حدیث اول: کمـال ایمـان

قال الرضا علیه السلام:
لا یَسْتَکْمِلُ عَبْدٌ حَقیقَهَ الایمـانِ حَتّى تَکُونَ فیهِ خِصالٌ ثـَلاثٌ: اَلتـَفـَقـُّهُ فىالدّینِ، وَ حُسْنُ التَّقْدیرِ فِى الْمَعیشَهِ وَالصَّبْرُ عَـلَى الرَّزایا.
[تحف العقول، ص 446.] امام رضا علیه السلام فرمود: هیـچ بنده اى به کمال حقیقى ایمان نمى رسد، تا اینکه این سه خصلت در او باشد: دین شـناسى. اندازه و برنامه ریزى در زندگى. شکیبایى بر سختیها و ناملایمات.
حدیث دوم: مراحل سه‏گانه ایمـان
وَ عَنِ الرِّضا علیه السلام:
اَلاْءیمـانُ هـُوَ مَعْرِفـَهٌ بِالْقـَلْبِ وَ اِقْرارٌ بِالّلِسانِ وَ عَمَلٌ بِالْأرْکانِ.
[تحف العقول، ص 422.] امام رضا علیه السلام فرمود: ایمان عبارت است از: شناخت قلبى، اعتراف زبانى، عمل با اعضاء وجوارح
حدیث سوم: نشـانه‏ هاى مـؤمن
وَ قالَ الرِّضا علیه السلام:
اَلْمُؤمِنُ اِذا غَضِبَ لَمْ یُخْرِجْهُ غَضَبُهُ عَنْ حَقٍّ، وَ اِذا رَضِىَ لَمْ یُدْخِلْهُ رِضاهُ فى باطِلٍ، وَ اِذا قَدَرَ لَمْ یَأْخُذْ اَکْثَرَ مِنْ حَقِّهِ.
[بحار الانوار، ج 75، ص 355.] امام رضا علیه السلام فرمود: مؤمن، هرگاه خشمگین شود، غضبش او را از حق بیرون نمى برد و هرگاه خرسند شود، خوشنودیش او را به باطل نمى کشاند و هرگاه قدرت یابد، بیش از حق خودش بر نمى دارد.
حدیث چهارم: عشـق آل محـمّد صلى ‏الله‏ علیه‏ و‏آله
وَ عَن أبِى الحَسَن الرِّضا علیه السلام:
لایُحِبُّنا کافِرٌ وَلا یُبْغِضُنا مُؤْمِنٌ، وَ مَنْ ماتَ وَهُوَ یُحِبُّنا کانَ عَلَى اللّه ِ حَقّا اَنْ یَبْعَثَهُ مَعَنا.
[مسند الامام الرضا علیه السلام ، ج 1، ص 358.] امام هشتم علیه السلام فرمود: هیچ کافرى ما را دوست نمى دارد و هیچ مؤمنى دشمن ما نمى شود. هرکس با محبّت ما اهل بیت بمیرد، بر خداوند حتمى است که او را در قیامت با ما برانگیزد.
حدیث پنجم: رهـبرى
وَ قالَ الرِّضا علیه السلام:
اِنَّ الإمامَهَ زِمامُ الدّینِ وَ نِظامُ الْمُسْلِمینَ وَ صـَلاحُ الدُّنیـا وَ عِـزُّ الْمـُؤْمِنینَ.
[اصول کافى، ج 1، ص 200.] امام رضا علیه السلام فرمود: امامت و رهبرى، رشته دارى دین و نظام بخشى مسلمانان است و مـوجب اصـلاح دنیـا و عزّت و سربلندى مؤمنان است.
حدیث ششم: زائـر امـام رضــا علیه ‏السلام
وَ عَنِ الرِّضا علیه السلام:
اِنَّ زُوّارَ قَبْرى لَأَکْرَمُ الْوُفُودِ عَلَى اللّه ِ یَوْمَ الْقِیامَهِ، وَ ما مِنْ مُؤْمِنٍ یَزُورُنى فَیُصیبُ وَجْهَهُ مِنَ الْماءِ اِلاّ حَرَّمَ اللّه ُ تَعالى جَسَدَهُ عَلَى النـّارِ.
[عیون اخبار الرضا علیه السلام، ج 2، ص 248.] امام رضا علیه السلام فرمود: زائران قبرم از گرامى ترین گروههایى اند که روز قیامت، بر خدا وارد مى شوند. هیچ مؤمنى نیست که مرا زیارت کند و در راه زیارتم بر چهره اش قطره آبى بچکد، مگر آنکه خداى متعال، بدن او را بر آتش دوزخ حرام مى کند.
حدیث هفتم: ولایـت و بـرائت
وَ عَنِ الرِّضا علیه السلام:
حـُبُّ اَوْلِیاءِ اللّه ِ واجِبٌ وَ کَذلِکَ بُغْضُ اَعْدائِهِمْ وَ الْبَرائَهُ مِنْهُمْ وَ مِنْ اَئِمَّتِهِمْ.
[وسائل الشیعه، ج11، ص433.] امام رضا علیه السلام در نوشته خود به مأمون، فرموده است: دوستى با دوستان خدا واجب است، همچنین دشمن داشتن و بیزارى جستن از دشمنان دوستان خدا و سران آنان واجب است.
حدیث هشتم: زیـارت شیـعیان
وَ عَن أبِى الحَسَن الرِّضا علیه السلام:
مَنْ لَمْ یَقْدِرْ عَلى زِیارَتِنا فَلْیَزُرْ صالِحى مَوالینا یُکْتَبْ لَهُ ثَوابُ زِیارَتِنا.
[مسند الامام الرضا علیه السلام، ج 2، ص 254.] از امام رضا علیه السلام روایت است: هرکس نتـواند ما را زیـارت کنـد، دوستان و پیروان شایسته ما را زیارت کند، تـا پاداش زیـارت مـا برایش نوشـته شـود.
حدیث نهم: بهـترین بنـدگان
سُئِلَ عَنْ خِیارِ الْعِبادِ، فَقالَ علیه السلام:
اَلَّذینَ اِذا اَحْسَنُوا اسْتَبْشَرُوا، وَاِذا اَساؤُوا اسْتَغْفَرُوا، وَ اِذا اُعْطُوا شَکَرُوا، وَ اِذَا ابْتَلَوْا صَبَرُوا، وَ اِذا غَضِبُوا عَفَوا.
[مسند الامام الرضا علیه السلام، ج 1 ص 284.] از حضرت رضا علیه السلام درباره بهترین بندگان پرسیدند. حضـرت فـرمــود: آنان که هرگاه نیکى مى کنند، خوشحال مى شوند، هرگاه بدى مى کنند، استغفار مى کنند، هرگاه چیزى به آنان داده مى شود، سپاس مى گویند، هرگاه مبتلا و گرفتار مى شوند، شکیبایى مى کنند، و هرگاه خشمگین مى شوند، عفو و گذشت مى کنند.
حدیث دهم: بهـره زنـدگى
اِنَّ اَبَاالحَسَنِ علیه السلام سُئِلَ عَنْ اَفْضَلِ عَیْشِ الدُّنْیا، فَقالَ:
سِـعَهُ الْمَنْزِلِ وَ کَثْرَهُ الْمُحِـبّینَ.
[بحار الانوار، ج 71، ص 177.] از حضرت رضا علیه السلام پرسیدند: بهترین خوشى و لذّت دنیا چیست؟ فــرمـود: خـانه وسـیع و بسـیارى دوسـتان.
حدیث یازدهم: شـکر خالق و مخلوق
وَ قالَ عَلِىُّ بنُ مُوسى علیه السلام:
مَنْ لَمْ یَشْکُرِ الْمُنْعِمَ مِنَ الْمَخْلُوقینَ، لَمْ یَشْکُرِ اللّه َ عَزَّ وَ جَلَّ.
[عیون اخبار الرضا علیه السلام، ج 2، ص 27.] امام رضا علیه السلام فرمود: هرکس که صاحبان نعمت و نیکى را از مردم، تشـکّر و سـپاس نـکنـد، خداى متعال را هم سپاس نکرده است.
حدیث دوازدهم: دوسـتى بیست سـاله
وَ قالَ الرِّضا علیه السلام:
مَـوَدَّهُ عِشْـرینَ سَنَـهً قَرابَـهٌ.
[بحار الانوار، ج 71، ص 175.] ابراهیم بن عباس مى گوید شنیدم که حضرت رضا علیه السلام مى فرمود: دوسـتى بیست سـال، در حکم خویشاوندى است.
حدیث سیزدهم: عـرضه اعمال بر پیامبر صلى ‏الله‏ علیه‏ و‏آله
وَ عَنِ الرِّضا علیه السلام:
تُعْرَضُ عَلى رَسُولِ اللّه ِ عَلَیْهِ وَآلِهِ السَّلامُ اَعْمالُ اُمَّتِهِ کُلَّ صَباحٍ اَبْرارِها وَ فُجّارِها، فَاحْـذَرُوا.
[مسندالامام الرضا علیه السلام، ج 1، ص 339.] از امام رضا علیه السلام روایت شده است: کارهاى امّت پیامبر صلی الله علیه و آله، چه نیکان و چه بدکاران، هر بامداد به محضر رسول خدا صلی الله علیه و آله گزارش و عرضه مى شود، پس حذر کنید!
حدیث چهاردهم: نـکوهش مـال انـدوزى
وَ عَنِ الرِّضا علیه السلام:
لا یَجْتَمِعُ الْمالُ اِلاّ بِخِصالٍ خَمْسٍ: بِبُخْلٍ شَدیدٍ وَ اَمَلٍ طَویلٍ وَ حِرْصٍ غالِبٍ وَقطیعَهِ الرَّحِمِ وَ ایثارِ الدُّنْیا عَلَى الآخِرَهِ.
[کشف الغمّه، ج 3، ص 84.] از سخنان امام رضا علیه السلام: هـرگز ثروت جمع و اندوخته نمى گردد، مگر بـا پنـج خـصلت: بخـل شـدید، آرزوى دور و دراز، حـرصِ غالب، قطع رحـم و برگزیدن دنیا بر آخـرت.
حدیث پانزدهم: تفـریحـات سـالم
وَ قالَ الرِّضا علیه السلام:
اِجْعَلُوا لِأَنْفُسِکُمْ حَظّا مِنَ الدُّنْیا، بِاِعْطائِها ماتَشْتَهى مِنَ الْحَلالِ وَ مالَمْ یَنَلِ المُرُوَّهَ وَلاسَرَفَ فیهِ، وَاسْتَعینوُا بِذلِکَ عَلى اُمُورِالدّینِ.
[فقه الرضا علیه السلام، ص 337.] امام رضا علیه السلام فرمود: براى خودتـان بهره اى از دنیـا قرار دهـید، به اینکه خواسته هاى دل را از حلال به آن بدهید، تا حدّى که مروّت را از بین نبرد و اسراف در آن نباشد، و بدین وسیله، بر کارهاى دین، کمک بجویید.
حدیث شانزدهم: گـناه نـو، بـلاى نـو
سَمِعتُ الرِّضا علیه السلام یَقُولُ:
کُلَّما اَحْدَثَ الْعِبادُ مِنَ الذُّنُوبِ ما لَمْ یَکُونُوا یَعْمَلُونَ، اَحْدَثَ اللّه ُ لَهُمْ مِنَ الْبَلاءِ ما لَمْ یَکُونُوا یَعْرِفُونَ.
[وسائل الشیعه، ج 11، ص 240.] از عباس بن هلال شامى است که، شنیدم امام رضا علیه السلاممى فرمود: هـرگاه که بندگان، گناهان تازه پـدید آورنـد که قبلاً مرتکب نمى شدند، خداوند بلاى تازه اى برایشان پیش مى آورد که قبلاً نمى شناختند.
حدیث هفدهم: همسـر شـایسـته
وَ عَن عَلِىِّ بنِ مُوسَى الرِّضا علیه السلام:
ما اَفادَ عَبْدٌ فائِدَهً خَیْرا مِنْ زَوْجَهٍ صالِحَهٍ اِذا رَآها سَرَّتْهُ وَ اِذا غابَ عَنْها حَفِظَتْهُ فى نَفْسِها وَ مالِهِ.
[مسند الامام الرضا علیه السلام، ج 2، ص 256.] از امام رضا علیه السلام روایت است: بنده مؤمن، هیچ بهره اى نبرده که بهتر از همسر خوب و شایسته اى باشد که هنگام حضور شوهر، مایه خوشحالى او باشد و در غیاب شوهر، نگهدار ناموس و مال او باشد.
حدیث هجدهم: احـترام پــدر
وَ قالَ الرِّضا علیه السلام:
عَلَیْکَ بِطاعَهِ الأَبِ وَ بِرِّهِ وَ التَّواضُعِ وَ الخُضُوعِ وَالاْءعْظامِ وَ الاْءکْرامِ لَهُ وَ حَفْضِ الصَّوْتِ بِحَضْرَتِهِ.
[فقه الرضا علیه السلام، ص 334.] امام رضا علیه السلام فرمود: بر تو باد که از پدر، فرمانبردارى کنى، به او نیکى کنى، در برابرش فروتنى و کرنش و بزرگداشت و احترام داشته باشى و صدایت را در حضور او پایین بیاورى.
حدیث نوزدهم: توسـعه بر خـانواده
وَ قالَ أبُوالحَسَن الرِّضا علیه السلام:
یَنْبَغى لِلرَّجُلِ اَنْ یُوَسِّعَ عَلى عِیالِهِ لِئـَلاّ یَتَمـَنَّوْا مـَوْتـَهُ.
[من لا یحضره الفقیه، ج 23، ص 68.] امام رضا علیه السلام فرمود: سزاوار است که مرد، در هزینه ها و خرجها بر خانواده خود توسعه و گشایش دهد، تا آرزوى مرگش را نداشته باشند.
حدیث بیستم: برخـورد با مـردم
وَ قالَ الرِّضا علیه السلام:
اِصْحَبِ السُّلْطانَ بِالْحَذَرِ، وَ الصَّدیقَ بِالتَّواضُعِ، وَ الْعـَدُوَّ بِالْحـَذَرِ، وَ الْعامَّهَ بِالْبِشْـرِ.
[بحار الانوار، ج 75، ص 355.] امام رضا علیه السلام فرمود: با حاکم، با احتیاط همنشینى کن، با دوسـت هـمراه با تواضـع، با دشمن، همراه با هشیارى و پرهیز، و با عمـوم مـردم با خوشـرویى.
حدیث بیست و یک: یـارى ناتـوان
وَ قالَ عَلِىُّ بنُ مُوسى علیه السلام:
عَوْنُکَ لِلضَّعیفِ مِنْ اَفْضَلِ الصَّدَقَهِ.
[تحف العقول، ص 446.] امام رضا علیه السلام فرمود: از بهـترین نـوع صـدقـه، یارى کردن تو نسبت به ناتوان است.
حدیث بیست و دوم: کمـک به دیـگران
وَ عَنِ الرِّضا علیه السلام:
مَـنْ فَـرَّجَ عـَنْ مُـؤمِنٍ فَرَّجَ اللّه ُ عَنْ قَلْبِهِ یَوْمَ الْقِیامَهِ.
[اصول کافى، ج 2، ص 200.] از امام رضا علیه السلام روایت است: کسى که گِره از کار مؤمنى بگشاید و شادش کند، خداوند هم در روز قیامت، کارِ بسته او را مى گشاید.
حدیث بیست و سوم: مـرز اطاعت والـدین
وَ عَنِ الرِّضا علیه السلام:
بِرُّ الْوالِدَیْنِ واجِبٌ وَاِنْ کانا مُشْرِکَیْنِ وَ لا طاعَهَ لَهُما فى مـَعْصِیَهِ الْخـالِقِ.
[بحار الانوار، ج 71، ص 72.] در نوشته امام رضا علیه السلام به مأمون آمده است: نیکى به پدر و مادر واجب است، هرچند مشرک باشند، ولى در راه معصیت آفریدگار، اطاعتى از آن دونیست.
حدیث بیست و چهارم: صـله رحِم
وَ قالَ أبُوالحَسَن الرِّضا علیه السلام:
یـَکُونُ الرَّجـُلُ یَصِلُ رَحِمَهُ فَیَکُونُ قَدْ بَقِىَ مِنْ عُمْرِهِ ثَلاثُ سِنینَ، فَیُصَیِّرُهَا اللّه ُ ثَلاثینَ سَنـَهً وَ یَفْعـَلُ اللّه ُ ما یَشـاءُ.
[اصول کافى، ج 2، ص 150.] امام رضا علیه السلام فرمود: گـاهى کسى صـله رحـم مى کنـد، در حالى که از عمرش سه سال باقى است. خـداونـد (بـه خـاطر ایـن عمـل) باقى مانده عمر او را سى سال مى کند و خــدا آنچـه بخـواهد مى کنـد.
حدیث بیست و پنجم: حدیث پاکــیزگى
وَ قالَ الرِّضا علیه السلام:
مِنْ اَخـْلاقِ الأَنْبِیاءِ التـَّنَظـُّفُ.
[تحف العقول، ص 442.] امام رضا علیه السلام فرمود: تمیـزى و پاکـیزگى از اخـلاق پـیامبران است.
حدیث بیست و ششم: حســابرسى
وَ عَنِ الرِّضا علیه السلام:
مَنْ حاسَبَ نَفْسَهُ رَبِحَ وَ مَنْ غَفِلَ عَنْها خَسِرَ.
[مسند الامام الرضا علیه السلام، ج 1، ص 302.] امام رضا علیه السلام فرمود: هرکس به حساب خودش رسیدگى کند، سود مى برد وهرکس از خود (و اعمالش) غافل شود، زیان مى کند.
حدیث بیست و هفتم: ریـاست طلبى
وَ قالَ أبُوالحَسَن الرِّضا علیه السلام:
ماذِئْبانِ ضارِیانِ فى غَنَمِ قَوْمٍ قَدْ تَفَرَّقَ رُعاؤُها بِاَضَرَّ فى دینِ الْمُسلِمِ مِنَ الرِّئاسَهِ.
[اصول کافى، ج 2، ص 297.] معمر بن خلاّد، نزد آن حضرت از مردى یاد کرد و گفت او ریاست طلب است. حضرت فرمود: دو گرگ درنده در گله بى چوپان، به اندازه ریاست طلبى در دین یک مسلمان زیانبار نیست!
حدیث بیست و هشتم: دعــا و تـلاش
وَ قالَ عَلِىُّ بنُ مُوسَى الرِّضا علیه السلام:
مَنْ سَأَلَ اللّه َ التَّوفیقَ وَ لَمْ یَجْتَهِدْ، فَقـَدِاسْتـَهْزَءَ بِنـَفْسِهِ.
[مسند الامام الرضا علیه السلام، ج 1، ص 283.] امام رضا علیه السلام فرمود: هرکس از خداوند، توفیق بطلبد ولى تلاش نکند، او خـود را مسـخره کـرده اسـت.
حدیث بیست و نهم: هـمدلى و هـمراهى
وَ عَنِ الرِّضا علیه السلام:
مَنْ غابَ عَنْ اَمْرٍ فَرَضِىَ بِهِ کانَ کَـمَنْ شَهِـدَهُ وَ اَتـاهُ.
[توحید، صدوق، ص 392.] امام رضا علیه السلام فرمود: کسى که از صحنه کارى غایب باشد، اما به آن کار (چه نیک و چه بد) راضى باشد، همچون کسى است که در صحنه عمل حاضر بوده و آن را انجـام داده اسـت.
حدیث سی ام: عـمل، عامل نجـات
وَ رُوِىَ عَنِ الرِّضا علیه السلام:
لاتَدَعُوا الْعَمَلَ الصّالِحَ وَ الإجْتِهادَ فى الْعِبادَهِ، اتِّکالاً عَلى حُبِّ آلِ محمّدٍ علیهم السلام.
[فقه الرضا علیه السلام، ص 339.] از سخنان امام رضا علیه السلام چنین روایت است: کار شایسته و کوشش در پرستش و عبادت را، تنها به اعتماد و پشت گرمىِ محبّت آل محمّد صلی الله علیه و آله رها نکنید.
حدیث سی و یکم: عــدالت در سـلام
وَ قالَ الرِّضا علیه السلام:
مَنْ لَقِىَ فَقـیرا مُسْلِما فَسَلَّمَ عَلَیْهِ خِلافَ سـَلامِهِ عـَلَى الأَغـْنِیاءِ لَقِىَ اللّه َ عَزَّوَجَلَّ یَوْمَ الْقِیامَهِ وَ هـُوَ عَلَیـْهِ غـَضـْبانٌ.
[عیون اخبار الرضا علیه السلام، ج 2، ص 57.] امام رضا علیه السلام فرمود: هرکس مسلمان تهیدستى را دیدار کند و به او سلام دهد، اما متفاوت با سلامى که به ثروتمندان مى دهد، روز قیامت، خداوند را دیدار مى کند، در حالى که خدا بر او خشمگین است.
حدیث سی و دوم: قـرآن، راه هـدایت
وَ قالَ أبُوالحَسَن الرِّضا علیه السلام:
کَلامُ اللّه ِ لا تَـتَجاوَزُوهُ وَلاتَطْلُبُوا الْهُدى فىغَیْرِهِ فَتَضِلُّوا.
[مسند الامام الرضا علیه السلام، ج 1، ص 308.] ریّان بن صلت مى گوید: از حضرت رضا علیه السلام پرسیدم: اى پسر پیامبر! درباره قرآن چه مى فرمایى؟ فرمود: قـرآن کلام خــداست، از آن فـراتر نـرویـد و هدایت را در غیر قرآن مجویید که گمراه مى شوید.
حدیث سی و سوم: سـودمندترین پرهـیزگارى
رُوِىَ عَنِ الرِّضا علیه السلام:
اِعْلَمْ اَنَّهُ لا وَرَعَ اَنْفَعُ مِنْ تَجَنُّبِ مَحارِمِ اللّه ِ وَالْکَـفِّ عَنْ اَذَى الْمُـؤمِنِ.
[فقه الرضا علیه السلام، ص 356.] از امام رضا علیه السلام روایت شده است: بدان که هیچ ورع و پرهیزگارى، سودمندتر از پرهیز از حرامهاى خدا و اجتناب از اذیّت مؤمن نیست.
حدیث سی و چهارم: شـکرانه توانـگرى
وَ عَن أبِى الحَسَن علیه السلام:
مَنْ قَصَدَ اِلَیْهِ رَجُلٌ مِنِ اخْوانِهِ مُسْتَجیرا بِهِ فى بَعْضِ اَحْوالِهِ فَلَمْ یُجِرْهُ بَعْدَ اَنْ یَقْدِرَ عَلَیْهِ، فَقَدْ قَطَعَ وِلایَهَ اللّه ِ عَزَّوَجَلَّ.
[بحار الانوار، ج 72، ص 181.] از امام رضا علیه السلام روایت است: کسى که یکى از برادران دینى اش براى کارى به او پناه آورد ولى او، با آنکه مى تواند، پناه ندهد و کارى برایش نکند، رشته ولایت خداى متعال را بریده است.
حدیث سی و پنجم: امر به معروف و نهى از منکر
وَ قالَ الرِّضا علیه السلام:
لَتَأمُرَنَّ بِالْمَعْرُوفِ وَ لَتَنْهَنَّ عَنِ الْمُنْکَرِ، اَوْ لَـیَسْتَـعْمِلَنَّ عَلَـیْکُمْ شِـرارُکُمْ فَیَدْعُو خِیارُکُمْ فَلا یُسْتَجابُ لَهُمْ.
[وسائل الشیعه، ج 11، ص 394.] امام رضا علیه السلام فرمود: حتـما امر به معروف و نهى از منکر کنید، وگرنه اشرارتان بر شما مسلّط و حاکم مى شوند، آنـگاه خوبانتـان هم دعـا مى کنند، امّا دعـایشان مستجـاب نمى شـود.
حدیث سی و ششم: عـملها و عکس العـملها
وَ عَن أبِى الحَسَنِ الرِّضا علیه السلام:
اِذا کَذِبَ الوُلاهُ حُبِسَ الْمـَطَرُ، وَ اِذا جارَ السُّلْطانُ هانَتِ الدَّوْلَهُ، وَاِذا حُبِسَتِ الزَّکاهُ ماتَتِ الْمَواشى.
[امالى، شیخ مفید، ص 310.] از امام رضا علیه السلام روایت شده است: هرگاه زمامداران دروغ بگویند، خشکسالى مى شود. هرگاه حاکم، ستم کند، حـکومت سست مى شود. و هرگاه زکات نپـردازند، چهـارپایان مى مـیرند.
حدیث سی و هفتم: ریشـه گنـاهان
وَ قالَ الرِّضا علیه السلام:
اَلصَّغائِرُ مِنَ الذُّنـُوبِ طُـرُقٌ اِلَى الْکَبائِرِ ومَنْ لَمْ یَخَفِ اللّه َ فِى الْقَلیلِ، لَمْ یَخَفْهُ فِى الْکَثیرِ.
[مسند الامام الرضا علیه السلام، ج 1، ص 290.] امام رضا علیه السلام فرمود: گناهان کوچک، راهى به سوى گناهان کبیره است. هر کس کـه در گنـاهان کوچـک از خــدا نترسـد، در مورد گناهان بزرگ و بسیار هم از او نمى ترسد.
حدیث سی و هشتم: دو مَـرد و دو مـرگ
وَ قالَ الرِّضا علیه السلام:
اِنَّمَا النّاسُ رَجُلانِ: مُسْتَریحٌ بِالْمَوْتِ وَ مُسْتَراحٌ مِنهُ بِهِ.
[مسند الامام الرضا علیه السلام، ج 1، ص 263.] امام رضا علیه السلام هنگام عیادت از یکى از اصحابش فرمود: مردم دو دسته اند: یکى آنکه با مـرگ، آسـوده مى شود. دیگرى آنکه مردم با مرگش از دست او آسوده مى شوند.
حدیث سی و نهم: نشـان سخاوتمند و بخیل
وَ قالَ الرِّضا علیه السلام:
اَلسَّخِىُّ یَأْکُلُ مِنْ طَعامِ النّاسِ لِیـَأْکـُلُوا مِنْ طـَعـامِهِ، وَالْبَخیلُ لایَأکُلُ مِنْ طَعامِ النّاسِ لِـئَلاّ یـَأْکـُلُوا مِنْ طـَعـامِهِ.
[مسند الامام الرضا علیه السلام، ج 1، ص 295.] امام رضا علیه السلام فرمود: بخشنده و سخاوتمند، از غذاى مردم مى خورد، تـا از غـذایش بخـورنـد، ولى بخیل از غذاى دیگران نمى خورد، تـا از غـذاى او نخورنـد.
حدیث چهلم: آثـار حـلال خـورى
وَ قالَ الرِّضا علیه السلام:
مَنْ رَضِىَ بِالْیَسیرِ مِنَ الْحَلالِ خـَفَّتْ مـَؤُنَتـُهُ وَ تَنَعـَّمَ اَهـْلـُهُ وَ بَصَّرَهُ اللّه ُ داءَ الدُّنْیا وَ دَوائَها وَ اَخْرَجـَهُ مِنْها سالِما
[مسند الامام الرضا علیه السلام، ج 1، ص 269.] امام رضا علیه السلام فرمود: کسى که به مال حلال اندک، راضى شود، مخارجش سبک مى شود، خانواده اش برخوردار مى گردند، خداوند او را به درد و درمان دنیا بینا مى کند و او را سالم و بى گناه از دنیا به دارالسلام بهشت بیرون مى برد.
منبع : چهل حدیث « گهرهاى رضوی » علیه السلام‏ ، جواد محدثی.