1. قال الامام علي – عليه
السّلام – : الا لا خير في قراءة لا يدبّر فيها.
«معاني الاخبار، ص 67»
امام علي – عليه السّلام – فرمود: همانا در قرائتي که در آن تدبر و تفکر
نشود، خيري نيست.
2. قال الامام الصادق – عليه
السّلام – : يا مفضل لو تدبر القرآن شيعتنا لما شکوا في فضلنا … .
«بحار الأنوار، ج 53، ص 25»
امام صادق – عليه السّلام – فرمود: اي مفضل، اگر شيعيان ما در قرآن تدبر
کنند و بينديشند، هر آينه شک نمي کردند در بزرگي و فضل ما.
3. قال رسول الله –
صلّي الله عليه و آله – : ما انعم الله علي عبدٍ بعد الايمان بالله افضل من العلم
بکتاب الله و المعرفة بتأويله.
«بحار الأنوار، ج 92، ص 182»
پيامبر اکرم – صلّي الله عليه و آله – فرمود: خدا بعد از نعمت ايمان به
خود، نعمتي بالاتر از علم به کتاب خدا و شناخت تأويل آن نداده.
4. قال رسول الله – صلّي
الله عليه و آله – : ويلٌ لمن لاکها بين لحييه و لم يتدبّرها.
«مجمع البيان، ج 2، ص 554»
پيامبر اکرم – صلّي الله عليه و آله – فرمود: واي بر کسي که قرآن را در بين
لبهاي خود لقلقه کند و در آن تدبر و تفکر نکند.
5. قال الامام الصادق – عليه
السّلام – في دعاء: اللهم نشرتُ عهدک و کتابک فاجعل نظري فيه عبادة و قراءتي فيه
تفکراً و فکري فيه اعتباراً و لا تجعل قرائتي قراءةً لاتدبر فيها و لا تجعل نظري
فيه غفلة.
«مصباح الانوار، ص 141»
امام صادق – عليه السّلام – در دعايي فرمود: خدايا منتشر کردم عهد و کتاب
تو را، پس قرار بده نگاه من را بر آن عبادت و خواندن مرا در آن با تفکر و انديشيدن
و فکر من در آن را وسيله عبرت قرار ده و قرار نده خواندن من را خواندني که در آن
تدبر و تفکر نباشد و قرار نده نگاه مرا در آن، نگاهي غافل و بي خبر (از عمق مطالب
آن).
6. قال الامام الصادق – عليه
السّلام – : المقريءُ بلا علم کالمعجب بلامال و لا مُلک يبغض الناس لفقره و
يغبضونه لعُجبه فهو ابداً مخاصم للخلق في غير واجب و من خاصم الخلق فيما لم يؤمر
به فقد نازع الخالقيه و الربوبيّة.
«مصباح الشريعه، ص 44»
امام صادق – عليه السّلام – فرمود: قاري بدون آگاهي مثل پادشاه بدون مال و
زمين است که دشمن مي شود مردم را به خاطر فقرش و مردم هم با او دشمن مي شوند به
خاطر عجبش، پس هميشه او در حال جنگ و دعوا با خلق خدا در آن چه واجب نشده است و
کسي که با خلق دشمني کند در آن چه به او دستور داده نشده، پس نزاع مي کند در
خالقيت و ربوبيت خداوند.
