روزى رسول اکرم (صلى الله علیه و آله و سلم) به اصحاب خود فرمودند فقیر و بینوا کیست؟ اصحاب جواب دادند کسى که درهم و دینارى نداشته و دستش از مال دنیا تهى باشد. فرمود:آنکه شما مى گوئید فقیر نیست بینوا کسى است که در عرصات قیامت بیاید و حق اشخاصى به گردن او باشد. به این طریق که یک نفر را زده و دیگرى را ناسزا گفته حق شخص ثانى را ضایع نموده و یا غصب کرده، اگر حسنات و کار خوبى داشته باشد در قبال حقوق مردم از او مى گیرند و مى دهند به صاحبان حقوق و چنانچه حسناتى نداشته باشد از گناهان کسانى که بر این شخص حقى دارند برداشته مى شود و آن گناهان را بر او بار مى کنند و بینوا چنین کس است. همین موضوع منظور خداوند تبارک و تعالى در این آیه شریفه است و لیحملن اثقالهم و اثقالا مع اثقالهم؛ بارهاى سنگین خود را برمى دارند و بارهاى سنگین دیگرى را بر دوش آنها مى گذارند.(1)

1- انوار نعمانیه ، ص 349.

منبع: اگاه شویم،حسن امیدوار،جلد چهارم.