احسان سبب دوستى و محبت است. اساس ایمان احسان کردن به مردمان است. زیور اسلام ، انجام دادن نیکو کارى است.
احسان و نیکو کارى بدى را محو مى ‌سازد بهترین فضیلت ‌ها احسان به کسى است که (نسبت به شما) بدى کرده..
کریم آن کسى است که آغاز به احسان کند (نه این که احسان دیگرى را به احسان پاداش دهد)
انسان نیکو کار زنده است و گر چه به گورستان منتقل گشته و از این جهان رفته باشد.
با برادران ایمانى با احسان مصاحبت کن و گناهان و خطا کارهایشان را با گذشت و آمرزش بپوشان.
خوشا به حال کسى که به بندگان خدا احسان کند و براى معاد خود توشه برگیرد.
بر شما باد به نیکو کارى و خوشرفتارى و احسان به خویشان و همسایگان که این هر دو ، عمرها را طولانى و شهرها را آباد گرداند.
هیچگاه انسان به بندگى در نیاید تا آن گاه که احسان او را فرا گیرد
کسى که به مردم احسان کند محبت و دوستى آنها نسبت به او پاینده خواهد بود.
اگر احسان به صورت شخصى‌ در مى ‌آمد (مجسم مى ‌شد) او را به شکلى زیبا مشاهده مى ‌کردید که زیبایى ‌اش بر همه جهانیان فائق بود.
منبع: غرر الحکم، باب احسان