وجود مبارک حضرت حق در یکى از آیات سوره ى مبارکه ى سجده پرسش زیر را مطرح کرده و به آن پاسـخ مى دهد:

أَفَمَن کَانَ مُؤْمِناً کَمَنْ کَانَ فَاسِقاً لاَ یَسْتَوُونَ

آیا کسى که مؤمن است همچون کسى است که از فرمانِ [ خداى ] بیرون رفته ؟!  هرگز برابر نیستند!!!

سبب این که خود به آن پاسـخ مى دهد این است که :

غیر او به حقایقى که در این پرسش نهفته است آگاهى ندارد . و پس از آن در آیات دیگر ، تفسیر و توضیحى نسبت به آیه اى که حاوى پرسش و پاسـخ است مى آورد.

حضرت حق در این آیه ى شریفه مى پرسد :

آیا کسى که مؤمن است ، یعنى اعتقاد به خدا و قیامت دارد و داراى فضایل اخلاقى است و کارهاى پسندیده انجام مى دهد ، با کسى که از مدار طاعت حق بیرون افتاده ، و از فضاى پاک انسانیت خارج شده ، و از حوزه ى امن خدا گریخته و به ناچار اسیر شیطان ها و دیوان و غولان و هوا و هوس شده ، و از اعتقاد به خدا و قیامت تهى گشته ، و به رذایل اخلاقى دچار آمده و به کارهاى ناپسند روى آورده مساوى ویکسان است؟

پاسـخ مى دهد : هرگز این دو نفر برابر و مساوى نیستند ; زیرا

مؤمن در اوج ارزش و فاسق در نهایت پستى است

مؤمن مقرب حضرت حق و فاسق در دورى از درگاه دوست است

مؤمن سزاوار پاداش و فاسق مستحق کیفر و عذاب است

مؤمن اهل نجات و فاسق محروم از نجات است.

زیبایی های اخلاق، استاد حسین انصاریان