بیست سال گریه

قال الصادق علیه السلام:” بکى على بن الحسین علیه السلام عشرین سنه و ما وضع بین یدیه طعام الا بکى.”

امام صادق علیه السلام فرمود: امام زین العابدین علیه السلام بیست ساله (به یاد عاشورا) گریست و هرگز طعامى پیش روى او نمى‏گذاشتند مگر این که گریه مى‏کرد. (بحارالانوار،ج 46، ص 108)
ادب سوگوارى

قال الصادق علیه السلام: “لما مات ابراهیم بن رسول الله صلى الله علیه و آله و سلم حملت عین رسول الله بالدموع ثم قال النبى صلى الله علیه و آله و سلم: تدمع العین و یحزن القلب و لا نقول ما یسخط الرب و انا بک یا ابراهیم لمحزونون. ”

امام صادق علیه السلام فرمود: چون ابراهیم پسر رسول خدا از دنیا رفت، چشم پیامبر پر از اشک شد. سپس پیامبرفرمود: چشم، اشکبار مى‏شود و دل غمگین مى‏گردد، ولى چیزى نمى‏گوییم که خدا را به خشم آورد، و ما در سوگ تو اى ابراهیم اندوهناکیم. (بحارالانوار،ج 22، ص157)
چشمهاى اشکبار

قال الصادق علیه السلام: “من ذکرنا عنده ففاضت عیناه حرم الله وجهه على النار. ”

امام صادق علیه السلام فرمود: نزد هر کس که از ما (و مظلومیت ما) یاد شود و چشمانش پر از اشک گردد، خداوند چهره‏اش را بر آتش دوزخ حرام مى‏کند. (بحارالانوار،ج 44، ص285)
احیاء خط اهل بیت علیهم السلام

قال الصادق علیه السلام: ” تزاوروا و تلاقوا و تذاکروا و احیوا امرنا.”

امام صادق علیه السلام فرمود: به زیارت و دیدار یکدیگر بروید، با هم به سخن و مذاکره بنشینید و امر ما را — کنایه از حکومت و رهبرى- زنده کنید. (بحارالانوار،ج 71، ص352)
مجالس حسینى

قال الصادق علیه السلام للفضیل:”تجلسون و تحدثون؟ فقال: نعم، قال: ان تلک المجالس احبها فأحیوا امرنا، فرحم الله من احیى امرنا.”

امام صادق علیه السلام از «فضیل» پرسید: آیا (دور هم) مى‏نشینید و حدیث و سخن مى‏گویید؟ گفت: آرى ‏فرمود: اینگونه مجالس را دوست دارم، پس امر(امامت) ما را زنده بدارید. خداى رحمت کند کسى را که امر و راه ما را احیا کند. (وسائل الشیعه، ج 10، ص392)
اشکهاى ارزشمند

قال الصادق علیه السلام: “..رحم الله دمعتک، اما انک من الذین یعدون من اهل الجزع لنا و الذین یفرحون لفرحنا و یحزنون لحزننا، اما انک سترى عند موتک حضور آبائى لک… ”

امام صادق علیه السلام به «مسمع» که از سوگواران و گریه کنندگان بر عزاى حسینى بود، فرمود: خداى، اشک تو را مورد رحمت قرار دهد. آگاه باش، تو از آنانى که از دلسوختگان ما به شمار مى‏آیند، و از آنانى که با شادى ما شاد مى‏شوند و با اندوه ما غمگین مى‏گردند. آگاه باش! تو هنگام مرگ، شاهد حضور پدرانم بر بالین خویش خواهى بود. (وسائل الشیعه،ج 10، ص397)
دلهاى سوخته

قال الصادق علیه السلام: “اللهم…و ارحم تلک الأعین التى جرت دموعها رحمه لنا و ارحم تلک القلوب التى جزعت و احترقت لنا و ارحم الصرخه التى کانت لنا.”

امام صادق علیه السلام بر سجاده خود نشسته و بر زائران و سوگواران اهل بیت، چنین دعا مى‏کرد و مى‏فرمود: خدایا…آن دیدگان را که اشکهایش در راه ترحم وعاطفه بر ما جارى شده و دلهایى را که به خاطر ما نالان گشته و سوخته و آن فریادها و ناله‏هایى را که در راه ما بوده است، مورد رحمت قرار بده. (بحارالانوار،ج 98، ص8)
گریه بر مظلومیت شیعه

قال الصادق علیه السلام: “من دمعت عینه فینا دمعه لدم سفک لنا او حق لنا نقصناه او عرض انتهک لنا او لأحد من شیعتنا بوأه الله تعالى بها فى الجنه حقبا.”

امام صادق علیه السلام فرمود: هر کس که چشمش در راه ما گریان شود، به خاطر خونى که از ما ریخته شده است، یا حقى که از ما گرفته‏اند، یا آبرویى که از ما یا یکى از شیعیان ما برده وهتک حرمت کرده‏اند، خداى متعال به همین سبب، او را در بهشت جاودان، براى ابد جاى مى‏دهد. (امالى شیخ مفید، ص175)
ثواب بى حساب

قال الصادق علیه السلام:” لکل شیى‏ء ثواب الا الدمعه فینا. ”

امام صادق علیه السلام فرمود: هر چیزى پاداش و مزدى دارد، مگر اشکى که براى ما ریخته شود – که چیزى با آن برابرى نمى‏کند و مزد بى اندازه دارد-. (جامع احادیث الشیعه،ج 12، ص548)
کوثر و اشک

قال الصادق علیه السلام: “ما من عین بکت لنا الا نعمت بالنظر الى الکوثر و سقیت منه. ”

امام صادق علیه السلام فرمود: هیچ چشمى نیست که براى ما بگرید، مگر این که برخوردار از نعمت نگاه به «کوثر» مى‏شود و از آن سیرابش مى‏کنند. (جامع احادیث الشیعه، ج 12، ص554)
گریه آسمان

عن الصادق علیه السلام: “یا زراره! ان السماء بکت على الحسین اربعین صباحا. ”

امام صادق علیه السلام فرمود: اى زراره! آسمان چهل روز، در سوگ حسین بن على علیهما السلام گریه کرد. (جامع احادیث الشیعه،ج 12، ص552)
گریه و اندوه مطلوب

قال الصادق علیه السلام:”کل الجزع و البکاء مکروه سوى الجزع و البکاء على الحسین علیه السلام. ”

امام صادق علیه السلام فرمود: هر نالیدن و گریه‏اى مکروه است، مگر ناله و گریه بر حسین علیه السلام. (بحارالانوار،ج 45، ص313)
پیامبر صلى الله علیه و آله و سلم و گریه بر شهید

قال الصادق علیه السلام: “ان النبى لما جائته وفاه جعفر بن ابى طالب و زید بن حارثه کان اذا دخل بیته کثر بکائه علیهما جدا و یقول: کانا یحدثانى و یؤانسانى فذهبا جمیعا.”

امام صادق علیه السلام فرمود: وقتى خبر شهادت جعفر بن ابى طالب و زید بن حارثه به پیامبر خدا رسید، از آن پس هر گاه وارد خانه‏ مى‏شد، بر آن دو شهید به شدت مى‏گریست و مى‏فرمود : آن دو شهید، با من هم سخن و همدم و انیس بودند، و هر دو رفتند! (من لا یحضره الفقیه، ج 1، ص177)
نفسهاى تسبیح

قال الصادق علیه السلام:”نفس المهموم لظلمنا تسبیح و همه لنا عباده و کتمان سرنا جهاد فى سبیل الله.ثم قال ابو عبد الله علیه السلام: یجب ان یکتب هذا الحدیث بالذهب.”

امام صادق علیه السلام فرمود: نفس کسى که به خاطر مظلومیت ما اندوهگین شود، تسبیح است و اندوهش براى ما،عبادت است و پوشاندن راز ما جهاد در راه خداست. سپس امام صادق علیه السلام افزود: این حدیث را باید با طلا نوشت! (امالى شیخ مفید، ص 338)
فرشتگان سوگوار

قال الصادق علیه السلام: “اربعه الاف ملک عند قبر الحسین علیه السلام شعث غبر یبکونه الى یوم القیامه. ”

امام صادق علیه السلام فرمود: چهارهزار فرشته نزد قبر سید الشهدا علیه السلام ژولیده و غبارآلود، تا روز قیامت بر آن حضرت مى‏گریند. (کامل الزیارات، ص 119)
گریه بر حسین علیه السلام

قال الرضا علیه السلام: “یا ابن شبیب! ان کنت باکیا لشى‏ء فابک للحسین بن على بن ابى طالب علیه السلام فانه ذبح کما یذبح الکبش. ”

امام رضا علیه السلام به «ریان بن شبیب» فرمود: اى پسر شبیب! اگر بر چیزى گریه مى‏کنى، بر حسین بن على بن ابى طالب علیه السلام گریه کن، چرا که او را مانند گوسفند سر بریدند. (بحارالانوار،ج 44، ص 286)
مجالسى به یاد ائمه علیهم السلام

قال الرضا علیه السلام: “من جلس مجلسا یحیى فیه امرنا لم یمت قلبه یوم تموت القلوب. ”

امام رضا علیه السلام فرمود: هر کس در مجلسى بنشیند که در آن، امر (و خط و مرام ما) احیا مى‏شود، دلش در روزى که دلها مى‏میرند، نمى‏میرد. (بحارالانوار، ج 44، ص278)
آثار گریستن بر حسین علیه السلام

قال الرضا علیه السلام: “فعلى مثل الحسین فلیبک الباکون فان البکاء علیه یحط الذنوب العظام. ”

امام رضا علیه السلام فرمود: گریه کنندگان باید بر کسى همچون حسین علیه السلام گریه کنند، چرا که گریستن براى او، گناهان بزرگ را فرو مى‏ریزد. ( بحارالانوار، ج 44، ص284)
اشک و آمرزش گناه

قال الرضا علیه السلام: “یابن شبیب! ان بکیت على الحسین علیه السلام حتى تصیر دموعک على خدیک غفر الله لک کل ذنب اذنبته صغیرا کان او کبیرا قلیلا کان او کثیرا. ”

امام رضا علیه السلام فرمود: اى پسر شبیب! اگر بر، حسین علیه السلام آن قدر گریه کنى که اشکهایت بر چهره‏ات جارى شود، خداوند همه گناهانت را که مرتکب شده‏اى مى‏آمرزد، کوچک باشد یا بزرگ، کم باشد یا زیاد. (امالى صدوق، ص112)
همدلى با عترت

قال الرضا علیه السلام: “ان سرک ان تکون معنا فى الدرجات العلى من الجنان فاحزن لحزننا و افرح لفرحنا. ”

امام رضا علیه السلام به ریان بن شبیب فرمود: اگر تو را خوشحال مى‏کند که در درجات والاى بهشت با ما باشى، پس در اندوه ما غمگین باش و در شادى ما خوشحال باش. (جامع احادیث الشیعه،ج 12، ص549)

جواد محدثی