رستگاری شیعه

رستگاری شیعه

نویسنده: محمد غفارنیا

 

 

بنابر معنایی که در کتاب‎‌های لغت آمده است؛ واژه شیعه یعنی گروه و قومی که بر یک امر اجتماع نموده و با دیگر گروه‌ها و طوایف در مذهب اختلاف داشته باشند. سپس این واژه لقب جماعتی مخصوص (1) گشته است که عبارتند از: پیروان و یاران حضرت علی بن ابی طالب و فرزندان معصوم آن حضرت (یازده امام (علیه السلام)) واژه شیعه از همان عصر رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) از زبان مبارک حضرت، در میان مسلمانان انتشار یافت و منظور از آن اشاره به پیروان امیرمؤمنان (علیه السلام) بود.
جابربن عبدالله انصاری می‌گوید: ما خدمت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) در کنار خانه خدا نشسته بودیم که علی بن ابی طالب نزد ما آمد. تا چشم پیامبر به او افتاد، فرمود؛ قد اتاکم اخی: برادرم نزد شما می‌آید.
سپس رو به کعبه کرد و فرمود: به خدای این کعبه که این مرد و شیعیانش، در روز قیامت رستگارانند: (فقال و رب الکعبه ان هذا و شیعه لهم الفائزون یوم القیامه).
سپس رو به سوی ما کرد و فرمود: به خدا سوگند، او قبل از همه شما به خدا ایمان آورد و از همه بیشتر به عهد الهی وفا دارد وقیام او به فرمان خدا بیش از همه شماست. عدالتش نسبت به رعیت از همه زیادتر و مساواتش در بیت المال از همه افزونتر، و مقامش نزد خدا از همه بالاتر است.
جابر می‌گوید در این هنگام خداوند این آیه را نازل فرمود
(إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُولَ?ئِکَ هُمْ خَیْرُ الْبَرِیَّهِ)
به راستی کسانی که ایمان آوردند و عمل صالح انجام دادند، بهترین مخلوقات خدا هستند. (2)
از آن پس هر وقت علی (علیه السلام) می‌آمد، یاران پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) می‌گفتند: بهترین مخلوق خدا، بعد از رسول خدا، آمد. (3)

پی‌نوشت‌ها:

1-صباح المنیر و مجمع البحرین. ماده شیع.
2-بینه/7.
3-نورالثقلین: ج5. ص644.
منبع مقاله :
غفارنیا، محمد، (1387) 142 قصّه از قرآن: همراه با شأن نزول آیاتی از قرآن، قم: جامعه القرآن الکریم، چاپ اول

 

مطالب مشابه

دیدگاهتان را ثبت کنید