گفتن “الله اکبر” در اول هر نماز، واجب و رکن است و باید حروف “الله ” و حروف “اکبر” و دو کلمه “الله ” و “اکبر” را
پشت سر هم بگوید. و نیز باید این دو کلمه به عربی صحیح گفته شود، و اگر به عربی غلط بگوید یا مثلا ترجمه آن را به فارسی بگوید صحیح نیست .
احتیاط واجب آن است که تکبیره الاحرام نماز را به چیزی که پیش از آن می خواند مثلا به اقامه یا به دعایی که پیش از تکبیر می خواند، نچسباند.
اگر انسان بخواهد “الله اکبر” را به چیزی که بعد از آن می خواند مثلا به “بسم الله الرحمن الرحیم ” بچسباند، باید (ر)
اکبر را پیش بدهد.
موقع گفتن تکبیره الاحرام باید بدن آرام باشد، و اگر عمدا در حالی که بدنش حرکت دارد تکبیره الاحرام را بگوید، باطل
است و چنانچه سهوا حرکت کند، بنابر احتیاط واجب باید اول عملی که نماز را باطل می کند انجام دهد و دوباره تکبیر
بگوید.
تکبیر و حمد و سوره و ذکر و دعا را باید طوری بخواند که خودش بشنود و اگر به واسطه سنگینی یا کری گوش یا سر و صدای زیاد نمی شنود، باید طوری بگوید که اگر مانعی نباشد بشنود.
کسی که لال است یا زبان او مرضی دارد که نمی تواند “الله اکبر” رادرست بگوید، باید به هر طور که می تواند بگوید. و اگر
هیچ نمی تواند بگوید، باید در قلب خود بگذارند و برای تکبیر اشاره کند، و زبانش را هم اگرمی تواند حرکت دهد.
مستحب است بعد از تکبیره الاحرام بگوید:
“یا محسن قد اتاک المسیی ء و قد امرت المحسن ان یتجاوز عن المسیی ء انت المحسن و انا المسیی ء بحق محمد و آل محمد صل علی محمد و آل محمد و تجاوز عن قبیح ما تعلم منی “،
یعنی: ای خدایی که به بندگان احسان می کنی ، بنده گنهکار به در خانه تو آمده و تو امر کرده ای که نیکوکار از گنهکار بگذرد، تو نیکوکاری و من گناهکار، به حق محمد و آل محمد صلی الله علیه و آله و سلم رحمت خود را بر محمد و آل محمد بفرست و از بدی هایی که می دانی از من سر زده بگذر.
مستحب است موقع گفتن تکبیر اول نماز و تکبیرهای بین نماز، دست ها را تا مقابل گوش ها بالا ببرد.
اگر شک کند که تکبیره الاحرام را گفته یا نه ، چنانچه مشغول خواندن چیزی شده به شک خود اعتنا نکند. و اگر چیزی
نخوانده ، باید تکبیر را بگوید.
اگر بعد از گفتن تکبیره الاحرام شک کند که آن را صحیح گفته یا نه ، باید به شک خود اعتنا نکند.
