مجوس به قوم زردشت[1] گفته مى شود که پیش از اسلام، در ایران زندگى می کرده اند. در قرآن کریم نام مجوس تنها یک بار آمده است،[2] ولى درباره ى خصوصیّات زندگى آن ها سخنى به میان نیامده است. در مجموعه هاى روایى، روایات متعدّدى درباره ى مجوس ـ از امامان معصوم(علیهم السلام) ـ وارد شده است که به بعضى از آن ها اشاره مى کنیم:
از حضرت امام صادق(علیه السلام) سؤال کردند: آیا مجوس پیامبرى داشتند؟
حضرت فرمود: بلى; آیا شما نامه ى حضرت رسول اکرم(صلى الله علیه وآله) به مردم مدینه را ندیده اید؟ حضرت در آن نامه نوشته است: مجوس پیامبرى داشتند که کتاب آسمانى داشت; امّا او را کشتند و کتابش را سوزاندند.[3]
شخصى به امام صادق(علیه السلام) عرض کرد: پیامبر مجوس چه کسى بود؟
حضرت فرمودند: «زردشت» بود; ادّعاى پیامبرى کرد. عدّه اى ایمان آوردند و گروهى نبوّت او را نپذیرفتند و کتابش را انکار کرده، او را از دیار خود بیرون کردند و حیوانات درنده او را دریدند.»
عرض کرد: مجوسیان در زمان خود به حق نزدیک تر بودند، یا عرب؟
حضرت جواب دادند: عرب در زمان جاهلیّت به دین حنیف (اسلام) نزدیک تر بودند; چون مجوس به تمام پیامبران کفر ورزیدند و کتاب هاى آسمانى و برهان پیامبران را انکار کردند. «کیخسرو» ـ اوّلین پادشاه مجوس ـ سیصد پیامبر را کشت.
مجوس، غسل جنابت نمى کردند; امّا اعراب، غسل جنابت مى کردند. غسل یکى از شرایع دین حنیف است; مجوس ختنه نمى کردند; ختنه کردن یکى از سنّت هاى پیامبران است و اول کسى که ختنه کرد، حضرت ابراهیم(علیه السلام) بود;
مجوس مرده هاى خود را غسل و کفن نمى کردند و به صحرا مى انداختند و اول کسى که براى او لحد و قبر کنده شد،[4] حضرت آدم ابوالبشر(علیه السلام) بود;
مجوس با مادر، دختر و خواهر خود ازدواج مى کنند; ولى عرب چنین نمى کردند;
مجوس بیت الله الحرام را قبول ندارند:[5]
« إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَالَّذِینَ هَادُوا وَالصَّابِئِینَ وَالنَّصَارَى وَالْمَجُوسَ وَالَّذِینَ أَشْرَکُوا إِنَّ اللَّهَ یَفْصِلُ بَیْنَهُمْ یَوْمَ الْقِیَامَهِ إِنَّ اللَّهَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ شَهِیدٌ (١٧)[6]؛ مجوس موى صورت (ریش) خود را مى تراشیدند و سبیل را بلند مى کردند؛ امّا ما سبیل خود را مى تراشیم و ریش را نگه مى داریم و این کار مطابق با فطرت آدمى است.»
نکته: بعضى از مدل هاى آرایش بدن و لباس، سمبل یک عقیده و آیین هستند. دقّت در انتخاب مد باعث مى شود که آیین کفار و مشرکین ترویج نشود.
پی نوشت ها:
[1]. زردشت = زرتشت.
[2]. حج: 22/ 17.
[3]. کافى، ج 3، ص: 567، حدیث 4.
[4]. به داستان زندگى حضرت آدم مراجعه شود.
[5]. بحارالانوار، ج 10، ص: 179 ; قصص الانبیا، ج 2، ص 337.
1. میزان الحکمه، ج4، ص 2774 ، حدیث 18140.
