نویسنده: دکتر هرمزدیار کیانمهر

جعفری ( parsley ) با نام علمی ( Carum petroselinum ) و نام های مترادف Petroselinum crispum و P. sativum متعلق به خانواده چتریان (1) است. جعفری یکی از سبزیجات مورد علاقه ی ایرانیان است و مصارف زیادی دارد. واریته های مختلفی از آن ایجاد شده که برخی نیز مانند هویج ریشه و غده ایجاد می نمایند.
جعفری یک گیاه دوساله است، به این صورت که سال اول ایجاد سبزی خوراکی نموده لیکن سال دوم گل و میوه تولید می نماید. زمینی که برای کاشت جعفری استفاده می شود بایستی کاملاً نرم و سست باشد و با کود حیوانی مخلوط شده باشد. خاک آن همچنین بایستی نشت کامل داشته باشد. زمین را در مکان آفتاب رو و یا آفتاب و سایه انتخاب نمایید. بذر را در اوایل بهار هنوز که هوا خنک است بکارید و آبیاری نمایید. در طول بهار و تابستان می توانید از آن استفاده نمایید. هر چند مرتبه که جعفری را برداشت نمایید دو مرتبه سبز می شود. موقع برداشت سعی کنید که بته را کاملاً از بن قطع ننمایید ( به اندازه 4- 3 سانتی متر از سطح زمین فاصله بگذارید) تا جوانه انتهایی صدمه نبیند و دو مرتبه رویش نماید. کودهای شیمیایی ( به خصوص اوره ) در رشد آن بسیار مؤثر است. هر دو هفته یک بار با کود اوره تغذیه نمایید. کود را درست قبل از آبیاری بپاشید. برخی از واریته ها مقاوم هستند و تمام زمستان را چنانچه خیلی سرد و یخبندان نشود محصول خواهند داد. معمولاً جعفری در آخر سال به گل می نشیند و بذر تولید می کند. برای تأمین بذر سال آینده خود می توانید چند بته سالم و خوب را در حاشیه کرت برای تولید بذر حفظ نمایید. بذر جعفری را همچنین می توانید در پاییز بکارید. در این حالت قبل از زمستان سبز شده و ریشه آن تقویت شده و در بهار و تابستان سال بعد محصول خوبی به شما خواهد داد. جعفری علاوه بر این که جزء سبزیجات مورد علاقه بسیاری است گفته می شود که معالج برخی از ناراحتی ها مانند باد مفاصل، اختلالات جریان خون، اختلالات قاعدگی نیز می باشد.

حشرات ممکن است به گیاه آسیب برسانند و از برگها تغذیه نمایند. قارچ ها و ویروس های بیماری زا نیز ممکن است به محصول آسیب برسانند.

پی نوشت ها :

1. Umbelliferae.
منبع مقاله :
کیانمهر، هرمزدیار، (1388)، گل های آپارتمانی و سبزیکاری، تهران: آییژ، چاپ اول