امام حسین علیه‌السلام نگهبان وحی
بی‌تردید مهم‌ترین دست‌آورد قیام امام حسین علیه‌السلام حفظ و تحکیم احکام اسلام است؛ چرا که اگر حماسه عاشورا نبود به سبب تحریفاتی که سردمداران حکومت‌های جائر در مبانی اسلامی ایجاد کرده بودند امروز از حقیقت اسلام اثری نمی‌ماند. به حق باید گفت «الاسلام محمدیّ الحدوث و حسینیّ البقاء» است؛ یعنی دینی که حضرت محمد صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم از طرف خداوند آورد، به یاری فداکاری‌های امام حسین علیه‌السلام زمینه بقا و استمرارش فراهم شد. خداوند متعال در حدیث قدسی خطاب به پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم می‌فرمایند: «ای محمّد من حسین را نگهبان وحی قرار دادم و او را با شهادت عزیز و گرامی داشتم»، و این مؤید صادقی بر این مدعا است.

امام حسین علیه‌السلام و آیه تطهیر
به اتفاق علمای شیعه و سنی مفهوم اهل بیت در آیه: «انّما یریدُ اللّهَ لِیُذهِبَ عنکم الرِّجْسَ اهلَ الْبَیْتِ و یُطهّرکُم تطهیرا» شامل امام حسین علیه‌السلام نیز می‌شود. علامه «بهجت افندی» از علمای اهل سنت در این‌باره می‌نویسد: «امّت اسلامی بر این مطلب متفقند که این آیه در شأن پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم و علی علیه‌السلام و فاطمه علیه‌السلام و حسن علیه‌السلام و حسین علیه‌السلام نازل شده است» از ام سلمه نقل می‌کنند که گفته است: «این آیه در منزل من بر پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم نازل شد و رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم مصداق آن را علی و فاطمه و حسن و حسین علیهماالسلام ذکر کردند. من عرض کردم آیا من نیز مصداق این آیه هستم؟ حضرت فرمودند: تو در طریق خیر و منزلت خاصّ خودت قرار داری؛ اما مصداق اهل‌بیت نیستی».

صالحین در قرآن و حسین علیه‌السلام
در تفسیر آیه 69 سوره نساء که می‌فرماید: «… پیامبران و صِدّیقان و شهدا و صالحان کسانی هستند که خداوند متعال نعمت خود را بر آنان تمام کرده است، پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم فرمودند: «منظور از پیامبران در این آیه منم و منظور از صِدّیقان برادرم علی علیه‌السلام و منظور از شهدا عمویم حمزه و منظور از صالحان دخترم فاطمه علیه‌السلام و فرزندانش حسن و حسین علیه‌السلام است».

امام حسین و آیه «ذوی القربی»
خداوند متعال در قرآن کریم به پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم چنین دستور می‌دهد: «به مردم بگو در امر رسالت مزد و اجری از شما نمی‌خواهم، جز این‌که به ذوی القربی مودّت و محبّت داشته باشید». مفسران در تفسیر «ذوی‌القربی» می‌نویسند: منظور از «ذوی القربی» علی و فاطمه علیه‌السلام و فرزندان آن‌دو هستند. حتی از بسیاری از علمای اهل سنت نقل شده که منظور پیامبر از «قُربی»، علی علیه‌السلام و فاطمه علیه‌السلام و دو پسر آن دو است و پیامبر این عبارت را برای آن‌که کاملاً در اذهان بماند سه مرتبه تکرار نمودند.

امام حسین علیه‌السلام و آیه احکام
علی علیه‌السلام و خانواده‌اش در زمان حیات پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم به عنوان ادای نذر سه روز روزه به جای آوردند. هنگام افطار در هر سه روز نیازمندی به آنها مراجعه کرد و از آنها درخواست غذا کرد که هر سه‌بار مورد اجابت علی علیه‌السلام و خانواده‌اش قرار گرفت. هنگامی که پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم از ضعف و زردیِ رنگ ایشان پرسید، این آیه نازل شد: «یُطعمونَ الطَّعامَ علی حبُّه مسکینا و یتیما و اسیرا؛ این بزرگواران در راه رضای حق تبارک و تعالی مسکین و یتیم و اسیر را اطعام می‌کنند». و بدین‌سان خداوند علی، فاطمه حسن و حسین علیهماالسلام را می‌ستاید که چگونه با وجود نیاز به غذا، آن را در راه رضای خالق خود به بندگان دیگر او هدیه می‌کنند.
منبع: پایگاه حوزه