امامان ما گاهی در قالب یک مثال وتشبیه به اندازه ی یک کتاب با ما حرف زده اند و حدیث زیبایی است از امیر المؤمنین علیه السلام که فرمود : « المؤمن مراه المؤمن » نکاتی جالب از این حدیث استفاده می شود که حاوی آئین دوست یابی است:
1- آینه عیب وایراد و آلودگیها را نشان می دهد . مؤمن هم باید عیب برادرش را بگوید وترس وخجالت مانع نشود.
2- آینه در کنار عیبها زیبایی ها را هم نشان می دهد. مؤمن هم باید در کنار نقاط منفی نقاط مثبت را هم مطرح کند.
3- آینه عیب را او برو می گوید مؤمن هم نباید غیبت کند بلکه به خود شخص بگوید
دوست دارم که دوست عیب مرا همچوآینه روبر گوید
نه چنان نشانه با هزار زبان پشت سر رفته موبه موگوید
4- آینه عیب را بی سر و صدا می گوید مؤمن هم باید آرام بدون اینکه دادوفریادوآبروریزی کند برادرانه عیب برادرش را مطرح کند.
5- آینه عیب را بزرگ نمی کند به همان اندازه که هست نشان می دهد مؤمن هم باید انصاف داشته باشد عیب برادرش را بزرگ نکند.
6- آینه بخاطر صاف بودنش عیب را می گوید مؤمن هم باید روی صفا و صمیمت نه کینه انتقاد کند.
7- برای آینه همه ی مردم یکسان هستند برای او تفاوتی ندارد شهری و روستایی یا سواد و بی سواد صاحب مقام و ثروت و … مؤمن هم نباید تحت تأثیر شخصیت افراد قرار گیرد بلکه باید بخاطر خداوند انتقاد کند.
8- اگر آینه را بشکنند هر قطعه ای از آینه های شکسته کارش خودش را می کند دست بردار نیست مؤمن هم هر چه تحت فشار قرار گیرد ساکت نمی شود وانتقاد خود را می کند.
9- اگر روی آینه گرد و غبار بنشیند دیگر عیب را نشان نمی دهدو مؤمن هم اگر خودش آلوده باشد حرفش اثر نمی کند.
10- ما از مقابل آینه راضی بر می گردیم هیچوقت از آینه ناراحت وعصبانی نمی شویم .لذت می بریم که عیب ما را گفت و جلو رسوایی ما را گرفت مؤمن هم وقتی عیب ما را گفت نباید از او رنجیده شویم.
منبع: همراه با نماز محسن قرائتی ، ص 55