ابتدا باید توجه داشته باشید که دنیا محل ابتلاء و آزمایش و امتحان است و طبق فرمایش مولا امیرالمؤمنین «دنیا سرایی است که بلاها آن را احاطه نموده است» انشاءالله شما با پیشه نمودن صبر و ایمان از آزمایشات الهی و سختی های روزگار به صحت و سلامت بیرون آیید و خداوند متعال نیز شما را در این امر مهم یاری فرماید.
از نظر حقوقی چون فرزندان شما دارای سنی بالاتر از سن بلوغ هستند (14 سال) اختیار ماندن یا رفتن، به خودشان محول می شود. حضانت اصولاً مربوط به سن زیر بلوغ است و قانون مدنی در این مورد می گوید. «همین که طفل کبیر و رشید شد از تحت ولایت خارج می‌شود.[1]» لذا با مراجعه به دادگستری و تقاضای رشد برای دخترتان و بعد از اثبات آن ایشان مخیر خواهد بود که نزد شما زندگی نماید.
علاوه بر این که در مورد هر فرزندتان با توجه به مواد قانون مدنی می توانید دادخواستی مبنی بر عدم لیاقت همسرتان در نگهداری فرزندان به دادگاه تقدیم نموده و از آن دادگاه بخواهید با توجه به خطر برای سلامت و اخلاق فرزندانتان سرپرستی آنان را به شما واگذار نمایند که در این مورد می توانید از قوانین موجود کمک بگیرید:
«هرگاه در اثر عدم مواظبت یا انحطاط اخلاقی پدر یا مادری که طفل تحت حضانت اوست صحت جسمانی و یا تربیت اخلاقی طفل در معرض خطر باشد محکمه می تواند به تقاضای اقربای طفل به تقاضای قیم او یا به تقاضای مدعی العموم هر تصمیمی را که برای حضانت طفل مقتضی بداند اتخاذ کند»[2] این قانون در جایی دیگر اعلام می نماید «در هر مورد حسب اعلام یکی از والدین یا اقربای طفل یا دادستان یا اشخاص دیگر مشخص شود که تغییر در وضع حضانت طفل ضرورت دارد اعم از این که قبلاً تصمیمی در این مورد اتخاذ شده یا نشده باشد و یا به طریق اطمینان بخشی ترتیب نگهداری و حضانت طفل داده نشده باشد دادگاه پس از رسیدگی حضانت طفل را به کسی که مقتضی بداند محول می کند».[3] شما در این مورد می توانید به این ماده که اعلام نموده «هر گاه دادگاه خانواده تشخیص دهد کسی که حضانت طفل به او محول شده از انجام تکالیف مربوط به حضانت خودداری کرده یا مانع ملاقات طفل با اشخاص ذی‌حق می شود او را برای هر بار تخلف به پرداخت مبلغی از هزار ریال تا ده هزار ریال و در صورت تکرار به حداکثر مبلغ مذکور محکوم خواهد کرد. در هر صورت حکم این ماده مانع از تعقیب متهم چنان چه عمل او طبق قوانین جزایی جرم شناخته شده باشد نخواهد بود»[4] علاوه بر این که طبق قوانین، پدر نمی تواند فرزندان را در جایی سکونت دهد که امکان ملاقات با شما را نداشته باشند مگر در صورت ضرورت، آن هم با اجازه از دادگاه.
در مورد مشکل دیدار با فرزندانتان نیز قانون مدنی پیش بینی لازم را ارائه داده است: «در صورتی که به علت طلاق یا به هر جهت دیگر ابوین طفل در یک منزل سکونت نداشته باشند هر یک از ابوین که طفل تحت حضانت او نمی باشد حق ملاقات طفل خود را دارد تعیین زمان و مکان ملاقات و سایر جزییات مربوط به آن، در صورت اختلاف بین ابوین، با محکمه است».[5] شما می توانید از وکیل حقوقی یا مشاوره‌ حقوقی دادگستری نیز در مورد مشکل خود کمک بگیرید، در نهایت این نظر در رأی قاضی است که عادلانه و محترم خواهد بود.

پی نوشت ها:
[1] – ماده ی 1193 قانون مدنی.
[2] – ماده‌ی 1173 قانون مدنی.
[3] – ماده‌ی 13قانون حمایت خانواده مصوب 1353.
[4] – ماده‌ی‌ 14قانون حمایت از خانواده.
[5] – ماده‌ی 1174 قانون مدنی.