شرح حدیث دوم از «کتاب حجّت»، بَابُ أَنَّ الطَّرِیقَهَ الَّتِی حُثَّ عَلَى الِاسْتِقَامَهِ عَلَیْهَا وَلَایَهُ عَلِیٍّ ع‏

حدیث :

الْحُسَیْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ، عَنِ الْمُعَلَّى بْنِ مُحَمَّدٍ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ جُمْهُورٍ، عَنْ فَضَالَهَ بْنِ أَیُّوبَ، عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ عُثْمَانَ، عَنْ أَبِی أَیُّوبَ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ، قَالَ:
سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ: «الَّذِینَ قالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا» فَقَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام: «اسْتَقَامُوا عَلَى الْأَئِمَّهِ وَاحِدًا بَعْدَ وَاحِدٍ «تَتَنَزَّلُ عَلَیْهِمُ الْمَلائِکَهُ أَلَّا تَخافُوا وَ لا تَحْزَنُوا وَ أَبْشِرُوا بِالْجَنَّهِ الَّتِی کُنْتُمْ تُوعَدُونَ».

ترجمه :

محمد بن مسلم گوید: از امام صادق علیه السلام در باره قول خداى عز و جل پرسیدم (۳۰ سوره ۴۱) «کسانى که گفتند: پروردگار ما خداست و سپس استوار شدند» فرمود: یعنى بر امامان یکى پس از دیگرى استوار بماندند «فرشتگان بر ایشان نازل شوند که بیم مدارید و اندوهگین مباشید و ببهشتى که بآن وعده مییافتید، شادمان باشید».

الکافی (ط – دارالحدیث): ج‏۱، ص۵۴۵