مفضل بن عمر گوید: خدمت ابوالحسن موسی بن جعفر علیه‌‏السلام رسیدم، مشاهده نمودم که پسرش (علی بن موسی‌الرضا علیه‏‌السلام) در آغوشش می‏‌باشد و او را می‏‌بوسد و بر شانه‏‌اش می‏‌گذارد و او را در آغوش می‏‌فشارد و می‏‌فرماید: پدرم فدایت! چه رایحه‏‌ی دل انگیز و خوی پاک و برتری آشکاری داری! گفتم: فدایت شوم، مهر این کودک آن چنان در دلم جای گرفت که جز مهر شما محبت کسی بدان حد به دلم راه نیافته است.
فرمود: ای مفضل، منزلت او نسبت به من مانند منزلت من نسبت به پدرماست، خاندانی که برخی از ایشان از برخی دیگرند و البته خدا بسیار شنوای داناست.
گفتم: آیا او بعد از شما امام و صاحب این امر خواهد بود؟ فرمود: آری، کسی که او را پیروی نماید هدایت یابد و کسی که نافرمانیش کند کافر می‏‌شود.