1. عَن الامام الباقر – علیه
السّلام – قال: انَّ اللهَ عزوجل: جَعَلَ للشرِ اقفالاً و جَعل مفاتیحَ تلک
الاقفالِ الشرابَ والکذبُ شرٌ من الشرابِ.

«بحار الأنوار، ج 72، ص 236»

امام باقر – علیه السّلام – فرمود: خداوند متعال برای بدیها قفل هایی قرار
داده و کلید اصلی این قفلها شراب است اما دروغ از شراب هم بدتر است.

2. عَن الامامِ الباقرِ –
علیه السّلام – قال: اتقوا الکذبَ الصغیرَ منهُ و الکبیرَ فی کلِ جِدٍّ و هزلٍ
فانَّ الرجلَ اذا کذبَ فی الصغیرِ اجترأ علی الکبیرِ.

«وسائل الشیعه، ج 8، ص 77»

امام باقر – علیه السّلام – فرمود: از دروغ کوچک و بزرگ برحذر باشید، چه در
حال شوخی و چه در حال جدی؛ زیرا شخصی که از دروغ کوچک باکی نداشته باشد، جرأت گفتن
دروغ بزرگ را نیز پیدا می کند.

3. عَن رسولِ الله – صلّی
الله علیه و آله – قال: لا یَحلُ الکذبَ الا فی ثلاثٍ: یُحدثُ الرجلَ امرئتَهُ
لیرضَیها و الکذبُ فی الحربِ و الکذبُ فی الاصلاح بینَ الناسِ.

«وسائل الشیعه، ج 8، ص 578»

پیامبر اکرم – صلّی الله علیه و آله – فرمود: دروغگوئی مجاز نیست جز در سه
مورد: آنجا که شوهر در جهت جلب رضای همسرش سخن می گوید و دروغ در جنگ با دشمن و
نیز دروغ در جهت اصلاح میان مردم.

4. قال امیرالمومنین – علیه
السّلام – : الکذبُ زوالُ المنطقِ عَن الوضعِ الالهی.

«غرر الحکم، ص 219»

امیرالمومنین – علیه السّلام – فرمود: دروغ، فرو افتادن و انحراف منطق آدمی
از وضعیت اصلی و اساسی آفرینش الهی است.

5. عَن الامام السجاد – علیه السّلام – قال: انَّ لسانَ ابنِ
آدمَ یُشرفُ کل یومٍ علی جوارحِهِ فیقولُ: کیفَ اَصبحتُمْ فیقولونَ: بخیٍر اَنْ
تَرَکتنا و یقولوَن اللهُ اللهُ فینا و یناشدونه ویَقولونَ: انمَّا نُثابُ بک و
نُعاقَبُ بِک.

«الاختصاص، ص‌ 270»

امام سجاد – علیه السّلام – فرمود: در آغاز هر روز زبان انسان به سایر اعضا
و جوارح می گوید: در چه حالی بسر می برید؟ آنها پاسخ می دهند: اگر تو ما را راحت
بگذاری ما به سلامت هستیم و نیز می گویند خدا را خدا را درباره رعایت حق ما و سوگند
می دهند او را و باز می گویند ما به سبب تو پاداش و کیفر می شویم.

6. قال
امیرالمومنین – علیه السّلام – : الکذبُ شَیْنُ الاَخلاقِ.

«غرر الحکم، ص 443»

امیرالمؤمنین – علیه السّلام – فرمود: دروغ مایه سقوط و بی اعتباری اخلاق
آدمی است.

7. عَنِ النبیِ – صلّی الله
علیه و آله – قال: یا علیُ ایاک و الکذبَ فان الکذبَ یُسوَّدُ الوجهَ ثُمَّ یکتبُ
عندَاللهِ کذاباً و انَّ الصدقَ یُبیِضُ الوجَه و یُکتَبُ عندَاللهِ صادقاً
واعلَمْ انَّ الصدقَ مُبارک و الکذَبَ مَشئومٌ.

«بحار الأنوار، ج 7، ص 286»

پیامبر اکرم – صلّی الله علیه و آله – فرمود: یا علی برحذر باش از کذب و
دروغگوئی؛ زیرا دروغگوئی باعث روسیاهی می شود سپس (نام دروغگو) در پیشگاه خدا کذاب
نوشته می شود چنانکه صداقت و راستی نیز مایه روسپیدی می شود و (نام راستگو) در
پیشگاه خدا صادق نوشته می شود و بدان که صدق و راستی، مبارک است و کذب و دروغگوئی
شوم است.

8. قال الامام الصادق – علیه
السّلام – : و الصادقُ حقاً هو الذی یُصدِقُ کلَ کاذبٍ بحقیقهِ صدقِ مالدیهِ، وَ
هو المعنی الذی لا یسعُ مَعه سواه او ضدُهُ، مثلُ آدمَ – علیه السّلام – صدقَ
ابلیسَ فی کذبهِ … .

«نور الثقلین، ج 3، ص 420»

امام صادق – علیه السّلام – فرمود: راستگوی حقیقی کسی است که: حتی دروغ
دیگران (در صورت عدم توجه بدان) را بر اساس صداقت درونی خود، راست پندارد و این
حالت همان است که با غیر خود و یا با ضد خود جمع نشود بر این اساس است که ابلیس
وقتی که به دروغ، قسم یاد کرد که خیرخواه آدم است آدم از وی پذیرفت و ابلیس اولین
کسی است که دروغ گفت زیرا چنین عملی در آسمانها و زمین سابقه نداشت و اهل آسمان و
زمین، ظاهر و باطن آنرا نمی شناختند.

9. عَن الامامِ الرضا – علیه
السّلام – قال: کفی بالمرءِ من الکذبِ انْ یُحدثَ بکلِ ما سَمَعِ.

«میزان الحکمه، ج 8، ص 346»

امام رضا – علیه السّلام – فرمود: برای آدمی از جهت دروغ پردازی همین بس که
هر چه را که می شنود برای دیگران نقل کند.

10. عَن الامام الصادق –
علیه السّلام – قال: لا تَکذبْ فیذَهَب بهاؤُک.

«وسائل الشیعه، ج 8، ص 572»

امام صادق – علیه السّلام – فرمود: دروغ نگو، زیرا اعتبار و آبرویت می
ریزد.

11. عَن الامام الصادق –
علیه السّلام – قال: مَن کثُرَ کذبُهُ ذَهَبَ بهاؤه.

«وسائل الشیعه، ج 8، ص 572»

امام صادق – علیه السّلام – فرمود: کسی که زیاد دروغ بگوید، اعتبار و آبروی
وی از بین می رود.

12. عَن الامامِ الرضا –
علیه السّلام – قال: الکذبُ ینقِصُ الرزق.

«میزان الحکمه، ج 8، ص 350»

امام رضا – علیه السّلام – فرمود: دروغگوئی، از رزق و روزی انسان می کاهد.

13. عَن امیرالمؤمنینِ –
علیه السّلام – قال: اعتیاد الکذبِ یورثُ الفقرَ.

«بحار الأنوار، ج 72، ص 216»

امیرالمؤمنین – علیه السّلام – فرمود: معتاد شدن به دروغگوئی، مایه فقر و
تنگدستی است.

14. عَن الامام الصادق –
علیه السّلام – : انَّ مما اعانَ اللهُ به علی الکذابینَ النّسیانَ.

«الکافی، ج 2، ص 341»

امام صادق – علیه السّلام – فرمود: از چیزهایی که خداوند دروغگویان را بدان
دچار می کند، فراموشی است.

15. عَن الامام الرضا – علیه
السّلام – قال: الکذبُ بابٌ مِن ابوابِ النفاقِ.

«میزان الحکمه، ج 8، ص 340»

امام رضا – علیه السّلام – فرمود: دروغ، دری از درهای نفاق است.

16. عَن الامام الرضا – علیه
السّلام – قال: ایاکم و الکذبَ فانه یَهدی الی الفجورِ.

«میزان
الحکمه، ج 8، ص 343»

امام رضا – علیه السّلام – فرمود: بپرهیزید از دروغ، زیرا دروغ آدمی را به
فسق و فجور می کشاند.

17. عَن الامامِ الباقرِ –
علیه السّلام – قال: انَّ الکذبَ هو خرابُ الایمانِ.

«الکافی، ج 2، ص 339»

امام باقر – علیه السّلام – فرمود: همانا دروغ، مایه تباهی ایمان است.

18. عَنِ النبیِ – صلّی الله
علیه و آله – قال: اذا کذَبَ العبدُ کذبهً تباعَدَ الملک منهُ مسیرهَ میلٍ من
نَتنِ ما جاء بهِ.

«شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، ج
6، ص 357»

پیامبر اکرم – صلّی
الله علیه و آله – فرمود: وقتی کسی مرتکب دروغ گفتن شود، فرشته (حافظ او) به خاطر
بوی بددهن او یک میل (یک
فرسخ) از او فاصله می گیرد.

19. عَن الامام الصادق –
علیه السّلام – قال: و لا لکذابٍ مُروهٌ.

«الخصال، ج 1، ص 271»

امام صادق – علیه السّلام – فرمود: آدم کذاب، مروت و جوانمردی ندارد.

20. سَئَلَ رجلٌ عَن النبی –
صلّی الله علیه و آله – : یا رسولَ اللهِ ما عملُ الجنهِ؟ قال: الصدقُ، اذا صدقَ
العبدُ برّ و اذا برّ آمنَ و اذا آمن دخلَ الجنهَ. قال یا رسول الله و ما عَملُ
النارِ … .

«میزان الحکمه، ج 8، ص 343»

مردی از پیامبر اکرم – صلّی الله علیه و آله – پرسید: ای رسول خدا عملی که
موجب داخل شدن به بهشت می شود چیست؟ پیامبر – صلّی الله علیه و آله – پاسخ داد:
صدق و راستی، زیرا هنگامی که آدمی به صدق و راستی بپردازد، در دائره نیکان قرار
گرفته است و در این هنگام ایمان به خدا آورده است و وقتی که انسان به خدا ایمان
آورد، داخل بهشت خواهد شد؛ سپس آن مرد سئوال کرد؟ ای رسول خدا عملی که موجب عذاب و
آتش جهنم می شود کدام است؟ پیامبر – صلّی الله علیه و آله – فرمود: دروغ، زیرا
هنگامی که بنده دروغ گفت، پرده صدق و راستی را پاره کرده و به کفر روی آورده و کسی
که به کفر روی آورد داخل آتش می شود.

21. عَن الامام علی – علیه
السّلام – قال: عاقبهُ الکذبِ ملامهٌ و ندامهٌ.

«غرر الحکم، ص 502»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: سرانجام دروغگوئی، پشیمانی و ملامت است.

22. عَن
الامام الرضا – علیه السّلام – قال: اذا کذبَ الولاهُ حُبسَ المطر و اذا جارَ
السلطانُ هانتِ الدولهُ و اذا حُبستالزکاهُ ماتت المواشیِ.

«مسند امام الرضا- علیه السّلام -، ج
1، ص 280»

امام رضا – علیه السّلام – فرمود: هنگامی که فرمانروایان به مردم دروغ
بگویند، قطرات باران محبوس می شوند (از نزول باران کاسته می گردد) و وقتی که سلطان،
ستمگری کند، دولت به سستی گراید و آنگاه که زکات پرداخت نشود، مرگ و میر چهارپایان
فزونی یابد.

23. قال
رسول الله – صلّی الله علیه و آله – : اذا کذبَ الرجلُ من غیرِ عذرٍ لعنُه سَبعونَ
الفَ ملک و خرجَ من قلبهِ نتنٌحتی یبلغَ العرش فیلعنهُ حمله العرش … .

«جامع الأخبار، ص 148»

پیامبر اکرم – صلّی الله علیه و آله – فرمود: کسی که بدون عذر دروغ گوید هفتاد
هزار ملک وی را لعنت کنند و از دل وی بوی بدی بر میخیزد که حتی به حاملان عرش نیز
می رسد پس آنها نیز او را لعنت می کنند.

24. عن
الامام ابی جعفر – علیه السّلام – قال: یحشر المکذبون بقدره الله من قبورهم قد
مسخوا قرده و خنازیر.

«جامع الأخبار، ص 161»

امام باقر – علیه السّلام – فرمود: دروغگویان (در قیامت)، به قدرت خدا به
صورت میمون و خوک، از قبور خود محشور می شوند.

25. عَن الامام الصادق –
علیه السّلام – : الکذب مذموم الا فی امرین دفع شر الظلمه و اصلاح ذات البین.

«جامع الأخبار، ص 148»

امام صادق – علیه السّلام – فرمود: دروغ مورد نکوهش است جز در دو مورد: دفع
شر ظالمان و اصلاح میان مردم.

26. قُلتُ لابی عبدِالله –
علیه السّلام – : الرجلُ یستاذُن علیه فیقولُ للجاریهِ قُولی لیسَ هو ههنا، قالَ:
لا بأسَ لیَس بِکذبٍ.

«بحار الأنوار، ج 12، ص 254»

(راوی می گوید) به امام صادق – علیه السّلام – عرض کردم: اگر کسی در خانه
دیگری را به صدا درآورد و صاحب خانه به کنیزش بگوید: بگو که در اینجا نیست و اشاره
کند به جائی که خود در آنجا قرار ندارد، آیا این دروغ است؟ امام فرمود: خیر، این
دروغ محسوب نمی شود.

27. عَن الامامِ الرضا –
علیه السّلام – قال: انَّ الرجلَ لَیصدقُ علی اخیهِ فَینالُهُ عنتٌ من صدقٍ فیکوُن
کذاباً عندَاللهِ و انَّ الرجلَ لَیکذبُ علی اخیهِ یریدُ به نفعه فیکونُ عندَاللهِ
صادقاً.

«وسائل الشیعه، ج 12، ص 255»

امام رضا – علیه السّلام – فرمود: شخصی با سخن راست خود ضربه ای به برادر
مؤمن وارد می آورد پس در پیشگاه خدا کذاب محسوب می شود و شخصی به منظور دستیابی
برادر مؤمن خود به خیر و منفعت، دروغ می گوید پس در پیشگاه خدا صادق قلمداد می
گردد.

28. عَن النبیِ – صلّی الله
علیه و آله – قال: اَنا زعیمٌ ببیتٍ فی ربضِ الجنهِ و بیتٍ فی وسطِ الجنهِ و بیتٍ
فی اعلی الجنهِ  لِمَنْ ترک المراءَ
و ان کان مُحقاً و تَرک الکذَب و ان کان هازلاً و لمن حسن خُلقُهُ.

«بحار
الأنوار، ج 2، ص 128»

پیامبر اکرم – صلّی الله علیه و آله – فرمود: من خانه ای را در آغاز و وسط
و بالای بهشت در اختیار دارم از برای کسی که از مراء و جدال پرهیز کند اگر چه حق
با او باشد و از دروغ گویی نیز بر حذر باشد ولو برای شوخی و برای کسی که خوش اخلاق
باشد.

29. عَن رسولِ اللهِ – صلّی
الله علیه و آله – قال: لا یَکذبُ الکاذبُ الآ مِن مهانَهِ نفسِهِ علیهِ.

«میزان الحکمه، ج 8، ص 342»

پیامبر اکرم – صلّی الله علیه و آله – فرمود: شخص دروغگو دروغ نمی گوید مگر
بخاطر حقارتی که در خود احساس می کند.

30. عَن الامام الصادق –
علیه السّلام – قال: انَّ العاقَل لا یکذِبُ و انْ کان فیه هواُه.

«الکافی، ج 1، ص 17»

امام صادق – علیه السّلام – فرمود: انسان عاقل دروغ نمی گوید، گر چه از این
راه خواسته های نفسانی او تأمین شود.

31. عَن الامام علی – علیه
السّلام – قال: ایاک و مُصادقهُ الکذّابِ فانَّه کالسرابِ یُقربُ عَلیک البعیدَ و
یُبعدُ علیک القریبَ.

«نهج البلاغه، حکمت 38»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: از دوستی با کذاب بپرهیز، زیرا او همچون
سراب است؛ او به تو چیزهای نزدیک را دور و دورها را نزدیک، نشان می دهد (همیشه
برخلاف واقعیت ها نظر می دهد).

32. عَن الامام علی – علیه
السّلام – الکذبُ فی العاجلهِ عار و فی الأجلهِ عذابُ النارِ.

«نهج البلاغه، حکمت 38»

امام علی – علیه السّلام –
فرمود: دروغ گفتن امروز مایه بی آبروئی و فردا باعث عذاب آتش است.

33.
سُئِلَ اَمیرُالمؤمنینِ – علیه السّلام – : ایُّ شیءٍ مما خَلَقَ اللهُ احسنُ؟
فقال: الکلامُ فقیلَ ایُّ شیءٍ مما خلق اللهُاقبحُ؟ قال: الکلام اَبیضّت الوجوهُ و بالکلام اَسودت الوجوهُ.

«بحار الأنوار، ج 78، ص 55»

از امیرالمؤمنین – علیه
السّلام – سؤال شد: نیکوترین مخلوق خدا کدام است؟ امام – علیه السّلام – پاسخ داد:
کلام و پس سؤال شد که قبیح ترین مخلوق خدا چیست؟ امام – علیه السّلام – (دوباره)
پاسخ داد: کلام، زیرا بوسیله کلاماست که آدمی روسپید می شود و نیز به وسیله کلام، انسان روسیاه می گردد.

34. عَن الامام الصادق – علیه
السّلام – قال: الرجلُ لَیکذبُ الکذبهَ فَیحرمُ بها صلاهَ الَّیلِ … .

«وسائل الشیعه، ج 8، ص 160»

امام صادق – علیه السّلام – فرمود: شخصی که دروغ می گوید از نماز شب محروم
می شود.

35. عَن
الامام الصادق – علیه السّلام – قال: فاذا صُمتُم فاحفظوا السنتکم عَن الکذبِ.

«وسائل الشیعه، ج 10، ص 166»

امام صادق – علیه السّلام – فرمود: هنگامی که روزه دار می باشید، زبان خود
را از دروغ حفظ کنید.

36. قال
اَمیرُالمؤمنینِ – علیه السّلام – : اذا حَدثتُمْ بحدیثٍ فاسندوهُ الی الذی حدثَکم
فانْ کان حقاً فلکم و ان کان کذباً فعلیهِ.

«وسائل الشیعه، ج 27، ص 81»

امیرالمؤمنین – علیه
السّلام – فرمود: وقتی که چیزی را نقل می کنید مدرک و مأخذ آن را نیز ذکر کنید، در
این صورتاگر آن خبر درست بود به
نفع شما است و اگر دروغ بود ضررش متوجه گوینده است.

37. قال اَمیرُالمؤمنینِ –
علیه السّلام – : علامهُ الایمانِ انْ تؤثرَ الصدَق حیثُ یضرک علیَ الکذبِ.

«وسائل الشیعه، ج 12، ص 255»

امیرالمؤمنین – علیه السّلام – فرمود: از نشانه های ایمان، راستگوئی است گر
چه به زیان آدمی تمام شود.