وقتی با اهل سنت و وهابیون درباره وجود امام زمان بحث میشود، فورا می‌گویند وجود این امام افسانه‌ای بیش نیست، و شیعه به یک امر موهوم دلبسته است
در این پست قصد داریم با ذکر چند نکته، وجود امام زمان را طبق قرآن، روایات و کتب معتبر اهل سنت ثابت کنیم
لازم به ذکر است که طبق گفته محققین اسلام شناس، ۱۲۸ عالم اهل سنت نسبت به ولادت امام مهدی(عج) شهادت داده‌اند. و عجیب این است که چرا اهل سنت ارزشی برای اقوال علمایشان در این مساله قائل نیستند.
اثبات امام زمان طبق کتب اهل سنت
نکته اول:
اثبات وجود امام زمان در قرآن به طور مختصر
هُوَ الَّذِی أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدى وَ دِینِ الْحَقِّ لِیُظْهِرَهُ عَلَى الدِّینِ کُلِّهِ وَ لَوْ کَرِهَ الْمُشْرِکُونَ
او کسی است که رسولش را با هدایت و آیین حق فرستاد، تا آن را بر همه آیین‌ها غالب گرداند، هر چند مشرکان را خوش نیاید [۱]
پیروزى و غلبهای که در آیه است ، غلبه همه جانبه است ، زیرا با مفهوم آیه که از هر نظر مطلق است نیز سازگارتر مىباشد، یعنى روزى فرا مىرسد که اسلام هم از نظر منطق و استدلال و هم از نظر نفوذ ظاهرى و حکومت بر تمام ادیان جهان پیروز خواهد شد و همه را تحت الشعاع خویش قرار خواهد داد.
در کتب تفسیری اهل سنت درباره تفسیر این آیه می‌خوانیم که:
پیروزی اسلام بر دیگر ادیان، هنگام قیام مهدی ـ عجل الله تعالی فرجه شریف ـ است در آن زمان، مردمان یا باید مسلمان شوند و یا جزیه دهند. و این که گفته شده است مهدی همان عیسی است نادرست است زیرا اخبار صحیح به گونه ای متواتر وارد شده که مهدی از خاندان پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ است. [۲]
و در کتاب البیان در تفسیر این آیه آمده است:«کسی که خدا او را بر همه ادیان چیره می‌گرداند، مهدی از فرزندان فاطمه است [۳]
و…
البته به علت اختصار فقط به تفسیر همین آیه اکتفا میشود
نکته دوم:
اثبات امام زمان در کتب معتبر اهل سنت
در این جا هم به طور مختصر به اقوال چند تن از علمای اهل سنت اشاره می‌کنیم
۱-شمس الدین ذهبی، یکی از بزرگان تاریخ اهل سنت در علم رجال، درایه، حدیث، تاریخ و انساب در چندین کتاب خود؛ از جمله: العبر فی خبر من غبر، تاریخ الإسلام، سیر أعلام النبلاء تصریح کرده است که امام عسکری علیه السلام فرزندی به نام (م ح م د) داشته که د ر سال ۲۵۶ هجری به دنیا آمده است.
وی در کتاب العبر می‌نویسد:
وفیها [سنه ۲۵۶ ه] محمد بن الحسن العسکری بن علی الهادی محمد الجواد بن علی الرضا بن موسى الکاظم بن جعفر الصادق العلوی الحسینی أبو القاسم الذی تلقبه الرافضه الخلف الحجه و تلقبه بالمهدی وبالمنتظر وتلقبه بصاحب الزمان وهو خاتمه الاثنى عشر…
در سال ۲۵۶ محمد بن الحسن العسکری که رافضی‌ها او را با القابی همچون: خلف الحجه، مهدی، منتظر و صحاب الزمان یاد می‌کنند، به دنیا آمد . او آخرین امام از ائمه دوازدهگانه است. [۴]
۲-ابن حجر عسقلانی، یکی دیگر از بزرگان علم رجال و حدیث اهل سنت است که تولد حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف را مفروغ عنه گرفته و امام عسکری علیه السلام را پدر آن حضرت خوانده است .
وی در کتاب لسان المیزان در شرح حال جعفر بن علی برادر امام عسکری علیه السلام می‌نویسد:
۴۹۳ جعفر بن علی بن محمد بن علی بن محمد بن علی بن موسى بن جعفر بن محمد بن علی بن الحسین بن علی بن أبی طالب الحسینی أخو الحسن الذی یقال له العسکری وهو الحادی عشر من الأئمه الإمامیه و والد محمد صاحب السرداب
جعفر بن علی بن محمد … برادر حسن است که به او عسکری گفته میشود . حسن عسکری (علیه السلام) امام یازدهم از ائمه دوازده گانه مذهب امامیه است که پدر محمد صاحب سرداب بوده است. [۵]
و…
نکته سوم:
امام زمان در کتب روایی اهل سنت:
«عن النبى صلّى اللّه علیه (و آله) و سلم قال: لو لم یبق من الدهر إلا یوم لبعث اللّه رجلا من أهل بیتى یملأها عدلا کما ملئت جورا. ــ
اگر از روزگار، جز یک روز باقى نمانده باشد، خداى تعالى مردى از اهل بیت مرا برمىگمارد تا دنیا را پر از عدل و داد نماید، همانطور که پر از ظلم و جور شده است. » [۶]
«عن أبى سعید الخدرى قال: قال رسول اللّه صلّى اللّه علیه (و آله) و سلم: لا تقوم الساعه حتى تملأ الأرض ظلما و جورا و عدوانا ثم یخرج من أهل بیتى من یملأها قسطا و عدلا کما ملئت ظلما و عدوانا، قال: هذا حدیث صحیح على شرط الشیخین ــ
«ابو سعید خدرى» از رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله روایت مىکند که قیامت برپا نمىشود مگر زمانیکه روى زمین لبریز از ظلم و جور و عداوت و دشمنى شود، آنگاه شخصى از خاندان من قیام مىکند که روى زمین را لبریز از عدل و داد مىسازد، در حالیکه پر از ظلم و عداوت شده است. » «حاکم نیشابوری» گوید: این حدیث طبق نظر «مسلم» و «بخارى» صحیح است. » [۷]
و….
نتیجه:
وجود امام زمان امری است که در قرآن و روایات ثابت شده است و هیچ انسان عاقلی نمیتواند منکر این قضیه شود.
منابع:
[۱ ] توبه آیه ۳۳[۲ ] الجامع لأحکام القرآن،قرطبى محمد بن احمد، ج۸، ص: ۱۲۱
[ ۳] نورالابصار، شبلنجی، ص ۳۴۳
[۴ ] العبر فی خبر من غبر ، ج۱ ، ص۳۸۱
[۵ ] لسان المیزان ج ۲ ص ۴۶۰
[۶ ] مسند احمد حنبل ، ج۱ ،ص۹۹ ــ سنن ابی داود ،ج۲ ، ص۳۱۰ ــ کنزل العمال ، متّقی هندی ، ج۱۴ ، ص۲۶۷ ــ الجامع الصغیر ، سیوطی ، ج۲ ،ص۴۳۸
[۷ ] مستدرک الصحیحین ، حاکم نیشابوری ، ج۴ ،ص ۵۵۷ ــ مسند أحمد بن حنبل ، ج ۳ ، ص ۳۶
