ابی شبل گفت حضرت صادق (علیه السلام) قبل از آنکه من چیزی بگویم ابتداءاً فرمود: شما ما را دوست دارید و مردم دشمن می دارند. شما ما را تصدیق کردید مردم تکذیب. شما مراعات حق ما را نمودید سایرین جفا کردند. خداوند زندگی شما را از نظر توفیق و هدایت و رحمت مانند زندگی ما قرار داده و مردن شما را از لحاظ رسیدن به سعادت ابدی مانند مردن ما.
توجه داشته باش به خدا سوگند فاصله بین یکی از شماها و روشن شدن چشمش به دیدن بهشت و مشاهده حضرت رسول (صلی الله علیه و آله و سلم) و ائمه (علیهم السلام) و شنیدن بشارت از آنها فقط به همین است که جانش به اینجا برسد با دست به طرف گلوی خود اشاره نموده پوست گلو را کشید این سخن را تکرار فرمود باز تکرار فرمود قانع نشد تا به دین طریق قسم یاد کرد و الله الذی لا اله الا هو لحدثنی ابی محمد بن علی (علیه السلام) بذلک.
سوگند به پروردگاری که جز او خدائی نیست این سخنان که به تو گفتم پدرم محمد بن علی امام باقر (علیه السلام) برایم حدیث کرده.
فرمود ابا شبل راضی نیستید که شما نماز بخوانید آنها هم بخوانند خداوند از شما قبول کند ولی از آنها نکند، شما زکات بدهید آنها هم بدهند از شما قبول شود، از آنها نشود راضی نیستید شما حج آورید، آنها هم بجا آورند از شما بپذیرند ولی از آنها پذیرفته نشود. نماز و زکات و حج قبول نمی شود مگر از شما. از خدای بپرهیزید، اکنون در زمانی هستید که حکومت در دست مخالفین ما است، ادای امانت کنید آنگاه که مردم از هم تمیز داده شوند هر کسی در پی هوای خویش می رود ولی شما بحق می پیوندید اگر از ما فرمانبرداری کنید.
اکنون مگر قضاوت و فرمانداران و صاحبان مسائل از آنها نیست؟ عرض کردم چرا! فرمود از خدای بپرهیزید شما را قدرت مقابله با تمام مردم نیست هر دست از مردم به طرفی رفتند ولی شما راهی را رفتید که خدا می خواهد.
خداوند از بین بندگانش حضرت محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) را اختیار کرد شما نیز برگزیده خدا را اختیار نمودید. از خدای بپرهیزید، امانات را به صاحبانش برسانید چه سیاه باشند و چه سفید. از خوارج و نهروان باشند یا از ناصبیهای شام.(12)

12) روضه کافی، ص 236.