نویسنده:سید علی اکبر قریشی
پیامبرانی که دست به دامن امام حسین(ع) شدند
در لوح نقره‌ای که با حاشیه جواهرات گرانبها، مرصع در وسطش خطوطی به حروف طلایی نگارش یافته بود، در جنگ جهانی اوّل (1916 میلادی) به وسیله سربازان انگلیسی در چند کیلومتری بیت المقدس ـ که مشغول سنگرگیری و حمله بودندـ در دهکده کوچکی به نام «اونتره» کشف گردید که بعد از ترجمه و بررسی در سوم ژانویه (1920) معلوم شد که این لوح مقدسی است به نام «لوح سلیمانی» و سخنانی از حضرت سلیمان را در بر دارد که به الفاظ عبری قدیم نگارش یافته است که ترجمه لوح سلیمانی بدین قرار است:
پیامبر اکرم(ص) که درود و سلام خدا بر او و خاندانش باد، فرمودند: «حسین جانم! تو جان عالم هستی». آری، حسین(ع) فرزند علی و فاطمه، عصاره هستی و جان عالم آفرینش می‌باشد و پروردگار منان با آفریدن او که تمام مظاهر و آثار شگفتی‌ها و شایستگی‌ها و بایستگی‌های عالی و متعالی انسان کامل است، همه ارزش‌ها و برجستگی‌ها را است متجلی ساخت.
توبه حضرت آدم(ع) ابوالبشر
«فتلقّی آدم من ربّه کلماتٍ فتاب علیه». آدم وقتی با وسوسه شیطان از بهشت بیرون رفت و از آن مرتبه الهی نزول کرد، خداوند متعال کلمات و اسمای خمسه معصومین را به وی القا کرد و این کلمات به قلب آدم رسید (اسماء طیبه و خمسه: محمد و علی، فاطمه، حسن وحسین -که درود و سلام بی پایان خداوند بر آنان باد- است) خداوند متعال به برکت این اسامی و وجود مقدس آنان، از غفلت و قصور آدم درگذشت.
استغاثه حضرت یوسف(ع) بر امام حسین(ع)
در آن هنگام که برادران یوسف او را به چاه انداختند، در اعماق چاه جبرئیل به یوسف فرمود: برای نجات خود توسل به این ذوات مقدس پنج تن بنما که همانا «محمد، علی، فاطمه، حسن و حسین» -صلوات الله علیهم اجمعین- می‌باشند.
پس حضرت یوسف چنین نمود و خداوند متعال موجبات نجات و خلاصی او را فراهم ساخت.
«مهاتما بده» و امام حسین(ع)
عظمت، شخصیت، تحمل مصائب و سختی‌های امام حسین(ع) را نه تنها انبیای الهی و فرشتگان آسمان و ادیان مختلف و مکاتب گوناگون بیان نموده و با دیده تکریم وتعظیم بر آن اشک ریخته‌اند، بلکه «مهاتما بده» که از بزرگان است و عدّه‌ای هم او را یکی از پیامبران می‌دانند، بعد از تعبیر و تفسیر فراوان که در مورد عظمت و شوکت حضرت محمد(ص) و حضرت علی(ع) و خوابی که دیده و بشارت آمدن وجود مقدس علی و شکافته شدن دیوار کعبه و آمدن پیامبر گرامی اسلام را میدهد، در بستر مرگ وقتی شاگردش «آنند» را گریان و مضطرب می‌بیند، او را به آمدن خاتم پیامبران ـ که نور خدا و عالم به اسرار هستی و صاحب یک تاج پنج پهلو که مانند خورشید و ماه می‌درخشد و نام الماس بزرگ آن «آلیا» باشد ـ بشارت میدهد و سپس می‌گوید: آنند! به یاد داشته باش که آن انسان‌های پاک در ابتدا آفریده شده‌اند ولی هنوز به ظاهر شدنشان بسیار مانده است.
ستمگران دُردانه‌های (فرزندان) وی را بسی زیان و آزار رسانند و برای ریشه کن کردن آنان از چیزی فرو گذار نکنند و دست به هر عمل ضدّ انسانی زنند.
امّا خدا نام و کار و مقصد او و نسل او را تا آخر دنیا باقی خواهد گذاشت.
همین طور ادامه میدهد و می‌گوید: خوشا به حال آنان که با او و همراهان او همراهی کنند.
اکنون ای آنند! بیش از این نمی‌توانم به تو یاد دهم (و اسرار را برایت ظاهر کنم).
استغاثه نوح پیامبر(ع) برای نجات کشتی
در ژوئیه 1951 میلادی گروهی از دانشمندان معدن‌‌شناس روسی، هنگام معدن‌یابی و کندن زمین به تخته چوب‌های پوسیده‌ای برخوردند که بعد از تحقیقات و بررسی کامل باستان‌شناسی فهمیدند که متعلق به بقایای کشتی نوح است. در بین این چوب‌های پوسیده به تکه تخته چوب مستطیلی برخوردند که همه را به حیرت انداخت؛ زیرا در اثر گذشت زمان کهنگی و پوسیدگی به تمام چوب‌ها راه یافته بود جز این تخته‌چوب که 14 اینچ طول و 10 اینچ عرض داشت و حروفی چند بر آن منقّش بود. دولت روس برای تحقیق و بررسی درباره این تخته چوب در 27 فوریه (1953 میلادی)کمیته‌ای تشکیل داد که اعضای آن باستان‌شناسان و استادان آشنا به زبان‌های عتیق بودند که اسامی این اساتید در صفحه 36 و 37 کتاب «علی و پیامبران» ضبط و نگاشته شده است.
لذا پس از 8 ماه تحقیق و کاوش اسرار آن تخته‌چوب برای کمیته کشف گردید و معلوم شد که این تخته چوب از کشتی حضرت نوح پیامبر(ع) است که برای تَیمُّن و مددخواهی، چیزهایی بر آن نوشته و بر کشتی نصب کرده است. در وسط تخته یک تصویر پنجه نمایی وجود داشت که عبارتی چند به زبان سامانی بر آن نگاشته بود (زبان رایج در زمان حضرت نوح(ع) و تا چندی بعد از زمان نوح زبان سامی یا سامانی بود و زبان‌های عبرانی، سریانی، قیهانی، قبطی، عربی و غیره از شاخه‌های مختلف همان زبان است). ترجمه و شرح آن بدین قرار است:
« ای خدای من، ای مددکار من
به لطف و مرحمت خود و به طفیل ذوات مقدس: محمد، ایلیا، شُبّر، شُبیر و فاطمه، دست مرا بگیر؛
این پنج وجود مقدس از همه با عظمت‌تر و واجب الاحترام هستند و تمام دنیا برای آنان برپا شده است.
پروردگارا به واسطه نامشان، مرا مدد فرمای!
تو می‌توانی همه را به راه راست هدایت نمایی».
توضیحات بیشتر و تصویر لوح کشتی حضرت نوح(ع) و انتشار خبر آن در مجلات و روزنامه‌های دنیا به طور کامل در کتاب «علی و پیامبران» آورده شده است.
استمداد حضرت سلیمان پیامبر(ع)
در لوح نقره‌ای که با حاشیه جواهرات گرانبها، مرصع در وسطش خطوطی به حروف طلایی نگارش یافته بود، در جنگ جهانی اوّل (1916 میلادی) به وسیله سربازان انگلیسی در چند کیلومتری بیت المقدس ـ که مشغول سنگرگیری و حمله بودندـ در دهکده کوچکی به نام «اونتره» کشف گردید که بعد از ترجمه و بررسی در سوم ژانویه (1920) معلوم شد که این لوح مقدسی است به نام «لوح سلیمانی» و سخنانی از حضرت سلیمان را در بر دارد که به الفاظ عبری قدیم نگارش یافته است که ترجمه لوح سلیمانی بدین قرار است:
الله، احمد، ایلی، باهتول، حاسن، حاسین
یاه احمد! مقذا = ای احمد ! به فریادم رس
یاه ایلی! الضطاه = یا علی! مرا مدد فرمای
یاه باهتول! اکاشئی = ای بتول! نظر مرحمت فرمای
یاه حاسن! اضو مظع = ای حسن! کرم فرمای
یاه حاسین! بارفو = یا حسین! خوشی بخش
همین سلیمان اکنون به این پنج بزرگوار استغاثه می‌کند:
«بذات الله کم ایلی= و علیه قدر الله است«
اعضای کمیته چون بر مضمون نوشته لوح مقدس اطلاع یافتند هریک با دیده تعجب به دیگری نگریستند و انگشت حیرت به دندان گزیده و پس از تبادل نظر قرار بر این شد که این لوح در موزه سلطنتی بریتانیا گذاشته شود، ولی بعد آن را در رازخانه کلیسای انگلستان گذارده که فقط « اُسقف» از آن اطلاع داشته باشد.
