نویسنده:جواد محدثی

مشعله ها، همیشه باز دارنده انسان از تلاش های پیش برنده است. آفت های جسمی و بیماری ها، سرعت پرواز انسان را می کاهد. خوشبخت کسی است که تنی سالم و فرصتی و فراغتی آزاد داشته باشد تا بتواند به آنچه که «باید» برسد و دست یابد. پیامبر، – که درود خدا بر او و خاندان پاکش باد- در سخنانش با ابوذر، با یادآوری این مطلب، این درس بزرگ را می دهد که باید از فرصت ها، تندرستی ها، توانایی ها، فراغت ها و جوانی ها، حداکثر استفاده را برد. پس از بیان این نکته که بیشتر مردم در دو نعمت؛ «صحت و فراغت» مغبون و زیان زده اند، می فرماید:
«… ای ابوذر! پنج چیز را قبل از پنج چیز، قدر بشناس و غنیمت بدان:
1. جوانیت را، قبل از پیری،
2. تندرسیت را، قبل از بیماری،
3. داراییت را، قبل از تنگدستی،
4. فراغتت را، قبل از گرفتاری،
5. زندگیت را، قبل از مرگ … (1)»
راستی چه درس شگفت و بزرگ و حکیمانه ای! مگر نه اینکه سرمایه های سودآور انسان در بازار زندگی، عبارت است از: جوانی، سلامتی، امکانات مادی، فراغت، و سرمایه ی عمر؟! و مگر نه اینکه آفت هر یک از این ها، در کنارش بیان شده است؟
اگر بتوانیم در جوانی، کاری برای پیری بکنیم، اگر بتوانیم از تندرستی، بهره ی کامل ببریم، اگر موفق شویم «مال» را در جای درست خود، مصرف و خرج کنیم، اگر از فرصت های گران بها، حداکثر استفاده بگیریم، و اگر از عمر گران مایه، برای خانه ی ابدی و سرای آخرت، ره توشه ای برداریم، دیگر چه غم و اندوهی؟
بیشتر زیان زدگان، کسانی اند که گوهر وقت را، رایگان از دست می دهند. مگر می توان وقت رفته را باز آورد؟ … هرگز!
از رسول خدا بشنویم:
«… ای ابوذر! از این که کاری را به آینده موکول کنی و کار امروز را به فردا بیفکنی (تسویف) بپرهیز.
تو امروز، در مقابل امروزت هستی، از آینده چه خبر داری؟
اگر فردایی داشتی، برای فردایت چنان باش که برای امروزت بودی. و اگر به فردا نرسیدی، بر کوتاهی و قصور امروز، اندوه نخواهی داشت.» (2)

پی نوشتها:

1. بحار، ج 74، ص 72. ( یا أباذر، اغتنم خمسا قبل خمس – شبابک قبل هرمک و صحتک قبل سقمک و غناک قبل فقرک و فراغک قبل شغلک و حیاتک قبل موتک. یا أباذر، ایاک و التسویف بأملک فانک بیومک و لست بما بعده – فان یکن غد لک فکن فی الغد کما کنت فی الیوم – و ان لم یکن غد لک لم تندم علی ما فرطت فی الیوم.)
2. همان.
منبع: ماهنامه ی خلق شماره ی دوم