امام جعفر صادق علیه السلام فرمودند: مؤمن داراى قوّت در دین، و عزم استوار با نرمش، و ایمان با یقین، و حرص درفهم و درک، و نشاط در هدایت، و نیکوکارى در استقامت، و علم با حلم، و خردمندى در نرمى، و سخاوت در حق، و میانه روى در دارائى، و تحمّل در ندارى، و بخشش در قدرت، و طاعت الهى در خیرخواهى، و بازدارى از شهوت، و پرهیزکارى درشوق، و حرص در جهاد، و نماز در هنگام کار، و شکیبایى در سخن مى‌باشد.
در مشکلات و تحوّلات با وقار و متانت، در مصیبتها شکیبا، در نعمت و آسایش، شکرگزار است. غیبت نمى کند، تکبّر نمى‌ورزد، قطع رحم نمى‌کند، نه سست وبى حال است و نه سخت و غلیظ.
چشمش بر او پیشى نمى‌گیرد، شکمش او را رسوانمى سازد، شهوتش بر او چیره نمى شود، به مردم حسادت نمى ورزد، نه خسیس وسختگیر است و نه اسرافگر.
مظلوم را یارى مى کند، بر مسکین مهربانى مى نماید،نفسش از او در مشقّت امّا مردم از او در آسایش هستند، در عزّت دنیا رغبت نمى کند، و از خوارى دنیا بى تابى نمى نماید.
مردم هدف دنیوى دارند و به آن رو آورده اند، امّا او در اندیشه چیز دیگرى است که وى را از دنیا بازداشته و به خود مشغول کرده است.
در عقل او نقص و در رأى او ضعف و در دین او گمراهى دیده نمى‌شود. هرکه از وى مشورت بخواهد، او را راهنمائى مى‌کند و هرکه از او کمک بخواهد، کمکش مى‌نماید و از ناسزاگوئى و جهالت پرهیز مى‌کند.
