یکی از وظائف زن اطاعت از شوهر است و شوهر حق دارد در هر صورتی که خواست از او لذت ببرد و یکی از این کارها نزدیکی از دُبُر است و البته کراهت شدیده دارد و باعث بیماری زن می شود ولی عده ای از مردها این کار را می کنند، وقتی که به مشاوره مراجعه می کنند و می گویند ما این مشکل را با شوهر خود داریم می گویند مرد حق دارد و این مشکل خیلی از زنها است و در این رابطه به زنها ظلم می شود لطفاً مرا راهنمائی کنید.
برای پاسخ گوئی به این سؤال باید موضوع را از دو منظر نگاه کرد، و از دو زاویه به بحث پرداخت، یک ، نگاه از منظر شرعی و حقوقی است، و دوم، نگاه از منظر اخلاق و فرهنگ است.
الف: نگاه شرعی و حقوقی
اگر بخواهیم فقط از این زاویه به این نوع عملکرد جنسی نگاهی بیندازیم باید بگوئیم که اولاً مرد حق دارد به همه شکل از همسر خود لذت ببرد. و یکی از مصادیق لذت همین مورد ذکر شده در نامه است. شرع مقدس اسلام هم هیچگونه حرمتی برای او در نظر نگرفته است. اما این، همه ماجرا نیست. اگر افرادی بخواهند با مستمسک قرار دادن شرع ،کاری انجام دهند، باید به طور کامل، همه جوانب و دستورات داده شده در این زمینه را در نظر بگیرند.
احکام اسلام دو دسته اند: احکام اولیه و ثانویه، گاهی اتفاق می افتد که در ابتدا، شرع مقدس، حکم به وجوب عملی می کند اما به دلائلی با آمدن یک حکم ثانوی، همین عمل واجب، حرام می شود. مثلاً در اسلام، وضو گرفتن برای نماز واجب است و نماز بی وضو باطل. اما همین دینی که حکم به وجوب وضو برای نماز می کند، در جائی که آب برای انسان ضرر داشته باشد می گوید حق نداری وضو بگیری بلکه باید تیمم کنی. در چنین صورت، اگر این شخص به این حکم بی توجهی کند و برای نماز وضو بگیرد، نماز او باطل است و باید قضا کند.[1] یا در مورد روزه داریم که اگر روزه برای بدن ضرر داشته باشد، انسان حق ندارد روزه بگیرد و اگر روزه گرفت روزه او باطل است.
آری، دینی که ما داریم اینگونه است و هرگز، در هیچ کجای از احکام، تحمّل ضرر را جایز نمی داند و ضرر، حکم را تغییر می دهد. این حکم در مورد همین مسأله ای که در نامه ذکر کرده اید هم جریان دارد. قاعده «لا ضرر و لا ضرار فی الاسلام»[2] حکم می کند که اگر ثابت شود این عمل ضرر دارد و بیماریهای حادّی را برای زن به ارمغان می آورد، اگر موجب بیماریهای روحی و روانی هم می شود، این عمل حرام می شود، مانند همان روزه واجب که با حکم قاعده‌لاضرر، حرام شد. خلاصه اینکه، این حق مرد بر اساس حکم اولیه برای او ثابت شده است، اما بر اساس حکم ثانویه (لاضرر و لاضرار فی الاسلام) این عمل بر مرد حرام و این حق از او گرفته می شود.
ب: نگاه اخلاقی و فرهنگی
اما اگر بخواهیم موضوع را جدای از شرع، و حرمت یا حلیت آن بحث کنیم، یعنی با این فرض که، این عمل برای زن هیچ گونه ضرر و زیانی ندارد و شرع مقدس هم هیچگونه اظهار نظری در این زمینه نکرده است.
در این صورت بحث دیگری در اینجا پیش می آید و آن اینکه، اینگونه اشخاص به چه قیمتی اینکار را می کنند؟ این عمل حتی اگر ضرر هم نداشته باشد، حداقل باعث تضعیف بنیان های عاطفی خانواده می شود. خانواده، که قوام و پایداری آن بر اساس مهر و محبت و عشق و علاقه شکل گرفته با بروز رفتارهائی که مورد انزجار شریک زندگی است مخصوصاً با تکرار مداوم آن، این آشیانه محبت، به جهنمی از رنج و غصّه تبدیل می شود. از طرف دیگر، بر اساس آموزه های دینی، عمل جنسی باید در سایه تربیت و اخلاق جنسی باشد. عمل جنسی از غیر مجرای طبیعی آن، مُخل اخلاق جنسی است و باعث ایجاد خصومت، کینه و دشمنی می شود. بهره برداریهای جنسی نباید ارزشهای اخلاقی را به هم بریزد؛ بلکه باید مکمل و جلادهنده زندگی باشد. وجود رضایت و پرداختن به عمل زناشوئی، مستلزم همکاری زن و مرد می باشد.[3] همکاری کردن بین زوجها به عاطفه مثبت و دیگر پاداش های عاطفی منجر می گردد. منابع قدرتمند شادی، رضایت، سلامت روانی و تندرستی و… اثرات همکاری بین زوجین محسوب می گردد.[4]
البته در این زمینه یک آموزش همگانی و فرهنگ سازی لازم است و به تنهائی، کار کردن مشکل است. متأسفانه در این زمینه کار زیادی صورت نگرفته است و خلأ آن کاملاً احساس می شود.فرهنگ سازی هر چند یک کار بلند مدت است ولی بسیار لازم می باشد و باید در آن اخلاق جنسی را ترویج بدهیم و گفتار و سخنان بزرگان دینی را سرمشق خود قرار دهیم.
اگر بخواهیم کار فوری و کوتاه مدت هم انجام بدهیم، می توانیم به مشاوران درد آشنا و متخصص، که در زمینه این نوع مشکلات فکر کرده و اطلاعات دارند مراجعه کنیم.[5] و مباحث شرعی و حقوقی این عمل را به شوهر گوشزد کرده و با ذکر پیامدهای منفی اینگونه اعمال، و آسیب های روحی و جسمی آن، احساسات و عواطف او را در این زمینه تحریک کنیم. و به او بفهمانیم که ادامه این کار مهر و محبت را کم کرده و به پایداری خانواده آسیب می رساند. چرا که «ارضای صحیح غریزه جنسی» و «حقوق عاطفی و مقام انسانی» از هم جدا ناپذیرند. به عبارت دیگر احساس لذت، یک حق عاطفی و دو طرفی است و چون حق اختصاصی نیست نباید منحصر به یکی از طرفین (چه زن، چه مرد) باشد، یا به عبارت دیگر زن و شوهر، هم باید لذت ببرند و هم لذت برسانند. ارضای معقول و عاطفی این غریزه میان همسران جلوه ای از محبت و عشق می باشد. در غیر اینصورت… .
معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر:
1. راز کامیابی در بحرانهای زندگی، ال سیبرت، ترجمه: امین برجسته، کرمان:انتشارات خدمات فرهنگی، 1380.
2. مردان زمینی، زنان زمینی، کنت ونینگ ترجمه: مهرداد فیروز بخت، تهران: انتشارات شناخت، 1378.
ن:1140مو
3. چگونه با تفاهم زندگی کنیم، حسن (قاسم) ملکی، چ2، ص 30، زنجان انتشارات نیکان کتاب، 1383.
پی نوشت ها:
[1] . برای توضیح بیشتر مراجعه شود به : توضیح المسائل، قسمت شرائط وضو.
[2] . برگرفته از حدیث نبوی: محمدی ری شهری، محمد، میزان الحکمه، قم: انتشارات دارالحدیث، چاپ دوم، 1379، ج7، ص3236، ح11021.
[3] . ملکی، حسن قاسم، چگونه با تفاهم زندگی کنیم، زنجان، انتشارات نیکان کتاب، چاپ دوم، 1383، ص 30.
[4] . همان، ص 30.
[5] . همان، ص 51.
