فاقیموا الصّلواه و اتوا الزّکوه و اعتصموا بالله هو مولیکم فنعم المولی و نعم النّصیر.
پس نماز بگذارید و زکات بدهید و به خدا توسل جویید اوست مولای شما، چه مولای خوب و چه یار و یاور شایسته‌ای.
(حج ، 78)
در تفسیر المیزان‌ آمده: در این آیه سه امتیاز برای مؤمنین شمرده است. 1ـ نماز را برپا دارید. 2ـ زکات را ادا کنید. 3ـ به آیین حق و ذیل عنایت پروردگار تمسّک جویید.
واجب است بر شما که نماز را بپا دارید و زکات بدهید.
این دو، اشاره است به واجبات عبادی و مالی.
و در همه‌ احوال متمسّک به خدا شوید. یعنی به آنچه امر می‌کند مؤتمر شده از آنچه نهی می‌کند منتهی گردید، و در هیچ حالی از او قطع رابطه مکنید.
او مولا و سرپرست شما است و بنده را سزاوار نیست، که از مولای خود ببرد، و آدمی را شایسته نمی‌باشد که با این که از هر جهت ضعیف است، از یاور خود قطع کند.
کلمه مولا دو معنا دارد. یکی سرپرست و آقا، و یکی هم یاور.
جمله (فنعم المولی و نعم النصیر) مدح خدای تعالی، و هم دلخوش ساختن نفوس مؤمنین و تقویت دلهای آنان است، برای این که مولا و یاور ایشان خدایی است که غیر او نه مولایی هست و نه یاوری. [1] نماز و زکات دو فریضه‌اند که خداوند شما را به انجام آنها موظف کرده است. اکثر مواقع نماز کنار زکات آمده است.
عبدالله بن عمر از پیامبر گرامی اسلام روایت کرده که نماز جز به پرداخت زکات قبول نمی‌شود. [2][1] . المیزان، ج 14، ص 612.
[2] . مجمع البیان، ج 7 ـ 8 ص 153.