ساکت باشید! مهمان دارم

ساکت باشید! مهمان دارم

حکایتی از مهمان نوازی مرحوم میرزا جواد آقا ملکی تبریزی

از برجسته‏ترین خصلتهاى نیکمردان و آزادگان، مهمان نوازی است . از پیامبر اکرم(ص) روایت‏شده است که‏فرمود: «اکرموا الضیوف و اقروا الضیوف‏» : مهمانها را اکرام و پذیرایى کنید. (1)

مهمان رحمت الهى است و پذیرایى از مهمان، توفیقى ارجمند است که نصیب هر کس نمى‏شود. مهمان حبیب خداست. درضرب‏المثلهاى ایرانى است که: «مهمان، روزى خود را مى‏آورد, و این ضرب المثل همان گفتارحضرت رسول(ص) که: «الضیف ینزل برزقه …»: مهمان،روزى خود را نازل مى‏کند. (2)

در روایات اسلامى، حتى فصلى به عنوان «باب اقراء الضیف واکرامه‏» وجود دارد که به تکریم و گرامى داشتن و احترام و پذیرایى ازمهمان سفارش مى‏کند . روایت است که حضرت على(ع) را اندوهگین‏دیدند. پرسیدند: یا على! سبب اندوه شما چیست؟ فرمود: «یک هفته‏است که مهمانى برایم نیامده است!…» (3)

حال به حکایتی از مهمان نوازی مرحوم آیت الله میرزا جواد آقا ملکی تبریزی توجه بفرمایید:

آیت الله فهری نقل می کنند : « میرزا جواد آقا ملکی تبریزی پسری داشته که شمع فروزان شبستان خانواده بوده است .

در روز عید غدیر که ایشان در منزل جلوس کرده و قشرهای مختلف به زیارتشان می آمده اند، خادمه منزل به کنار حوض خانه می آید و ناگاه چشمش بر پیکر بی جان پسر که بر روی آب بوده می افتد. بی اختیار فریاد می زند، اهل خانه که از اندرون به صدای خادمه بیرون می آیند و با منظره دلخراشی این چنین مواجه می شوند، بی اختیار همه فریاد می کشند.

مرحوم ملکی متوجه می شود که صدای شیون، خانه را پر کرد، از اطاق خود بیرون می آید. می بیند که جنازه پسرش در کنار حوض گذاشته شده است. رو به زنها کرده و خطاب می کند: ساکت! .همگی سکوت می کنند و همین سکوت ادامه می یابد تا آنکه مرحوم ملکی از همه میهمانان پذیرایی می کند و طبق معمول سنواتی ، عده ای از آنان ناهار را در منزل ایشان صرف می کنند و پس از پایان غذا که عازم رفتن می شوند، مرحوم ملکی به چند نفر از خواص مهمانان می فرماید که شما اندکی تأمل کنید که با شما مرا کاری است و چون بقیه مهمانان بیرون می روند، واقعه را برای آنان بازگو می کند و از آنان برای مراسم تجهیز فرزند از دست رفته کمک می گیرد. (4)

در پایان ،بحث را با کلامی زیبا از مولا علی(ع) به پایان می بریم که فرمود: «قوت الاجساد الطعام، و قوت الارواح الاطعام‏»: قوت و غذاى جسم، غذا خوردن است، ولى غذاى روح، اطعام وغذا دادن(5)

نوشته شده : توسط سید کریم قاسم زاده

…………………………………………………………………………

پی نوشت ها:

1- کنزالعمال، ج‏9، ص‏245

2-وسائل‏الشیعه، ج‏16، ص‏459

3- میزان‏الحکمه، ج‏5، ص‏521

4- از کتاب طبیبت دلها

5- بحارالانوار، ج‏72، ص‏456

مطالب مشابه

دیدگاهتان را ثبت کنید