فاصله گذاری بین فرزند باید چند سال باشد. از هر لحاظ.(ناگفته نماند برای خانواده ای که از سطح زندگی متوسطی برخوردارند و تمایل ندارند فقط یک فرزند داشته باشند).

در فاصله گذاری بین فرزندان باید نکات مختلفی را مورد توجه قرار داد. نکاتی مثل شرائط اقتصادی، وضعیت روحی و جسمی فرزند اول، مسکن، شغل، تعادل روحی و جسمی والدین و … . به عنوان مثال خانواده ای که از جهت شغل مشکل دارند دائماً در حال استرس و فشار روحی هستند و از سوی دیگر نیز بخاطر عدم دریافت حقوق مناسب از جهت تغذیه و … مشکل خواهند داشت پس در فاصله گذاری بین فرزند باید به ابعاد مختلفی توجه داشت.

شرائط معمولی:
با توجه به نکات فوق باید گفت که اگر خانواده ای از لحاظ مختلف در حد متوسط به بالا باشند بهترین سن برای فاصله میان دو فرزند 4 ـ 3 سال است و این امر بخاطر دلائل ذیل است:
1. در اثر هر زایمان بدن مادر افت می کند و باید برای زایمان بعدی ترمیم شود (بهتر است در این زمینه با پزشک خود نیز مشورت کنید)،
2. از نظر تأثیر میزان وقت برای هر فرزند و از نظر شیر دادن و تربیت کردن با فاصله سنی کم، باعث می شود مادر به هیچ یک از کودکان قبلی و بعدی نرسد و خودش هم ضعیف شود.
3. عامل حسادت و رقابت های نامطلوب که معمولاً بین کودکان با فاصله سنی کم پیش می آید، تا حدود زیادی مرتفع می گردد.
4. مادر فرصت تأمین نیاز های کودک نوپا را بدست می آورد (چون مستلزم حرکات و فعالیت هایی است) که مادر باردار رابا اشکالات مواجه می نماید که انجام این امور برای سلامتی مادر و جنین خطرناک است.
نکته: احساس مادر نسبت به فرزند ناخواسته احساس دفع و طرد است و به عکس اگر مادری منتظر فرزندش باشد، احساس محبت و پذیرش دارد. این مادر سعی می کند نکاتی را رعایت کند که به سلامت جسمی و روحی کودک کمک کند چون علاقه به کودک دارد، انگیزه توجه به نیازهای او در مادر به وجود می آید در حالی که مادری صاحب فرزند ناخواسته شده نه از فرزندش مراقبت می کند و نه از خودش.

معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر:
1. شرفی محمدرضا، با فرزند خود چگونه رفتار کنیم؟ چاپ چهارم، 1373.
2. شرفی، محمدرضا، مراحل رشد و تحول انسان، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، 1368.