1. عَن الامام الباقر – عليه
السّلام – قال: انَّ اللهَ عزوجل: جَعَلَ للشرِ اقفالاً و جَعل مفاتيحَ تلک
الاقفالِ الشرابَ والکذبُ شرٌ من الشرابِ.

«بحار الأنوار، ج 72، ص 236»

امام باقر – عليه السّلام – فرمود: خداوند متعال براي بديها قفل هايي قرار
داده و کليد اصلي اين قفلها شراب است اما دروغ از شراب هم بدتر است.

2. عَن الامامِ الباقرِ –
عليه السّلام – قال: اتقوا الکذبَ الصغيرَ منهُ و الکبيرَ في کلِ جِدٍّ و هزلٍ
فانَّ الرجلَ اذا کذبَ في الصغيرِ اجترأ علي الکبيرِ.

«وسائل الشيعه، ج 8، ص 77»

امام باقر – عليه السّلام – فرمود: از دروغ کوچک و بزرگ برحذر باشيد، چه در
حال شوخي و چه در حال جدي؛ زيرا شخصي که از دروغ کوچک باکي نداشته باشد، جرأت گفتن
دروغ بزرگ را نيز پيدا مي کند.

3. عَن رسولِ الله – صلّي
الله عليه و آله – قال: لا يَحلُ الکذبَ الا في ثلاثٍ: يُحدثُ الرجلَ امرئتَهُ
ليرضَيها و الکذبُ في الحربِ و الکذبُ في الاصلاح بينَ الناسِ.

«وسائل الشيعه، ج 8، ص 578»

پيامبر اکرم – صلّي الله عليه و آله – فرمود: دروغگوئي مجاز نيست جز در سه
مورد: آنجا که شوهر در جهت جلب رضاي همسرش سخن مي گويد و دروغ در جنگ با دشمن و
نيز دروغ در جهت اصلاح ميان مردم.

4. قال اميرالمومنين – عليه
السّلام – : الکذبُ زوالُ المنطقِ عَن الوضعِ الالهي.

«غرر الحکم، ص 219»

اميرالمومنين – عليه السّلام – فرمود: دروغ، فرو افتادن و انحراف منطق آدمي
از وضعيت اصلي و اساسي آفرينش الهي است.

5. عَن الامام السجاد – عليه السّلام – قال: انَّ لسانَ ابنِ
آدمَ يُشرفُ کل يومٍ علي جوارحِهِ فيقولُ: کيفَ اَصبحتُمْ فيقولونَ: بخيٍر اَنْ
تَرَکتنا و يقولوَن اللهُ اللهُ فينا و يناشدونه ويَقولونَ: انمَّا نُثابُ بک و
نُعاقَبُ بِک.

«الاختصاص، ص‌ 270»

امام سجاد – عليه السّلام – فرمود: در آغاز هر روز زبان انسان به ساير اعضا
و جوارح مي گويد: در چه حالي بسر مي بريد؟ آنها پاسخ مي دهند: اگر تو ما را راحت
بگذاري ما به سلامت هستيم و نيز مي گويند خدا را خدا را درباره رعايت حق ما و سوگند
مي دهند او را و باز مي گويند ما به سبب تو پاداش و کيفر مي شويم.

6. قال
اميرالمومنين – عليه السّلام – : الکذبُ شَيْنُ الاَخلاقِ.

«غرر الحکم، ص 443»

اميرالمؤمنين – عليه السّلام – فرمود: دروغ مايه سقوط و بي اعتباري اخلاق
آدمي است.

7. عَنِ النبيِ – صلّي الله
عليه و آله – قال: يا عليُ اياک و الکذبَ فان الکذبَ يُسوَّدُ الوجهَ ثُمَّ يکتبُ
عندَاللهِ کذاباً و انَّ الصدقَ يُبيِضُ الوجَه و يُکتَبُ عندَاللهِ صادقاً
واعلَمْ انَّ الصدقَ مُبارک و الکذَبَ مَشئومٌ.

«بحار الأنوار، ج 7، ص 286»

پيامبر اکرم – صلّي الله عليه و آله – فرمود: يا علي برحذر باش از کذب و
دروغگوئي؛ زيرا دروغگوئي باعث روسياهي مي شود سپس (نام دروغگو) در پيشگاه خدا كذاب
نوشته مي شود چنانکه صداقت و راستي نيز مايه روسپيدي مي شود و (نام راستگو) در
پيشگاه خدا صادق نوشته مي شود و بدان که صدق و راستي، مبارک است و کذب و دروغگوئي
شوم است.

8. قال الامام الصادق – عليه
السّلام – : و الصادقُ حقاً هو الذي يُصدِقُ کلَ کاذبٍ بحقيقةِ صدقِ مالديهِ، وَ
هو المعني الذي لا يسعُ مَعه سواه او ضدُهُ، مثلُ آدمَ – عليه السّلام – صدقَ
ابليسَ في کذبهِ … .

«نور الثقلين، ج 3، ص 420»

امام صادق – عليه السّلام – فرمود: راستگوي حقيقي کسي است که: حتي دروغ
ديگران (در صورت عدم توجه بدان) را بر اساس صداقت دروني خود، راست پندارد و اين
حالت همان است که با غير خود و يا با ضد خود جمع نشود بر اين اساس است که ابليس
وقتي که به دروغ، قسم ياد کرد که خيرخواه آدم است آدم از وي پذيرفت و ابليس اولين
کسي است که دروغ گفت زيرا چنين عملي در آسمانها و زمين سابقه نداشت و اهل آسمان و
زمين، ظاهر و باطن آنرا نمي شناختند.

9. عَن الامامِ الرضا – عليه
السّلام – قال: کفي بالمرءِ من الکذبِ انْ يُحدثَ بکلِ ما سَمَعِ.

«ميزان الحکمه، ج 8، ص 346»

امام رضا – عليه السّلام – فرمود: براي آدمي از جهت دروغ پردازي همين بس که
هر چه را که مي شنود براي ديگران نقل کند.

10. عَن الامام الصادق –
عليه السّلام – قال: لا تَکذبْ فيذَهَب بهاؤُک.

«وسائل الشيعه، ج 8، ص 572»

امام صادق – عليه السّلام – فرمود: دروغ نگو، زيرا اعتبار و آبرويت مي
ريزد.

11. عَن الامام الصادق –
عليه السّلام – قال: مَن کثُرَ کذبُهُ ذَهَبَ بهاؤه.

«وسائل الشيعه، ج 8، ص 572»

امام صادق – عليه السّلام – فرمود: کسي که زياد دروغ بگويد، اعتبار و آبروي
وي از بين مي رود.

12. عَن الامامِ الرضا –
عليه السّلام – قال: الکذبُ ينقِصُ الرزق.

«ميزان الحکمه، ج 8، ص 350»

امام رضا – عليه السّلام – فرمود: دروغگوئي، از رزق و روزي انسان مي کاهد.

13. عَن اميرالمؤمنينِ –
عليه السّلام – قال: اعتياد الکذبِ يورثُ الفقرَ.

«بحار الأنوار، ج 72، ص 216»

اميرالمؤمنين – عليه السّلام – فرمود: معتاد شدن به دروغگوئي، مايه فقر و
تنگدستي است.

14. عَن الامام الصادق –
عليه السّلام – : انَّ مما اعانَ اللهُ به علي الکذابينَ النّسيانَ.

«الكافي، ج 2، ص 341»

امام صادق – عليه السّلام – فرمود: از چيزهايي كه خداوند دروغگويان را بدان
دچار مي كند، فراموشي است.

15. عَن الامام الرضا – عليه
السّلام – قال: الکذبُ بابٌ مِن ابوابِ النفاقِ.

«ميزان الحکمه، ج 8، ص 340»

امام رضا – عليه السّلام – فرمود: دروغ، دري از درهاي نفاق است.

16. عَن الامام الرضا – عليه
السّلام – قال: اياکم و الکذبَ فانه يَهدي الي الفجورِ.

«ميزان
الحکمه، ج 8، ص 343»

امام رضا – عليه السّلام – فرمود: بپرهيزيد از دروغ، زيرا دروغ آدمي را به
فسق و فجور مي کشاند.

17. عَن الامامِ الباقرِ –
عليه السّلام – قال: انَّ الکذبَ هو خرابُ الايمانِ.

«الكافي، ج 2، ص 339»

امام باقر – عليه السّلام – فرمود: همانا دروغ، مايه تباهي ايمان است.

18. عَنِ النبيِ – صلّي الله
عليه و آله – قال: اذا کذَبَ العبدُ کذبةً تباعَدَ الملک منهُ مسيرةَ ميلٍ من
نَتنِ ما جاء بهِ.

«شرح نهج البلاغه ابن ابي الحديد، ج
6، ص 357»

پيامبر اکرم – صلّي
الله عليه و آله – فرمود: وقتي کسي مرتکب دروغ گفتن شود، فرشته (حافظ او) به خاطر
بوي بددهن او يک ميل (يک
فرسخ) از او فاصله مي گيرد.

19. عَن الامام الصادق –
عليه السّلام – قال: و لا لکذابٍ مُروةٌ.

«الخصال، ج 1، ص 271»

امام صادق – عليه السّلام – فرمود: آدم کذاب، مروت و جوانمردي ندارد.

20. سَئَلَ رجلٌ عَن النبي –
صلّي الله عليه و آله – : يا رسولَ اللهِ ما عملُ الجنةِ؟ قال: الصدقُ، اذا صدقَ
العبدُ برّ و اذا برّ آمنَ و اذا آمن دخلَ الجنةَ. قال يا رسول الله و ما عَملُ
النارِ … .

«ميزان الحکمه، ج 8، ص 343»

مردي از پيامبر اکرم – صلّي الله عليه و آله – پرسيد: اي رسول خدا عملي که
موجب داخل شدن به بهشت مي شود چيست؟ پيامبر – صلّي الله عليه و آله – پاسخ داد:
صدق و راستي، زيرا هنگامي که آدمي به صدق و راستي بپردازد، در دائره نيکان قرار
گرفته است و در اين هنگام ايمان به خدا آورده است و وقتي که انسان به خدا ايمان
آورد، داخل بهشت خواهد شد؛ سپس آن مرد سئوال کرد؟ اي رسول خدا عملي که موجب عذاب و
آتش جهنم مي شود کدام است؟ پيامبر – صلّي الله عليه و آله – فرمود: دروغ، زيرا
هنگامي که بنده دروغ گفت، پردة صدق و راستي را پاره کرده و به کفر روي آورده و کسي
که به کفر روي آورد داخل آتش مي شود.

21. عَن الامام علي – عليه
السّلام – قال: عاقبةُ الکذبِ ملامةٌ و ندامةٌ.

«غرر الحکم، ص 502»

امام علي – عليه السّلام – فرمود: سرانجام دروغگوئي، پشيماني و ملامت است.

22. عَن
الامام الرضا – عليه السّلام – قال: اذا کذبَ الولاةُ حُبسَ المطر و اذا جارَ
السلطانُ هانتِ الدولةُ و اذا حُبستالزکاةُ ماتت المواشيِ.

«مسند امام الرضا- عليه السّلام -، ج
1، ص 280»

امام رضا – عليه السّلام – فرمود: هنگامي که فرمانروايان به مردم دروغ
بگويند، قطرات باران محبوس مي شوند (از نزول باران کاسته مي گردد) و وقتي که سلطان،
ستمگري کند، دولت به سستي گرايد و آنگاه که زکات پرداخت نشود، مرگ و مير چهارپايان
فزوني يابد.

23. قال
رسول الله – صلّي الله عليه و آله – : اذا کذبَ الرجلُ من غيرِ عذرٍ لعنُه سَبعونَ
الفَ ملک و خرجَ من قلبهِ نتنٌحتي يبلغَ العرش فيلعنهُ حملة العرش … .

«جامع الأخبار، ص 148»

پيامبر اکرم – صلّي الله عليه و آله – فرمود: کسي که بدون عذر دروغ گويد هفتاد
هزار ملک وي را لعنت کنند و از دل وي بوي بدي بر ميخيزد که حتي به حاملان عرش نيز
مي رسد پس آنها نيز او را لعنت مي کنند.

24. عن
الامام ابي جعفر – عليه السّلام – قال: يحشر المکذبون بقدرة الله من قبورهم قد
مسخوا قردة و خنازير.

«جامع الأخبار، ص 161»

امام باقر – عليه السّلام – فرمود: دروغگويان (در قيامت)، به قدرت خدا به
صورت ميمون و خوک، از قبور خود محشور مي شوند.

25. عَن الامام الصادق –
عليه السّلام – : الکذب مذموم الا في امرين دفع شر الظلمة و اصلاح ذات البين.

«جامع الأخبار، ص 148»

امام صادق – عليه السّلام – فرمود: دروغ مورد نکوهش است جز در دو مورد: دفع
شر ظالمان و اصلاح ميان مردم.

26. قُلتُ لابي عبدِالله –
عليه السّلام – : الرجلُ يستاذُن عليه فيقولُ للجاريةِ قُولي ليسَ هو ههنا، قالَ:
لا بأسَ ليَس بِکذبٍ.

«بحار الأنوار، ج 12، ص 254»

(راوي مي گويد) به امام صادق – عليه السّلام – عرض کردم: اگر کسي در خانه
ديگري را به صدا درآورد و صاحب خانه به کنيزش بگويد: بگو که در اينجا نيست و اشاره
کند به جائي که خود در آنجا قرار ندارد، آيا اين دروغ است؟ امام فرمود: خير، اين
دروغ محسوب نمي شود.

27. عَن الامامِ الرضا –
عليه السّلام – قال: انَّ الرجلَ لَيصدقُ علي اخيهِ فَينالُهُ عنتٌ من صدقٍ فيکوُن
کذاباً عندَاللهِ و انَّ الرجلَ لَيکذبُ علي اخيهِ يريدُ به نفعه فيکونُ عندَاللهِ
صادقاً.

«وسائل الشيعه، ج 12، ص 255»

امام رضا – عليه السّلام – فرمود: شخصي با سخن راست خود ضربه اي به برادر
مؤمن وارد مي آورد پس در پيشگاه خدا کذاب محسوب مي شود و شخصي به منظور دستيابي
برادر مؤمن خود به خير و منفعت، دروغ مي گويد پس در پيشگاه خدا صادق قلمداد مي
گردد.

28. عَن النبيِ – صلّي الله
عليه و آله – قال: اَنا زعيمٌ ببيتٍ في ربضِ الجنةِ و بيتٍ في وسطِ الجنةِ و بيتٍ
في اعلي الجنةِ  لِمَنْ ترک المراءَ
و ان کان مُحقاً و تَرک الکذَب و ان کان هازلاً و لمن حسن خُلقُهُ.

«بحار
الأنوار، ج 2، ص 128»

پيامبر اکرم – صلّي الله عليه و آله – فرمود: من خانه اي را در آغاز و وسط
و بالاي بهشت در اختيار دارم از براي کسي که از مراء و جدال پرهيز کند اگر چه حق
با او باشد و از دروغ گويي نيز بر حذر باشد ولو براي شوخي و براي کسي که خوش اخلاق
باشد.

29. عَن رسولِ اللهِ – صلّي
الله عليه و آله – قال: لا يَکذبُ الکاذبُ الآ مِن مهانَةِ نفسِهِ عليهِ.

«ميزان الحکمه، ج 8، ص 342»

پيامبر اکرم – صلّي الله عليه و آله – فرمود: شخص دروغگو دروغ نمي گويد مگر
بخاطر حقارتي که در خود احساس مي کند.

30. عَن الامام الصادق –
عليه السّلام – قال: انَّ العاقَل لا يکذِبُ و انْ کان فيه هواُه.

«الكافي، ج 1، ص 17»

امام صادق – عليه السّلام – فرمود: انسان عاقل دروغ نمي گويد، گر چه از اين
راه خواسته هاي نفساني او تأمين شود.

31. عَن الامام علي – عليه
السّلام – قال: اياک و مُصادقةُ الکذّابِ فانَّه کالسرابِ يُقربُ عَليک البعيدَ و
يُبعدُ عليک القريبَ.

«نهج البلاغه، حکمت 38»

امام علي – عليه السّلام – فرمود: از دوستي با کذاب بپرهيز، زيرا او همچون
سراب است؛ او به تو چيزهاي نزديک را دور و دورها را نزديک، نشان مي دهد (هميشه
برخلاف واقعيت ها نظر مي دهد).

32. عَن الامام علي – عليه
السّلام – الکذبُ في العاجلةِ عار و في الأجلةِ عذابُ النارِ.

«نهج البلاغه، حکمت 38»

امام علي – عليه السّلام –
فرمود: دروغ گفتن امروز مايه بي آبروئي و فردا باعث عذاب آتش است.

33.
سُئِلَ اَميرُالمؤمنينِ – عليه السّلام – : ايُّ شيءٍ مما خَلَقَ اللهُ احسنُ؟
فقال: الکلامُ فقيلَ ايُّ شيءٍ مما خلق اللهُاقبحُ؟ قال: الکلام اَبيضّت الوجوهُ و بالکلام اَسودت الوجوهُ.

«بحار الأنوار، ج 78، ص 55»

از اميرالمؤمنين – عليه
السّلام – سؤال شد: نيکوترين مخلوق خدا کدام است؟ امام – عليه السّلام – پاسخ داد:
کلام و پس سؤال شد که قبيح ترين مخلوق خدا چيست؟ امام – عليه السّلام – (دوباره)
پاسخ داد: کلام، زيرا بوسيله کلاماست که آدمي روسپيد مي شود و نيز به وسيله کلام، انسان روسياه مي گردد.

34. عَن الامام الصادق – عليه
السّلام – قال: الرجلُ لَيکذبُ الکذبةَ فَيحرمُ بها صلاةَ الَّيلِ … .

«وسائل الشيعه، ج 8، ص 160»

امام صادق – عليه السّلام – فرمود: شخصي که دروغ مي گويد از نماز شب محروم
مي شود.

35. عَن
الامام الصادق – عليه السّلام – قال: فاذا صُمتُم فاحفظوا السنتکم عَن الکذبِ.

«وسائل الشيعه، ج 10، ص 166»

امام صادق – عليه السّلام – فرمود: هنگامي که روزه دار مي باشيد، زبان خود
را از دروغ حفظ کنيد.

36. قال
اَميرُالمؤمنينِ – عليه السّلام – : اذا حَدثتُمْ بحديثٍ فاسندوهُ الي الذي حدثَکم
فانْ کان حقاً فلکم و ان کان کذباً فعليهِ.

«وسائل الشيعه، ج 27، ص 81»

اميرالمؤمنين – عليه
السّلام – فرمود: وقتي که چيزي را نقل مي کنيد مدرک و مأخذ آن را نيز ذکر کنيد، در
اين صورتاگر آن خبر درست بود به
نفع شما است و اگر دروغ بود ضررش متوجه گوينده است.

37. قال اَميرُالمؤمنينِ –
عليه السّلام – : علامةُ الايمانِ انْ تؤثرَ الصدَق حيثُ يضرک عليَ الکذبِ.

«وسائل الشيعه، ج 12، ص 255»

اميرالمؤمنين – عليه السّلام – فرمود: از نشانه هاي ايمان، راستگوئي است گر
چه به زيان آدمي تمام شود.