در سفر اعانت رفقا کند و از خدمت و کار کردن در حوائج ایشان مضایقه نکند تا حق تعالى از او هفتاد و سه اندوه برطرف کند ، و او را در دنیا از هم و غم پناه دهد و از او اندوه بزرگ روز قیامت را برطرف کند.

و روایت است که: حضرت امام زین العابدین علیه السّلام سفر نمى ‏کرد مگر با اشخاصى که نشناسند آن حضرت را، براى آن که در راه اعانت آن ها نماید، زیرا که هر گاه آن جناب را مى ‏شناختند، نمى‏ گذاشتند که آن حضرت کارى بکند.

و از اخلاق شریفه حضرت رسول صلّى الله علیه و آله نقل شده که وقتى، با اصحاب در سفر بود، خواستند گوسفندى بکشند؛ یکى گفت: کشتن گوسفند با من، دیگرى گفت: کندن پوست او با من و دیگرى گفت: پختن او با من، حضرت فرمود: جمع کردن هیزمش با من.
گفتند: یا رسول الله این کار را ما خواهیم کرد، شما زحمت نکشید. فرمود: مى‏ دانم شما این کار را خواهید کرد لکن من خوشم نمى ‏آید که از شما امتیازى پیدا کنم، زیرا که حق تعالى کراهت دارد که ببیند بنده خود را که، فضیلت داده خودش را به رفقایش.
و بدان که ثقیل ترین مردم در سفر نزد رفقا آن کسى است که با آن که اعضایش صحیح و سالم است تنبلى مى ‏کند و مشغول کارى نمى‏ شود و منتظر است که رفقاى او کارهاى او را بکنند.

‏(کتاب شریف مفاتیح الجنان/ حاج شیخ عبّاس قمی رحمه الله (محدّث قمی)/ ابتدای باب سوم‏)‏
(برگرفته از نرم افزار محدّث قمی رحمه الله، مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی (نور) قم)

حاج شیخ عبّاس قمی رحمه الله / ولادت در قم در سال 1294 ه ق هجرت به نجف در 18 سالگی / هجرت به مشهد در سال 1332 هجرى / هجرت به نجف در سال 1352 هجرى وفات ایشان در نجف اشرف، در شب 23 ذیحجّه سال 1359 ه ق = دوم بهمن 1319 ش در سنّ 65 سالگی و قبر شریفش در ایوان سوّم ناحیه شرقى باب القبله صحن شریف مرقد مطهّر حضرت على علیه السّلام، کنار قبر استادش علاّمه محدّث نورى رحمه الله است.