پندآموزی از پیشینیان یا محکومیت یهود

پندآموزی از پیشینیان یا محکومیت یهود

یهودیان معروف‎ترین جمعیت پیروان اهل کتاب در مدینه بودند و قبل از ظهور پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ طبق بشارت‎هایی که در کتاب‎های مذهبی خود دیده بوده، انتظار ظهور پیامبر اسلام را می‎کشیدند از نظر اقتصادی و نفوذ بر جامعه هم در برتری بودند، ولی با ظهور اسلام نه تنها، آن را نپذیرفته،‌بلکه در آشکار و نهان بر ضد اسلام توطئه چیدند و خداوند از طریق وحی و با یادآوری سرگذشت بنی‎اسرائیل و رفتار کج منشانه آنها با حضرت موسی و دیگر پیامبران، چنان یهود را زیر رگبار سرزنش‎های خود گرفت و آن چنان با ذکر دقیق قسمت‎های حساس تاریخ یهود،‌آنها را تکان داد که هر کس کمترین روح حق‎جویی داشت،بیدار شده و به سوی اسلام می‎آمد و به علاوه، این سرگذشت درس آموزنده‎ای برای مسلمان‎ها بود و پیام بزرگ این آیات این بود که یهود بیدار شده و حقانیت اسلام را بپذیرند،[1] برخلاف ادعاهای سایت افشا که پنداشته است این آیات یعنی گناه بنی‎اسرائیل زمان حضرت موسی برگردن یهودیان زمان پیامبر اسلام است و در نتیجه با آیات 15 ـ‌13 سوره اسرء و 41 ـ 38 سوره نجم در تناقض دانسته و کتابی که در او تناقض باشد نمی‎تواند هدایت جامعه را عهده‎دار شود، خداوند درباره آیات مورد استناد سایت افشاء تأکید ورزیده‎ که گناه هر عملی به عهده انجام دهنده آن گناه است نه دیگران:
«و اعمال هر انسانی را بر گردنش آویخته و کتابی برای او در روز قیامت بیرون می‎آوریم که آن را در برابر خود، گشوده می‎بیند و گفته می‎شود کتابت را بخوان که همین برای حسابرسی تو کافی است، هر کس هدایت شود برای خود هدایت یافته و هر که گمراه شود خود زیان می‎بیند و هیچ کس بار گناه دیگری را به دوش نمی‎کشد…»[2] در این که آیات ذکر شده به صراحت می‎گوید: گناه هر کس برای خودش است، ولی با آیات سرگذشت یهودیان زمان حضرت موسی در تناقض نیست چرا که آیات سرگذشت در بیان مطلب دیگر است، آری خداوند به بخش دیگری از تاریخ پرماجرای بنی‎اسرائیل اشاره کرده و خاطرات تکان دهنده‎ای را به یهودیان یادآور می‎شود، این آیات از بزرگترین انحراف بنی‎اسرائیل در زمان حضرت موسی پرده برداشته و آن، انحراف از مسیر توحید به شرک و گوساله‎پرستی است و به یهود مدینه هشدار می‎دهد که پییشینیان شما یک بار با پیروی نکردن از پیامبر خدا، گرفتار چنین سرنوشت رقت‎انگیز شدند و شما بیدار باشید و با پیروی از پیامبر خدا حضرت محمد بن عبدالله ـ صلّی الله علیه و آله ـ ، راه توحید خالص را به سوی خویش بگشایید تا همانند آنها منحرف نشوید و این آیات برای بیدار کردن دل‎های خفته است نه اینکه گناه گوساله‎پرستی را به گردن یهودیان زمان صدر اسلام بیندازد، خداوند با هشدار بر یهودیان مدینه، این انحراف را چنین ترسیم می‎کند:
«به یاد آورید هنگامی را که با موسی چهل شب وعده گذاردیم، سپس شما گوساله‎ای را بعد از او انتخاب نمودید در حالی که ستم‎کار بودید. سپس شما را بعد از آن بخشیدیم شاید شکر به جا آورید. و به خاطر آورید هنگامی که به موسی، کتاب و وسیله تشخیص را دادیم تا هدایت شوید و زمانی را که موسی به قوم خود گفت: ای قوم من! شما با انتخاب گوساله‎پرستی برای خود ستم کردید، پس توبه کنید و به سوی خالق خود بازگردید و….»[3] با نگاهی به این آیات به روشنی می‎فهمیم که فقط به یهودیان هشدار می‎دهد، راه پدران و پیشینیان خود را نرفته و از پیامبر اسلام پیروی کنند تا همانند قوم موسی مورد مذمت خدا قرار نگیرند وگرنه نمی‎گوید شما یهودیان امروزی بخاطر گوساله پرستی آن روز یهودیان،‌باید مجازات شوید و خدا عادل‎تر از این است که به خاطر عمل قومی،‌قوم بعدی را محکوم کند، البته اگر عدّه‎ای پیدا شوند که از کارهای قوم موسی در گوساله پرستی به نحوی راضی باشند، اینها نیز همانند آن قوم مجازات خواهند شد همچنانچه ناقه حضرت صالح را می‎توان یک نفر به هلاکت رسانید ولی چون همه قوم صالح به آن کاملاً راضی بودند، خداوند کار آن یک نفر را به همه استناد کرده و فرمود:
«اما آنها ناقه را از پای درآوردند و صالح به آنها گفت سه روز در خانه‎های‎تان بهره‎مند گردید (و بعد از آن عذاب الهی فرا خواهید رسید) این وعده‎ای است که دروغ نخواهد بود.»[4] این به خاطر آن است که اسلام رضایت باطنی به یک امر و پیوند تفکری با آن را به منزله شرکت در آن می‎داند و رسول گرامی اسلام بر همین اساس است که فرمود: کسی که شاهد و ناظر کاری باشد اما از آن متنفر باشد همانند کسی است که از آن غائب بوده و در آن شرکت نداشته و کسی که در برنامه‎ای غائب بود اما قلباً به آن رضایت داشته باشد، همانند کسی است که حاضر و شریک بوده است.[5] بنابراین اگر یهودیان زمان اسلام به کار پیشینیان راضی باشند، در عذابشان هم شریکند ولی اگر از گوساله‎پرستی آنها بیزار باشند به هیچ وجه به خاطر قوم موسی، مجازات و محکوم نخواهند شد و هیچ تناقضی در این آیات با آیات دیگر وجود ندارد.
خداوند متعال می‎فرماید:
«یهود و نصاری گفتند: ما فرزندان و دوستان خداییم! بگو: پس چرا شما را در برابر گناهان‎تان مجازات می‎کند؟! بلکه شما هم بشری هستید از مخلوقاتی که آفریده است.»[6]


[1] . مکارم شیرازی، ناصر، نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، 1374 هـ ، ش، ج 1، ص 202.
[2] . اسراء / 15 ـ‌13 و ر. ک: نجم / 41 ـ 38.
[3] . بقره / 54 ـ 51 و ر. ک:‌بقره / 93 ـ‌92، نساء / 153،‌اعراف / 152.
[4] . هود / 65 و ر. ک: شعراء / 157،‌شمس / 14، اعراف / 77.
[5] . ر. ک: تفسیر نمونه، ج 9، ص 158.
[6] . مائده / 18.
فرج الله عباسی

مطالب مشابه

دیدگاهتان را ثبت کنید