● راه‌های تقویت بهداشت روانی فرزندان:
– اگر با ناراحتی‌های روانی کودکان، نوجوانان و جوانان روبرو شدیم با حوصله و متانت آن‌ها را رفع کنیم و از تصمیم‌های عجولانه بپرهیزیم.
– در ناراحتی‌های شدید، درد دل و گریه کردن باعث تخلیه ی روانی و آرامش می‌شود، در این شرایط از یک دوست صمیمی می‌توانیم کمک بگیریم.
– مشارکت‌جو باشیم تا دوستان جدید بیابیم.
– از مشاهده فعالیت‌های جدید فرزندانمان لذت ببریم.
– با پرورش ابعاد روحی، معنوی و مذهبی شخصیت خود و فرزندانمان ، به سلامت روانی بالا تری دست یابیم.
– با احترام به دیگران به بهداشت روانی خود و دیگران کمک کنیم.
– زمینه‌های اعتماد را فراهم کنیم.
– به احساسات فرزندانمان توجه کنیم و ویژگی‌های آن‌ها را بشناسیم.
– محیط زندگی را در حد توان جذاب و پر نشاط کنیم.
– فرصت‌های مناسب برای بروز احساسات و شخصیت فرزندانمان ایجاد کنیم.
– به دست آوردن بهداشت روانی منوط به روبرو شدن با واقعیت، سازگار شدن با تغییرات، ظرفیت داشتن برای مقابله با اضطراب‌ها، کم توقع بودن، احترام قائل شدن به دیگران و … است؛ بکوشیم این شرایط در خانواده فراهم شود.
– رفتار والدین در خانواده بگونه‌ای باشد تا فرزندان، خود را در زندگی شاد، خوشحال و فارغ از گرفتاری‌ها احساس کنند.
– همیشه احساس موفقیت و ارزشمندی خود و اعضای خانواده را بیان نماییم.
– با انجام فرائض دینی و رفتارهای صحیح، فرزندان را متوجه کنیم که مذهب تامین کننده ی بهداشت روانی است.
– هر چه بتوانیم با جامعه و افراد آن سازگاری بیشتری داشته باشیم، از بهداشت روانی بالاتری برخوردار خواهیم بود.
– به جای گریز از سختی‌ها و مشکلات، باید قدرت عمل و تفکر خود را در مقابله با آن‌ها افزایش دهیم تا خود و اعضای خانواده به شادی، صفا و آرامش برسیم .
– به دستورات الهی به خوبی عمل کنیم تا از هر گونه خود‌خواهی، بدبینی، تنهایی و نگرانی مصون باشیم.
– به فرزندان بیاموزیم که حتی در تجربه‌های تلخ زندگی نیز فرصت‌های خوبی وجود دارد که باید کشف کنیم و در زندگی بکار بگیریم.
– به فرزندان آموزش دهیم به جای سرکوب کردن احساسات آزاردهنده، مثل حسادت، کینه‌توزی و … آن احساسات را به گونه‌ای صحیح بیان و خود را تخلیه کنند.
– برای اصلاح رفتار فرزند هرگز از شیوه ی تحقیر و سرزنش استفاده نکنیم، بلکه با مطرح کردن نقاط مثبت آن‌ها، ضعف‌هایشان را نیز گوشزد کنیم.
– اگر امید داشتن را به فرزندانمان بیاموزیم همیشه از سلامت روانی برخوردار خواهند بود؛ «امید یعنی احساس جاودانگی و پیروزی در همه‌ی لحظات».
– در مقابل فرزندان از دیگران بدگویی نکنیم و اگر به منظور پیشگیری از خطرهای احتمالی، معایب افراد نا به هنجار را می‌گوییم، به آن‌ها خاطرنشان کنیم که «این رفتار آن افراد است که بد است، نه خود آن افراد».
– در عین تکریم شخصیت و ابراز محبت و توجه به فرزند، در اصلاح رفتارهای ناپسند او تلاش کنیم تا خویشتن‌پنداری مثبت که رمز بهداشت روانی است در فرزندمان تقویت شود.
– فرزندان را به نوع رفتارهایی که از آنان انتظار داریم آشنا کنیم.
– هنر ارتباط سالم و موثر با دیگران را خودمان بیاموزیم و به فرزندان نیز آموزش دهیم.
– انتظارات خود و اعضای خانواده را با واقعیات تطبیق دهیم.
– در مواقع ضروری سعی کنیم به موقع از دیگران کمک بگیریم. برخی از مشکلات را به تنهای نمی‌توان حل کرد، در این‌گونه موارد بهتر است از مشاور یا روانشناس یاری بخواهیم.
– با اتکا به خدای بزرگ نقطه‌ی اطمینان بخشی را پیدا می‌کنیم که موثرترین داروی شفابخش نگرانی‌ها و اضطراب‌های ماست، با یاد خدا و رشد معنویت در خانواده، بهداشت روانی خود و اعضای خانواده را بیمه کنیم.