حدیث (1) رسول اکرم صلى الله علیه و آله :

مَن کانَ یُؤمِنُ بِاللّه و َالیَومِ الآخِرِ فَلیُکرِم ضَیفَهُ؛

هر کس به خدا و روز قیامت ایمان دارد،باید میهمانش را گرامى دارد.

کافى(ط-الاسلامیه) ج6، ص285، ح1
حدیث (2) رسول اکرم صلى الله علیه و آله :

اَلضَّیفُ یَنزِلُ بِرِزقِهِ وَ یَرتَحِلُ بِذُنوبِ أَهلِ البَیتِ؛

میهمان، روزى خود را مى آورد و گناهان اهل خانه را مى برد.

جامع الاخبار(شعیری) ص 136 – بحارالأنوار(ط-بیروت) ج 72، ص461، ح14

حدیث (3) رسول اکرم صلى الله علیه و آله :

کُلُّ بَیْتٍ لَا یَدْخُلُ فِیهِ الضَّیْفُ لَا یَدْخُلُهُ الْمَلَائِکَه

هر خانه اى که میهمان بر آن وارد نشود، فرشتگان واردش نمى شوند.

جامع الأخبار(شعیری) ص 136
حدیث (4) رسول اکرم صلى الله علیه و آله :

لا یَتَکَلَّفَنَّ أَحَدٌ لِضَیفِهِ مالا یَقدِرُ؛

هیچ کس نباید بیش از توانش خود را براى میهمان به زحمت اندازد.

نهج الفصاحه ص 679 ، ح 2520
حدیث (5) امام رضا علیه السلام :

أَنَّهُ دَعَاهُ رَجُلٌ فَقَالَ لَهُ عَلِیٌّ علیه السلام قَدْ أَجَبْتُکَ عَلَى أَنْ تَضْمَنَ لِی ثَلَاثَ خِصَالٍ قَالَ وَ مَا هِیَ یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ قَالَ لَا تُدْخِلْ عَلَیَّ شَیْئاً مِنْ خَارِجٍ وَ لَا تَدَّخِرْ عَنِّی شَیْئاً فِی الْبَیْتِ وَ لَا تُجْحِفْ بِالْعِیَالِ قَالَ ذَاکَ لَکَ یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ فَأَجَابَهُ عَلِیُّ بْنُ أَبِی طَالِب‏

مردى امیر المؤمنین علیه السلام را به میهمانى دعوت کرد . حضرت فرمودند : مى پذیرم به شرط این که سه قول به من بدهى . عرض کرد : چه قولى اى امیر المؤمنین؟ فرمودند : از بیرون چیزى براى من تهیه نکنى ، حاضرى خانه ات را از من دریغ ننمایى و به زن و فرزندانت اجحاف نکنى. عرض کرد : قبول مى کنم اى امیر المؤمنین . پس على بن ابى طالب علیه السلام دعوت او را پذیرفتند.

عیون اخبارالرضا ج 2 ، ص 42 ، ح 138
حدیث (6) امام صادق علیه السلام :

اِبنُ أبى یَعفورَ: رَأیتُ عِندَ أبى عَبدِاللّه  علیه السلام ضَیفا، فَقامَ یَوما فى بَعضِ الحَوائِج، فَنَهاهُ عَن ذلِکَ ، و قامَ بِنَفسِهِ إلى تِلکَ الحاجَهِ، و قالَ علیه السلام : نَهى رَسولُ اللّه  صلى الله علیه و آله عَن أن یُستَخدَمَ الضَّیفُ؛

ابن ابى یعفور : در خانه امام صادق علیه السلام میهمانى دیدم . روزى او براى انجام کارى برخاست . حضرت به او اجازه ندادند و شخصاً آن کار را انجام دادند و فرمودند : رسول خدا صلى الله علیه و آله از به کار گرفتن میهمان ، نهى فرموده است.

کافى(ط-الاسلامیه) ج6، ص283، ح1
حدیث (7) رسول اکرم صلى الله علیه و آله :

کَفى بِالمَرءِ إثما أن یَستَقِلَّ ما یُقَرِّبُ إلى إخوانِهِ و کَفى بِالقَومِ إثما أن یَستَقِلُّوا ما یَقرُبُ بِهِ إلَیهِم أخُوهُم؛

انسان را همین گناه بس، که آنچه را که تقدیم برادران میهمان خود مى کند کم شمارد و میهمان را همین گناه بس، که آنچه را که میزبانشان براى آنها فراهم مى کند کم شمارند.

محاسن ص414، ح165
حدیث (8) امام باقر علیه السلام :

إذا دَخَلَ أحَدُکُم عَلى أَخیهِ فى رَحلِهِ فَلیَقعُد حَیثُ یَأمُرُ صاحِبُ الرَّحلِ فَإنَّ صاحِبَ الرَّحلِ أَعرَفُ بِعَورَهِ بَیتِهِ مِنَ الدّاخِلِ عَلَیهِ؛

هرگاه یکى از شما به خانه برادرش وارد شد، هر جا صاحب خانه گفت همان جا بنشیند، زیرا صاحب خانه به وضع اتاق خود از میهمان آشناتر است.

بحارالأنوار(ط-بیروت) ج72، ص451، ح2
حدیث (9) رسول اکرم صلى الله علیه و آله :

اَلضَّیفُ یُلطَفُ لَیلَتَینِ، فَإذا کانَت لَیلَهَ الثالِثَهُ فَهُوَ مِن أَهلِ البَیتِ یَکُلُ ما أَدرَکَ؛

میهمان تا دو شب پذیرایى مى شود، از شب سوم جزو اهل خانه به شمار مى آید و هر چه رسید بخورد.

کافى(ط-الاسلامیه) ج6، ص283، ح1
حدیث (10) رسول اکرم صلى الله علیه و آله :

اِنَّ مِن حَقِ الضَّیفِ اَن یُکرَم وَ اَن یُعِدَّ لَهُ الخِلال؛

از حقوق میهمان است که میزبان او را احترام کند و برایش خلال دندان فراهم نماید.

کافى(ط-الاسلامیه) ج 6، ص 285، ح 3
حدیث (11) امام على علیه السلام :

رَأَى أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ حَزِیناً فَقِیلَ لَهُ مِمَّ حُزْنُکَ قَالَ لِسَبْعٍ أَتَتْ لَمْ یَضِفْ إِلَیْنَا ضَیْف‏

مناقب آل ابى طالب(ابن شهر آشوب) ج 2 ، ص 73
حدیث (12) امام صادق علیه السلام :

اِذا اَتاکَ اَخوکَ فَآتِهِ بِما عِندَکَ وَ اِذا دَعَوتَهُ فَتَکَلَّف لَهُ؛

هرگاه برادرت ناخوانده بر تو وارد شد، همان غذایى که در خانه دارى برایش بیاور و هرگاه او را دعوت کردى در پذیرایى از او خودت را به زحمت بینداز.

کافی(ط-الاسلامیه) ج 6 ، ص 275 ، ح 6 – محاسن ص 410، ح 138
حدیث (13) رسول اکرم صلى الله علیه و آله :

مَنْ أَحَبَّ أَنْ یُحِبَّهُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ فَلْیَأْکُلْ مَعَ ضَیْفِهِ

هر کس دوست دارد که خدا و رسولش او را دوست داشته باشند، با میهمان خود غذا بخورد.

مجموعه ورام  ج 2، ص 116
حدیث (14) امام صادق علیه السلام :

اِذا دُعىَ اَحَدُکُم اِلى  طَعامٍ فَلا یَستَتبِعَنَّ وَ لَدَهُ فَاِنَّهُ اِن فَعَلَ ذلکَ، کانَ حَراماً وَ دَخَلَ غاصِباً؛

هرگاه یکى از شما به میهمانى دعوت شد، فرزندش را به دنبال خود راه نیندازد که اگر چنین کند، کار حرامى کرده و غاصبانه وارد خانه میزبان شده است.

کافى(ط-الاسلامیه) ج 6 ، ص 270، ح 1
حدیث (15) رسول اکرم صلى الله علیه و آله :

اَلضّیافَهُ اَوَّلُ یَومٍ وَ الثانى وَ الثالثُ وَ ما بَعدَ ذلِکَ فَاِنَّها صَدَقَهٌ تُصَدّق بِها عَلَیهِ؛

میهمانى یک روز و دو روز و سه روز است، بعد از آن هر چه به او دهى صدقه محسوب مى شود.

کافى(ط-الاسلامیه) ج 6 ، ص 283، ح 2
حدیث (16) امام على علیه السلام :

ثَلَاثٌ لَا یُسْتَحْیَا مِنْهُنَّ خِدْمَهُ الرَّجُلِ ضَیْفَهُ وَ قِیَامُهُ عَنْ مَجْلِسِهِ لِأَبِیهِ وَ مُعَلِّمِهِ وَ طَلَبُ الْحَقِّ وَ إِنْ قَل‏

از سه کار حیا نباید کرد: خدمت به میهمان، از جا برخاستن در برابر پدر و آموزگار خویش و طلب حق گرچه اندک باشد.

تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 69 ، ح 978
حدیث (17) امام صادق علیه السلام :

اَلمَکارِمُ عَشرٌ ، فَإنِ استَطَعتَ أن تَکونَ فیکَ فَلتَکُن… : صِدقُ الَباسِ ، وَ صِدقُ اللِّسانِ ، و َأداءُ الأمانَهِ ، وَ صِلَهُ الرَّحِمِ ، و َإقراءُ الضَّیفِ ، وَ إطعامُ السّائِلِ ، و َالمُکافاهُ عَلىَ الصَّنائعِ ، و َالتَّذَمُّمُ لِلجارِ ، و َالتَّذَمُّمُ لِلصّاحِبِ ، و َرَأسُهُنَّ الحَیاءُ؛

مکارم ده تاست : اگر مى توانى آنها را داشته باش … : استقامت در سختى ها، راستگویى، امانتدارى، صله رحم، میهمان نوازى، اطعام نیازمند، جبران کردن نیکى ها، رعایت حق و حرمت همسایه، مراعات حق و حرمت رفیق و در رأس همه، حیا.

کافی(ط-الاسلامیه) ج 2 ، ص 55 و 56 ، ح 1
حدیث (18) رسول اکرم صلى الله علیه و آله :

لا تَزالُ اُمَّتى بِخَیرٍ ما تَحابّوا و َاَقامُوا الصَّلاهَ و َآتَوُا الزَکاهَ و َقَروا الضَّیفَ… ؛

امّتم همواره در خیر و خوبى اند تا وقتى که یکدیگر را دوست بدارند، نماز را برپا دارند، زکات بدهند و میهمان را گرامى بدارند…

امالى(طوسى) ص 647 ، ح 1340
حدیث (19) امام رضا علیه السلام:

تزاوَرُوا تَحـابـّوا و تَصـافَحُـوا و لا تَحـاشَمُـوا

به دیدن یکدیگر روید تا یکدیگر را دوست داشته باشید و دست یکدیگر را بفشارید و به هم خشم نگیرید.

بحارالانوار(ط-بیروت) ج 75 ، ص 347
حدیث (20) امام کاظم علیه ‏السلام :

اِنَّ رَسولَ اللّه‏ِ صلی الله علیه و آله کانَ اِذا اَتاهُ الضَّیْفُ اَکَلَ مَعَهُ وَ لَمْ یَرْفَعْ یَدَهُ مِنَ الْخِوانِ حَتّى یَرْفَعَ الضَّیْفُ یَدَهُ؛

رسول خدا صلی الله علیه و آله هرگاه میهمان داشتند، با او غذا مى ‏خوردند و دست از سفره و غذا نمى‏ کشیدند، تا آن‏که میهمان دست از غذا خوردن بکشد.

کافى(ط-الاسلامیه) ج 6، ص 286 ، ح 4