1-
قالَ الإمامُ الهادی – علیه السلام – : مَنِ اتَّقی اللهَ یُتَّقی، وَ مَنْ أطاعَ
اللّهَ یُطاعُ، وَ مَنْ أطاعَ الْخالِقَ لَمْ یُبالِ سَخَطَ الْمَخْلُوقینَ،
وَمَنْ أسْخَطَ الْخالِقَ فَقَمِنٌ أنْ یَحِلَّ بِهِ سَخَطُ الْمَخْلُوقینَ.

«بحارالأنوار، ج 68، ص 182، ح 41»

امام هادی – علیه السلام – فرمود: کسی که تقوی الهی را رعایت نماید و مطیع
احکام و مقرّرات الهی باشد، دیگران مطیع او می شوند و هر شخصی که اطاعت از
خالق نماید، باکی از دشمنی و عداوت انسان ها نخواهد داشت; و چنانچه خدای
متعال را با معصیت و نافرمانی خود به غضب درآورد، پس سزاوار است که مورد خشم و
دشمنی انسان ها قرار گیرد.

2- قالَ الإمامُ الهادی – علیه السلام – : مَنْ أنِسَ بِاللّهِ اسْتَوحَشَ
مِنَ النّاسِ، وَعَلامَهُ الاُْنْسِ بِاللّهِ الْوَحْشَهُ مِنَ النّاسِ.

«عُدّه الداعی، ص 208»

امام هادی – علیه السلام – فرمود: کسی که با خداوند متعال مونس باشد و او
را أنیس خود بداند، از مردم احساس وحشت می کند.

و علامت و نشانه أنس با خداوند وحشت از مردم است ـ یعنی از غیر خدا
نهراسیدن و از مردم احتیاط و دوری کردن ـ..

3- قالَ الإمامُ الهادی – علیه السلام – : السَّهَرَ أُلَذُّ الْمَنامِ، وَ
الْجُوعُ یَزیدُ فی طیبِ الطَّعامِ.

«بحارالانوار، ج 84، ص 172»

امام هادی – علیه السلام – فرمود: شب زنده داری، خواب بعد از آن را
لذیذ می گرداند; و گرسنگی در خوشمزگی طعام می افزاید ـ یعنی هر چه انسان
کمتر بخوابد بیشتر از خواب لذت می برد و هر چه کم خوراک باشد مزّه غذا
گواراتر خواهد بود.

4- قالَ الإمامُ الهادی – علیه السلام – : لا تَطْلُبِ الصَّفا مِمَّنْ
کَدِرْتَ عَلَیْهِ، وَلاَ النُّصْحَ مِمَّنْ صَرَفْتَ سُوءَ ظَنِّکَ إلَیْهِ، فَإنَّما
قَلْبُ غَیْرِکَ کَقَلْبِکَ لَهُ.

«بحار الأنوار، ج 75، ص 369، ح 4»

امام هادی – علیه السلام – فرمود: از کسی که نسبت به او کدورت و کینه داری،
صمیّمیت و محبّت مجوی. همچنین از کسی که نسبت به او بدگمان هستی، نصیحت و موعظه
طلب نکن، چون که دیدگاه و افکار دیگران نسبت به تو همانند قلب خودت نسبت به
آن ها می باشد.

5- قالَ الإمامُ الهادی – علیه السلام – : الْحَسَدُ ماحِقُ الْحَسَناتِ،
وَالزَّهْوُ جالِبُ الْمَقْتِ، وَالْعُجْبُ صارِفٌ عَنْ طَلَبِ الْعِلْمِ داع إلَی
الْغَمْطِ وَالْجَهْلِ، وَالبُخْلُ أذَمُّ الاْخْلاقِ، وَالطَّمَعُ سَجیَّهٌ
سَیِّئَهٌ.

«بحارالأنوار، ج 69، ص 199، ح 27»

امام هادی – علیه السلام – فرمود: حسد موجب نابودی ارزش و ثواب حسنات
می گردد. تکبّر و خودخواهی جذب کننده دشمنی و عداوت افراد می باشد.
عُجب و خودبینی مانع تحصیل علم خواهد بود و در نتیجه شخص را در پَستی و نادانی نگه
می دارد. بخیل بودن بدترین اخلاق است; و نیز طَمَع داشتن خصلتی ناپسند و زشت
می باشد.

6- قالَ الإمامُ الهادی – علیه السلام – : الْهَزْلُ فکاهَهُ السُّفَهاءِ،
وَ صَناعَهُ الْجُهّالِ.

«الدرّه الباهره، ص 42»

امام هادی – علیه السلام – فرمود: مسخره کردن و شوخی های –
بی مورد – از بی خردی است و کار انسان های نادان می باشد.

7- قالَ الإمامُ الهادی – علیه السلام – : الدُّنْیا سُوقٌ رَبِحَ فیها
قَوْمٌ وَ خَسِرَ آخَرُونَ.

«أعیان الشّیعه، ج 2، ص 39»

امام هادی – علیه السلام – فرمود: دنیا همانند بازاری است که عدّه ای
در آن ـ برای آخرت ـ سود می برند و عدّه ای دیگر ضرر و خسارت متحمّل
می شوند.

8- قالَ الإمامُ الهادی – علیه السلام – : النّاسُ فِی الدُّنْیا
بِالاْمْوالِ وَ فِی الاْخِرَهِ بِالاْعْمالِ.

«أعیان الشّیعه، ج 2، ص 39»

امام هادی – علیه السلام – فرمود: مردم در دنیا به وسیله ثروت و تجمّلات
شهرت می یابند ولی در آخرت به وسیله اعمال محاسبه و پاداش داده خواهند شد.

9- قالَ الإمامُ الهادی – علیه السلام – : مُخالَطَهُ الاْشْرارِ تَدُلُّ
عَلی شِرارِ مَنْ یُخالِطُهُمْ.

«مستدرک الوسائل، ج 12، ص 308، ح 14162»

امام هادی – علیه السلام – فرمود: همنشین شدن و معاشرت با افراد شرور نشانه
پستی و شرارت تو خواهد بود.

10- قالَ الإمامُ الهادی – علیه السلام – : أهْلُ قُمْ وَ أهْلُ آبَهِ
مَغْفُورٌ لَهُمْ، لِزیارَتِهِمْ لِجَدّی عَلی ابْنِ مُوسَی الرِّضا – علیه السلام
– بِطُوس، ألا وَ مَنْ زارَهُ فَأصابَهُ فی طَریقِهِ قَطْرَهٌ مِنَ السَّماءِ
حَرَّمَ جَسَدَهُ عَلَی النّارِ.

«عیون أخبار الرّضا – علیه السلام -، ج 2، ص 260، ح
22»

امام هادی – علیه السلام – فرمود: أهالی قم و أهالی آبه ـ یکی از روستاهای
حوالی ساوه ـ آمرزیده هستند به جهت آن که جدّم امام رضا – علیه السلام – را در شهر
طوس زیارت می کنند. و سپس حضرت افزود: هر که جدّم امام رضا – علیه السلام –
را زیارت کند و در مسیر راه صدمه و سختی تحمّل کند خداوند آتش را بر بدن او حرام
می گرداند.

11- عَنْ یَعْقُوبِ بْنِ السِّکیتْ، قالَ: سَألْتُ
أبَاالْحَسَنِ الْهادی – علیه السلام – : ما بالُ الْقُرْآنِ لا یَزْدادُ عَلَی
النَّشْرِ وَالدَّرْسِ إلاّ غَضاضَه؟

قالَ
– علیه السلام – : إنَّ اللّهَ تَعالی لَمْ یَجْعَلْهُ لِزَمان دُونَ زَمان،
وَلالِناس دُونَ ناس، فَهُوَ فی کُلِّ زَمان جَدیدٌ وَ عِنْدَ کُلِّ قَوْم غَضٌّ
إلی یَوْمِ الْقِیامَهِ.

«أمالی شیخ طوسی، ج 2، ص 580، ح 8»

یکی از اصحاب حضرت به نام ابن سِکیّت گوید: از امام هادی – علیه السلام –
سؤال کردم: چرا قرآن با مرور زمان و زیاد خواندن و تکرار، کهنه و مندرس
نمی شود; بلکه همیشه حالتی تازه و جدید در آن وجود دارد؟ امام – علیه السلام
– فرمود: چون که خداوند متعال قرآن را برای زمان خاصّی و یا طایفه ای مخصوص
قرار نداده است; بلکه برای تمام دوران ها و تمامی اقشار مردم فرستاده است، به
همین جهت همیشه حالت جدید و تازه ای دارد و برای جوامع بشری تا روز قیامت
قابل عمل و اجراء می باشد.

12- قالَ الإمامُ الهادی – علیه السلام – : الْغَضَبُ عَلی مَنْ لا تَمْلِکُ
عَجْزٌ، وَ عَلی مَنْ تَمْلِکُ لُؤْمٌ.

«مستدرک الوسائل، ج 12، ص 11، ح 13376»

امام هادی – علیه السلام – فرمود: غضب و تندی در مقابل آن کسی که توان
مقابله با او را نداری، علامت عجز و ناتوانی است، ولی در مقابل کسی که توان مقابله
و رو در روئی او را داری علامت پستی و رذالت است.

13- قالَ الإمامُ الهادی – علیه السلام – : یَاْتی عَلماءُ شیعَتِنا
الْقَوّامُونَ بِضُعَفاءِ مُحِبّینا وَ أهْلِ وِلایَتِنا یَوْمَ الْقِیامَهِ،
وَالاْنْوارُ تَسْطَعُ مِنْ تیجانِهِمْ.

«بحارالأنوار، ج 2، ص 6»

فرمود: علماء و دانشمندانی که به فریاد دوستان و پیروان ما برسند و از
آن ها رفع مشکل نمایند، روز قیامت در حالی محشور می شوند که تاج درخشانی
بر سر دارند و نور از آن ها می درخشد.

14- قالَ الإمامُ الهادی – علیه السلام – : لِبَعْضِ قَهارِمَتِهِ:
اسْتَکْثِرُوا لَنا مِنَ الْباذِنْجانِ، فَإنَّهُ حارٌّ فی وَقْتِ الْحَرارَهِ،
بارِدٌ فی وَقْتِ الْبُرُودَهِ، مُعْتَدِلٌ فِی الاْوقاتِ کُلِّها، جَیِّدٌ عَلی
کلِّ حال.

«الکافی، ج 6، ص 373، ح 2»

امام هادی – علیه السلام – به بعضی از غلامان خود فرمود: بیشتر برای ما
بادمجان پخت نمائید که در فصل گرما، گرم و در فصل سرما، سرد است; و در تمام دوران
سال معتدل می باشد و در هر حال مفید است.

15- قالَ الإمامُ الهادی – علیه السلام – : التَّسْریحُ بِمِشْطِ الْعاجِ
یُنْبُتُ الشَّعْرَ فِی الرَّأسِ، وَ یَطْرُدُ الدُّودَ مِنَ الدِّماغِ، وَ
یُطْفِیءُ الْمِرارَ، وَ یَتَّقِی اللِّثهَ وَ الْعَمُورَ.

«بحارالأنوار، ج 73، ص 115، ح 16»

امام هادی – علیه السلام – فرمود: شانه کردن موها به وسیله شانه عاج، سبب
روئیدن و افزایش مو می باشد، همچنین سبب نابودی کرم های درون سر و مُخ
خواهد شد و موجب سلامتی فکّ و لثه ها می گردد.

16- قالَ الإمامُ الهادی – علیه السلام – : اُذکُرْ مَصْرَعَکَ بَیْنَ یَدَی
أهْلِکَ لا طَبیبٌ یَمْنَعُکَ، وَ لا حَبیبٌ یَنْفَعُکَ.

«أعلام الدّین، ص 311»

امام هادی – علیه السلام – فرمود: بیاد آور و فراموش نکن آن حالت و موقعی
را که در میان جمع اعضاء خانواده و آشنایان قرار می گیری و لحظات آخر عمرت
سپری می شود و هیچ پزشکی و دوستی ـ و ثروتی ـ نمی تواند تو را از آن
حالت نجات دهد.

17- قالَ الإمامُ الهادی – علیه السلام – : إنَّ الْحَرامَ لا یَنْمی، وَإنْ
نَمی لا یُبارَکُ فیهِ، وَ ما أَنْفَقَهُ لَمْ یُؤْجَرْ عَلَیْهِ، وَ ما خَلَّفَهُ
کانَ زادَهُ إلَی النّارِ.

«الکافی، ج 5، ص 125، ح 7»

امام هادی – علیه السلام – فرمود: همانا ـ اموال ـ حرام، رشد و نموّ ندارد
و اگر هم احیاناً رشد کند و زیاد شود برکتی نخواهد داشت و با خوشی مصرف
نمی گردد. و آنچه را از اموال حرام انفاق و کمک کرده باشد أجر و پاداشی برایش
نیست و هر مقداری که برای بعد از خود به هر عنوان باقی گذارد معاقب می گردد.

18- قالَ الإمامُ الهادی – علیه السلام – : اَلْحِکْمَهُ لا تَنْجَعُ فِی
الطِّباعِ الْفاسِدَهِ.

«نزهه النّاظر و تنبیه الخاطر، ص 141، ح 23»

امام هادی – علیه السلام – فرمود: حکمت اثری در دل ها و قلب های
فاسد نمی گذارد.

19- قالَ الإمامُ الهادی – علیه السلام – : مَنْ رَضِی عَنْ نَفْسِهِ کَثُرَ
السّاخِطُونَ عَلَیْهِ.

«بحارالأنوار، ج 69، ص 316، ح 24»

امام هادی – علیه السلام – فرمود: هر که از خود راضی باشد بدگویان او زیاد
خواهند شد.

20- قالَ الإمامُ الهادی – علیه السلام – : اَلْمُصیبَهُ لِلصّابِرِ واحِدَهٌ
وَ لِلْجازِعِ اِثْنَتان.

«بحارالأنوار، ج 75، ص 369»

امام هادی – علیه السلام – فرمود: مصیبتی که بر کسی وارد شود و صبر و تحمّل
نماید، تنها یک ناراحتی است; ولی چنانچه فریاد بزند و جزع کند دو ناراحتی خواهد
داشت.

21- قالَ الإمامُ الهادی – علیه السلام – : اِنّ لِلّهِ بِقاعاً یُحِبُّ أنْ
یُدْعی فیها فَیَسْتَجیبُ لِمَنْ دَعاهُ، وَالْحیرُ مِنْها.

«بحارالأنوار، ج 98، ص 130، ح 34.»

امام هادی – علیه السلام – فرمود: برای خداوند بقعه ها و
مکان هائی است که دوست دارد در آن ها خدا خوانده شود تا آن که دعاها را
مستجاب گرداند که یکی از بُقْعه ها حائر و حرم امام حسین – علیه السلام –
خواهد بود.

22- قالَ الإمامُ الهادی – علیه السلام – : اِنّ اللّهَ هُوَ الْمُثیبُ
وَالْمُعاقِبُ وَالْمُجازی بِالاَْعْمالِ عاجِلاً وَآجِلاً.

«بحارالأنوار، ج 59، ص 2»

امام هادی – علیه السلام – فرمود: همانا تنها کسی که ثواب می دهد و
عِقاب می کند و کارها را در همان لحظه یا در آینده پاداش می دهد، خداوند
خواهد بود.

23- قالَ الإمامُ الهادی – علیه السلام – : مَنْ هانَتْ عَلَیْهِ نَفْسُهُ
فَلا تَأمَنْ شَرَّهُ.

«تحف العقول، ص 383»

امام هادی – علیه السلام – فرمود: هرکس به خویشتن إهانت کند و کنترل نفس
نداشته باشد خود را از شرّ او در أمان ندان.

24- قالَ الإمامُ الهادی – علیه السلام – : اَلتَّواضُعُ أنْ تُعْطَیَ
النّاسَ ما تُحِبُّ أنْ تُعْطاهُ.

«محجّه البیضاء، ج 5، ص 225»

امام هادی – علیه السلام – فرمود: تواضع و فروتنی چنان است که با مردم چنان
کنی که دوست داری با تو آن کنند.

25- قالَ الإمامُ الهادی – علیه السلام – : اِنّ الْجِسْمَ مُحْدَثٌ وَاللّهُ
مُحْدِثُهُ وَ مُجَسِّمُهُ.

«بحارالأنوار، ج 57، ص 81، ح 51»

امام هادی – علیه السلام – فرمود: همانا اجسام، جدید و پدیده هستند و
خداوند متعال به وجود آورنده و تجسّم بخش آن ها است.

26- قالَ الإمامُ الهادی – علیه السلام – : لَمْ یَزَلِ اللّهُ وَحْدَهُ لا
شَیْئی مَعَهُ، ثُمَّ خَلَقَ الاَْشْیاءَ بَدیعاً، وَاخْتارَ لِنَفْسِهِ أحْسَنَ
الاْسْماء.

«بحارالانوار، ج 57، ص 83، ح 64»

امام هادی – علیه السلام – فرمود: خداوند از أزَل، تنها بود و چیزی با او
نبود، تمام موجودات را با قدرت خود آفریده، و بهترین نام ها را برای خود
برگزید.

27- قالَ الإمامُ الهادی – علیه السلام – : اِذا قامَ الْقائِمُ یَقْضی
بَیْنَ النّاسِ بِعِلْمِهِ کَقَضاءِ داوُد – علیه السلام – وَ لا یَسْئَلُ
الْبَیِّنَهَ.

«بحارالأنوار، ج 50، ص 264، ح 24»

امام هادی – علیه السلام – فرمود: زمانی که حضرت حجّت (عجّ) قیام نماید در
بین مردم به علم خویش قضاوت می نماید; همانند حضرت داود – علیه السلام – که
از دلیل و شاهد سؤال نمی فرماید.

28- قالَ الإمامُ الهادی – علیه السلام – : مَنْ اَطاعَ الْخالِقَ لَمْ
یُبالِ بِسَخَطِ الْمَخْلُوقینَ وَ مَنْ أسْخَطَ الْخالِقَ فَقَمِنٌ أنْ یَحِلَّ
بِهِ الْمَخْلُوقینَ.

«بحارالأنوار، ج 50، ص 177، ح 56»

امام هادی – علیه السلام – فرمود: هرکس مطیع و پیرو خدا باشد از قهر و
کارشکنی دیگران باکی نخواهد داشت.

29- قالَ الإمامُ الهادی – علیه السلام – : اَلْعِلْمُ وِراثَهٌ کَریمَهٌ
وَالاْدَبُ حُلَلٌ حِسانٌ، وَالْفِکْرَهُ مِرْآتٌ صافَیهٌ.

«مستدرک الوسائل، ج 11، ص 184، ح 4»

امام هادی – علیه السلام – فرمود: علم و دانش بهترین یادبود برای انتقال به
دیگران است، ادب زیباترین نیکی ها است و فکر و اندیشه آئینه صاف و
تزیین کننده اعمال و برنامه ها است.

30- قالَ الإمامُ الهادی – علیه السلام – : الْعُجْبُ صارِفٌ عَنْ طَلَبِ
الْعِلْمِ، داع إلی الْغَمْطِ وَ الْجَهْلِ.

«بحارالأنوار، ج 75، ص 369»

امام هادی – علیه السلام – فرمود: خودبینی و غرور، انسان را از تحصیل علوم
باز می دارد و به سمت حقارت و نادانی می کشاند.

31- قالَ الإمامُ الهادی – علیه السلام – : لا تُخَیِّبْ راجیکَ فَیَمْقُتَکَ
اللّهُ وَ یُعادیکَ.

«بحارالأنوار، ج 75، ص 173، ح 2»

امام هادی – علیه السلام – فرمود: کسی که به تو امید بسته است ناامیدش
مگردان، وگرنه مورد غضب خداوند قرار خواهی گرفت.

32- قالَ الإمامُ الهادی – علیه السلام – : الْعِتابُ مِفْتاحُ التَّقالی،
وَالعِتابُ خَیْرٌ مِنَ الْحِقْدِ.

«نزهه النّاظر، ص 139، ح 12»

امام هادی – علیه السلام – فرمود: (مواظب باش که) عتاب و پرخاش گری،
مقدّمه و کلید غضب است، ولی در هر حال پرخاش گری نسبت به کینه و دشمنی درونی
بهتر است (چون کینه، ضررهای خظرناک تری را در بردارد).

33- وَ قالَ – علیه السلام – : مَا اسْتَراحَ ذُو
الْحِرْصِ.

«مستدرک الوسائل، ج 2، ص 336، ح 11»

امام هادی – علیه السلام – فرمود: شخص طمّاع و حریص ـ نسبت به اموال و
تجمّلات دنیا ـ هیچگاه آسایش و استراحت نخواهد داشت.

34- قالَ الإمامُ الهادی – علیه السلام – : الْغِنی قِلَّهُ تَمَنّیکَ،
وَالرّضا بِما یَکْفیکَ، وَ الْفَقْرُ شَرَهُ النّفْسِ وَ شِدَّهُ القُنُوطِ،
وَالدِّقَّهُ إتّباعُ الْیَسیرِ وَالنَّظَرُ فِی الْحَقیرِ.

«الدّرّه الباهره، ص 14»

امام هادی – علیه السلام – فرمود: بی نیازی و توانگری در آن است که کمتر
آرزو و توقّع باشد و به آنچه موجود و حاضر است راضی و قانع گردی، ولیکن فقر و
تهی دستی در آن موقعی است که آرزوهای نفسانی اهمیّت داده شود، امّا دقّت و
توجّه به مسائل، اهمیّت دادن به امکانات موجود و مصرف و استفاده صحیح از
آن ها است، اگر چه ناچیز و کم باشد.

35- قالَ الإمامُ الهادی – علیه السلام – : الاِْمامُ بَعْدی الْحَسَنِ، وَ
بَعْدَهُ ابْنُهُ الْقائِمُ الَّذی یَمْلاَُ الاَْرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلاً کَما
مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً.

«بحارالأنوار، ج 50، ص 239، ح 4»

امام هادی – علیه السلام – فرمود: امام و خلیفه بعد از من (فرزندم) حسن; و
بعد از او فرزندش مهدی ـ موعود(علیهما السلام)ـ می باشد که زمین را پر از عدل
و داد می نماید، همان طوری که پر از ظلم و ستم گشته باشد.

36- قالَ الإمامُ الهادی – علیه السلام – : إذا کانَ زَمانُ الْعَدْلِ فیهِ
أغْلَبُ مِنَ الْجَوْرِ فَحَرامٌ أنْ یُظُنَّ بِأحَد سُوءاً حَتّی یُعْلَمَ ذلِکَ
مِنْهُ.

«بحارالأنوار، ج 73، ص 197، ح 17»

امام هادی – علیه السلام – فرمود: در آن زمانی که عدالت اجتماعی، حاکم و
غالب بر تباهی باشد، نباید به شخصی بدگمان بود مگر آن که یقین و معلوم باشد.

37- قالَ الإمامُ الهادی – علیه السلام – : إنَّ لِشیعَتِنا بِوِلایَتِنا
لَعِصْمَهٌ، لَوْ سَلَکُوا بِها فی لُجَّهِ الْبِحارِ الْغامِرَهِ.

«بحارالأنوار، ج 50، ص 215، ح 1»

امام هادی – علیه السلام – فرمود: همانا ولایت ما اهل بیت برای شیعیان
و دوستانمان پناهگاه أمنی می باشد که چنانچه در همه امور به آن تمسّک جویند،
بر تمام مشکلات (مادّی و معنوی) فایق آیند.

38- قالَ الإمامُ الهادی – علیه السلام – : یا داوُدُ لَوْ قُلْتَ: إنَّ
تارِکَ التَّقیَّهَ کَتارِکِ الصَّلاهِ لَکُنتَ صادِقاً.

«وسائل الشّیعه، ج 16، ص 211، ح 21382»

امام هادی – علیه السلام – به یکی از اصحابش – به نام داود صرّمی – فرمود:
اگر قائل شوی که ترک تقیّه همانند ترک نماز است، صادق خواهی بود.

39- قالَ: سَألْتُهُ عَنِ الْحِلْمِ؟ فَقالَ – علیه السلام
– : هُوَ أنْ تَمْلِکَ نَفْسَکَ وَ تَکْظِمَ غَیْظَکَ، وَ لا یَکُونَ ذلَکَ إلاّ
مَعَ الْقُدْرَهِ.

«مستدرک الوسائل، ج 2، ص 304، ح 17»

یکی از اصحاب از امام هادی – علیه السلام – پیرامون معنای حِلم و بردباری
سؤال نمود؟ حضرت در پاسخ فرمود: این که در هر حال مالک نَفْس خود باشی و خشم خود
را فرو بری و آن را خاموش نمائی و این تحمّل و بردباری در حالی باشد که توان
مقابله با شخصی را داشته باشی.

40- قالَ الإمامُ الهادی – علیه السلام – : اِنّ اللّهَ جَعَلَ الدّنیا دارَ
بَلْوی وَالاْخِرَهَ دارَ عُقْبی، وَ جَعَلَ بَلْوی الدّنیا لِثوابِ الاْخِرَهِ
سَبَباً وَ ثَوابَ الاْخِرَهِ مِنْ بَلْوَی الدّنیا عِوَضاً.

«تحف العقول، ص
358»

امام هادی – علیه السلام – فرمود: همانا خداوند، دنیا را جایگاه بلاها و
امتحانات و مشکلات قرار داد; و آخرت را جایگاه نتیجه گیری زحمات، پس بلاها و
زحمات و سختی های دنیا را وسیله رسیدن به مقامات آخرت قرار داد و اجر و پاداش
زحمات دنیا را در آخرت عطا می فرماید.