با سلامی به خجستگی و روشنی میلاد سرور و سالارمان حسین بن علی علیه السلام و درودی پاک و خالصانه و تبریکی از صمیم قلب و عمق جان!…

باز هم زادروز امام پاسداران حق است، و فرصتی برای نگاهی مجدد به الگوها و معیارها.

روزی که در «روز پاسدار» از حماسه حسین علیه السلام می گفتیم و از خط کربلایی و عاشورایی جهاد و شهادت می سرودیم، درگیر نبردی عظیم و پرحماسه، با دشمنی بی رحم و لجوج و ابله بودیم. از این رو از بعد شورآفرین و حرکت زای سید الشهداء بهره و الهام می گرفتیم.

ولی، امروز که آن باده جانبخش در ساغر دلمان نیست. می توان و باید از چشمه فیض دیگری شور و حال گرفت.

امروز، در عصر بازسازی ایمانی و فرهنگی، توجه به ابعاد دیگر این پیشوا و الگو ضروری است.

امام حسین علیه السلام، تنها در کربلا، اسوه ما نیست.

الگو بودنش، تنها در زمینه حماسه و خون نیست.

حتی کربلا، فقط کربلای حماسه و جهاد نبود و اوج صحنه آن روز خونین هم، تنها شهادت امام و یارانش نبود.

سالارمان حسین علیه السلام ،در گرما گرم نبرد عاشورا، هنگام ظهر به «نماز»می ایستد، تا به من و تو بیاموزد که «جان» را بر سر دین و خداجویی می دهد.در قتلگاه جملات زیبای «الهی رضی برضائک و تسلیماً لامرک» بر زبان جاری می کند، تا ماهیت خلوص و تعبد و رنگ خدایی جهاد و شهادتش را بنگارد.

خواهر خویش را در آن روز سرخ، به «صبر» توصیه می کند، تا درس مقاومت و شکیبایی را به خانواده های شهیدان بیاموزد.

این ها در کربلاست.

در مدینه و کوفه نیز، کرامت ها و بزرگواری هایش نمونه است.

به روایت فرزندش امام سجاد علیه السلام، امام حسین بار غذا و آذوقه به دوش می کشید و به خانه یتیمان و فقیران و بیوه زنان نیازمند می برد و از این رو، بر پشت آن حضرت جای آن مانده بود.

پس رسیدگی و سرکشی به محرومان و مستضعفان را هم از حسین علیه السلام باید آموخت!…

حسین علیه السلام روزی بر عده ای بینوا گذشت که سفره ای گسترده و روی زمین نشسته، نان خشک می خوردند. پسر پیامبر را به آن طعام دعوت کردند. حضرت از اسب فرود آمد و نزد آنان نشست و از غذایشان خورد، سپس آنان را به خانه خود دعوت کرد و از آنان پذیرایی نمود.

پس تواضع و مردمی بودن و گرایش به مسکینان فقیر را نیز از او باید الهام گرفت.

سیدالشهداء به عیادت «اسامه بن زید» می رود او از قرضی که دارد می نالد. امام، قرض شصت هزار درهمی او را به عهده می گیرد و می پردازد. تا اسامه، مدیون دیگران از دنیا نرود.

رفع نیاز دوستان و همفکران و همسنگران نیز، در رفتار حسین بن علی علیه السلام جلوه گر است. چرا پاسدار، در این جهت از امام خویش الگو نگیرد و به وضع مالی و مشکلات اقتصادی هم رزمان و همکاران خود بی اعتنا باشد؟

امام حسین، به آموزگار فرزندانش، که «سوره حمد» را یاد داده بود، هزار دینار جایزه و لباس داد و دهانش را از گوهر پرکرد. وقتی سبب این همه بخشش را پرسیدند. فرمود: این ها کجا برابر چیزی است که او به فرزندم داده است؟ (یعنی آموزش سوره حمد).

پس آن حضرت، در ارزشگزاری به تعلیم و تربیت و تشویق معلم و مربی کودکانمان هم اسوه ماست.

تا چه حد از معلم بچه هایمان تقدیر می کنیم؟…

مگر الگوی ما حسین علیه السلام نیست؟

ما تا چه حد به مسأله تربیت و تعلیم و رشد فرهنگی و اخلاقی کودکانمان بها می دهیم و وقت صرف می کنیم؟

ابا عبداللّه الحسین(ع) از خدای خویش بسیار خائف بود.

چشم های اشکبار و شب های بیدار داشت.

مناجات عارفانه و عاشقانه اش در عرفات و در پای کوه «جبل الرحمه» معروف است.

بارها و بارها پیاده به زیارت حج رفتن او را، راویان نقل کرده اند. بر سر مزار مادر بزرگش حضرت خدیجه آمدن و گریستن و دعا کردن را خوانده ایم.

آزاد کردن یکی از کنیزانش را به خاطر آن که یک دسته ریحان به آن حضرت «هدیه» داد، شنیده ایم.

نمازهای با حال و رکعات بسیار نمازش را در شبانه روز روایت کرده اند.

هر یک از این ها درسی برای «چگونه زیستن» است.

هم از معنویت و توجه به خدا و نیایش های شبانه اش باید درس گرفت، هم از توجه به علم و دانش و بصیرت او.

هم ادب و حسن خلق و رفتار شایسته با فرزندان و اهل خانه را، هم ایثار و سخاوت و بذل و بخشش را از وی باید الهام گرفت، هم درس رأفت و مهربانی را در مکتب وفا و مهر و عاطفه دینی وی باید آموخت.

«روز پاسدار» روز شماست.

«حسین»(ع) امام و الگوی شماست، در همه حال، در همه جا، برای تمامی شما.

چه در جنگ و چه در صلح.

چه در میدان جهاد و چه در شجاعت و بی باکی.

چه در روحیه شهادت طلبی، چه در عبادت های نیمه شبی.

گرامی باد میلاد این رهبر و پیشوا، که هم ولادتش، برکت آفرین است، و هم زندگانی اش حیات بخش است، هم شهادتش، حماسه آفرین و شورگستر…

اگر راه معنی می جویید، در او بجویید.

اگر عزت و آزادگی می طلبید، رهپوی عاشورایش باشید.

اگر اهل سیر و سلوکید، اگر جویای عرفان نابید. اگر به افقی دوردست تر از مادیات و بلندتر از روزمرگی ها می نگرید، باز هم در «آینه حسین» بنگرید.

الگویتان در همه حال و در همه کار، «حسین» باد… و دل و جانتان «حسین آباد»!

(استاد جواد محدثی)

میلاد علمدار عشق

و روز جانباز گرامی باد

ای عباس! پاک بازی و ایثار همزادی برای تو نیافت و مردانگی و فتوت نامی آشناتر از تو نشناخت.

ای عباس؛

شرمسار باد کف آبی که به یاد عطش کودکان، به روی آب ریختی، که از آن پس همه آبها بسان عرق شرمی بر پیشانی زمین نشستند و هیچ آبی آبرومندتر از تو ندید.

آری عباس الگوی راستین جوانمردی و مظهر ایثار، پدر فضیلتها و تجسم عینی ارزشهای والای مکتب حسینی است. عباس چونان اقیانوس بی کرانی است که همه چشمه های زلال فضیلت و فتوّت و غیرت را در ژرفای قلب خود نگاه داشته است.

عباس مشعلدار هدایت نسلهای تشنه در تاریخ بشر است، زیرا سیمرغ دل هیچ عاشقی آشیانی فراتر از او نیافته است. هر آن کس که با نام عباس آشناست. در تیرباران حوادث برادر را رها نمی کند.

امروز جانبازان آیینه های روشن سخاوت و حمیّت و وارثان پاکبازی مکتب ابوالفضل هستند. عباس شمع فروزانی است که تا نهایت تاریخ به همراه آن شعله مقدس، دامن گسترده است و همه قلبها و قطبهای منجمد را به گرمی و تپش و حیات می خواند.

کاروانی که پس از او با 72 پرچم، کوچه های غفلت را پیمود، هنوز هم بر ما می گذرد.

ای سپر بلای حسین علیه السلام شرم باد «فرات» را که با عطش تو پای رفتن داشت، چگونه در دامنت نیاویخت و با تو تا کنار خیمه ها همسفر نشد.

میلاد علمدار نینوا، ابوالفضل العباس علیه السلام و روز جانباز بر همه ره پویان، به ویژه جانبازان و حماسه سازان تهنیت باد.

فرزند مکّه

روز پنجشنبه پنجم شعبان سال 38 هجری قمری فرزند مکه و منی، فرزند زمزمه های زمزم و صفا، فرزند عاشورای آتش و عطش، فرزند شور و شهادت و اشک، سید ساجدان و امام زاهدان علی بن الحسین علیهما السلام چشم به دنیا گشود.

این بقیه کربلا پس از پدیده عاشورا که در برابر چشمانش اتفاق افتاد و «ذبح عظیم» از همان نقطه ای که او هم ایستاده بود، جریان یافت. هر جا که آبی می بیند، کربلای بی آبی را برای همه مردم به شرح می نشیند! و هرگاه گوسفندی سربریده را می نگرد، حکایت «ذبح عظیم» را سر می دهد و روایت سرهای بریده را در کوچه ها و محلّه های سکوت به فریاد می رساند و اشک های شور و شوق و تپش را تا هر کجا که می شود به طوفان تبدیل می کند.

فرا رسیدن عید الگوی عبادت و نماز و زهد و ورع، امام زین العابدین علیه السلام را به محضر مقدس ولی عصر ارواحنافداه، مقام معظم رهبری مدظله العالی و شیعیان و موالیان حضرتش، تبریک و تهنیت عرض می کنیم. باشد که از زندگی پیشوایان عزیزمان، درس دنیا و آخرت را فرا بگریم.