت، و سپس به عقد «عُثْمان بن عَفّان» در آمد و در هجرت او ل مسلمین به حَبَشه با وی هجرت کرد و آنگاه به مکّه بازگشت و به مدینه هجرت کرد و در سال دوم هجرت سه روز بعد از بَدْر، همان روزی که مژده فتح بَدْر به مدینه رسید، وفات یافت.
4- أمّ کُلْثوم، که نیز در مکّه تولّد یافت و پیش از اسلام به عقد «عُتْبَه بن أبی لَهَبْ» در آمد و مانند خواهرش پیش از عروسی از «عُتْبَه» جدا شد، و در سال سوم هجرت به ازدواج «عُثمان بن عفّان» در آمد، و در سال نهم هجرت وفات کرد.
5- فاطمه ـ علیهاالسّلام ـ که ظاهراً در حدود پنج سال پیش از بعثت رسول خدا در مکّه تولّد یافت و در مدینه به ازدواج «أمیرالمؤمنین علی» ـ علیه السّلام ـ در آمد، و پس از وفات رسول خدا به فاصله ای در حدود چهل روز تا هشت ماه وفات یافت و نسل رسول خدا تنها از وی باقی ماند و یازده امام معصوم از دامن مطهّر وی پدید آمدند[1].
6- عبدالله که پس از بعثت رسول خدا در مکّه متولّد شد و «طیّب» و «طاهر» لقب یافت[2]. و در همان مکّه وفات کرد و پس از وفات او «عاص بن وائل سَهْمی» رسول خدا را «أبتر» خواند و خداوند سوره کوثر در پاسخ وی نازل گردید.
7- إبراهیم، که از «ماریّهْ قِبْطیّه» در سال هشتم هجرت در مدینه تولّد یافت و در سال دهم در 16 یا 18 یا 22 ماهگی سه ماه پیش از وفات رسول خدا[3] یا در هجدهم رجب[4] در مدینه وفات کرد.
[2] . ر.ک: ترجمه تاریخ یعقوبی، ج1، ص 375. اما به قول ابن اسحاق و ابن هشام و کلینی: رسول خدا سه پسر از خدیجه داشت: قاسم پیش از بعثت و طیب و سپس طاهر بعد از بعثت (ر.ک: سیره النبی،ج1، ص 206. اصول کافی، ج1، ص 439) برخی گفته اند: قاسم و طاهر پیش از اسلام و عبدالله که طیب لقب یافت پس از بعثت (ر.ک: أسدالغابه، ج1، ص 16).
[3] . جوامع السیره، ص 38-39.
[4] . مصباح المتهجد، ص 566.
ابراهیم آیتی- با اندکی تلخیص از کتاب تاریخ پیامبر اسلام(ص)، ص 76